مجله

---

مقدمه: دیابت نوع1 به‌طور اولیه در اثر تخریب خودایمنی یا ناشی از نقص اولیه در کارکرد سلولهای بتای پانکراس بارز می‌گردد. شایع‌ترین شکل دیابت نوع1، نوع خودایمن آن است که امکان همراهی آن با سایر اشکال اختلالات غددی مانند نارسایی آدرنال، تیروییدیت هاشیموتو و غیره وجود دارد. تیروییدیت خودایمن از جمله بیماریهای همراه دیابت نوع1 است که در طی آن پادتن‌هایی علیه تیروگلوبولین((TG، پروکسیداز تیرویید (TPO) و هورمون تحریک کننده تیرویید(TSH) در خون پدید می آیند. هدف از این مطالعه، بررسی میزان شیوع بیماریهای خودایمن تیرویید در افراد دیابتی نوع1 و مقایسه آن با افراد سالم است.

روش ها: بدین منظور 200 بیمار مبتلا به دیابت نوع1 و 200 فرد سالم غیر دیابتی که از نظر سن و جنس با گروه بیمار جور بودند از نظر میزان هورمونهای تیرویید(T3RU / T3/ T4/ TSH ) و پادتن‌های ضد تیرویید (TG-Ab، TPO-Ab ) مورد ارزیابی قرار گرفتند.

یافته‌ها:  غلظت TG-Ab و TPO-Ab در افراد دیابتی نوع 1مورد مطالعه به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود ( 001/0P<)، همچنین  میانگین غلظت سرمی TG-Ab در گروه بیماران  بیش از  چهار برابر و میانگین غلظت  سرمی  TPO-Ab حدوداً سه برابر گروه شاهد بود، همچنین میزان شیوع هیپرتیروییدی بالینی و فروبالینی (subclinical)در گروه بیماران دیابتی نوع1 چهار  برابر گروه سالم بود.

نتیجه‌گیری:  در مجموع به نظر می‌رسد انجام آزمونهای غربالگری هورمونی تیرویید و پادتن‌های ضد تیرویید در بیماران مبتلا به دیابت نوع1 به ویژه در کودکان، جهت شناسایی اختلالات خودایمنی تیرویید و انجام اقدامات درمانی ضروری باشد

---

مقدمه: باشیوع روز افزون دیابت کودکان و فشارهای روانی ناشی از آن توجه به این بیماران به یک اولویت بهداشتی در دنیا تبدیل شده است. پریشانی روانشناختی از مشکلات این بیماران است که ابعاد مختلف زندگی آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. به نظر می رسد تحمل پریشانی روانشناختی بتواند بر مشکلات روانشناختی این بیماران تاثیر گذار باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط پریشانی روانشناختی و تحمل پریشانی روانشناختی  درکودکان مبتلا به دیابت انجام شد.
روش ها: این یک مطالعه مقطعی است. نمونه ها شامل200 کودک مبتلا به دیابت مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان علی ابن ابی طالب (ع) شهر زاهدان و دارای معیار های ورود بود. ابزار گرداوری داده ها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه های پریشانی روانشناختی کسلر و تحمل پریشانی Gaher  بود که به روش مصاحبه با کودک تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 27 و با استفاده از شاخص های توصیفی (میانگین، انحراف معیار، درصد) و استنباطی (ضرایــب همبســتگی خطــی پیرســن) تحلیل شدند.
یافته ها: از کل افراد مورد مطالعه 6/52 % دخترو میانگین زمان ابتلا در افراد 6/22 ماه بود. بین پریشانی روانشناختی و تحمل پریشانی روانشناختی ارتباط معنادار دیده شد (65/0 - = r  001/0 > p).
نتیجه گیری: یافته نشان داد بین پریشانی روانشناختی و تحمل پریشانی همبستگی معنادارومعکوسی وجود داردو هرچه تحمل پریشانی روانشناختی بالاتر باشد فردپریشانی کمتری راتجربه میکند. بنابراین به نظر میرسد برای برخورداری از سلامت روان بالاتر در این بیماران باید به ارتقا تحمل پریشانی آنان توجه کرد.