7 نتیجه برای فعالیت ورزشی
الهه طالبی گرکانی، رزیتا فتحی، سلمان خدادادی تیرکلایی، علیرضا صفرزاده،
دوره 11، شماره 4 - ( 3-1391 )
چکیده
e
MicrosoftInternetExplorer4
مقدمه: پروتئین متصل به
اسید چرب سلول چربی (A-FABP)
یکی از اعضای خانواده FABP است که نقش مهمی در تنظیم متابولیسم
انرژی و التهاب دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت ورزشی
هوازی بر بیان ژن A-FABP بافت چربی موشهای
صحرایی دیابتی بود.
روشها: 20 سر موش صحرایی
نر از نژاد ویستار با میانگین وزن 5 ± 160 گرم پس از
القای دیابت به طور تصادفی به 1 گروه کنترل و 3 گروه تمرینی تقسیم شدند (5 سر در
هر گروه). گروههای تمرین برای یک نوبت با سرعت 20 متر در دقیقه به مدت 45 دقیقه
روی نوارگردان دویدند. حیوانات در گروههای مجزا به ترتیب بلافاصله، 4 ساعت و 24
ساعت پس از فعالیت ورزشی بیهوش شدند و نمونه برداری از آنها انجام شد.
یافتهها: بیان ژن A-FABP
در گروههای بلافاصله و 4 ساعت پس از فعالیت ورزشی در مقایسه با
گروه کنترل به طور غیر معنیدار (به ترتیب، 530/0P=
و 060/0P=) پایینتر بود. با وجود این در
مقایسه با گروه 24 ساعت پس از فعالیت، کاهش معنیدار در گروه 4 ساعت پس از فعالیت (022/0P=) مشاهده شد. سطوح HDL
و اسیدهای چرب آزاد پلاسمایی بلافاصله پس از فعالیت در مقایسه با گروه کنترل افزایش
معنیدار داشت (به ترتیب، 011/0P= و 002/0P=).
نتیجهگیری: فعالیت ورزشی
هوازی میتواند منجر به کاهش بیان ژن A-FABP
بافت چربی احشایی موشهای صحرایی دیابتی شود. کاهش بیان ژن A-FABP
بر اثر فعالیت هوازی ممکن است در بهبود و جلوگیری از عوارض ناشی از دیابت موثر
باشد. با وجود این مطالعات بیشتر جهت درک ساز و کارهای آن ضرورت دارد.
موسی خلفی، علی اصغر رواسی، فاطمه شب خیز، محمد مرادی، یاشار زارعی،
دوره 15، شماره 4 - ( 2-1395 )
چکیده
مقدمه: ایرزین بهعنوان مایوکاینی ترشح شده با فعالیت ورزشی شناخته شده است که نقش مهمی در متابولیسم انرژی و تنظیم بیماریهای متابولیک مانند دیابت ایفا میکند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تأثیر دو نوع فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر سطوح ایرزین سرم و پروتئین جداکننده -1 (UCP-1) چربی زیرپوستی در رتهای نر دیابتی است.
روشها: پژوهش حاضر، تجربی با طرح پسآزمون با گروه کنترل بود. در این مطالعه 29 سر رت نر دیابتی (12 هفته سن و با وزن 220-240 گرم) به 5 گروه: بلافاصله و 2 ساعت پس از فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالا (HIIE0, HIIE2)، بلافاصله و 2 ساعت پس از فعالیت ورزشی تداومی با شدت متوسط(MICE0, MICE2) و کنترل (C) تقسیم شدند. هر دو گروه MICE با شدت 65-60% حداکثر اکسیژن مصرفی بهمدت 40 دقیقه و هر دو گروه HIIE با شدت 90-95% حداکثر اکسیژن مصرفی در12 تناوب 1 دقیقهای با فواصل استراحتی 1 دقیقهای به فعالیت روی نوار گردان پرداختند. از روش ELISA برای اندازهگیری ایرزین سرم و UCP-1 چربی زیرپوستی استفاده گردید. از آزمون ANOVA و تست تعقیبی توکی برای تحلیل دادهها استفاده و سطح معنیداری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: تحلیل دادهها نشان داد، سطوح ایرزین سرم در گروه HIIE0 و UCP-1 چربی زیرپوستی در گروه HIIE2 نسبت به گروه کنترل افزایش معنیداری داشتند (05/0P≤). با اینحال، بین دیگر گروههای تحقیق تفاوت معنیداری وجود نداشت (05/0P>).
نتیجهگیری: بهنظر میرسد، فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالا نسبت به فعالیت ورزشی تداومی با شدت متوسط نقش بارزتری در تغییرات معنیدار سطوح سرمی ایرزین و UCP-1چربی زیرپوستی در رتهای دیابتی داشته باشد.
رضا امیدی قنبری، رحمان سوری، احمد همت فر،
دوره 18، شماره 5 - ( 4-1398 )
چکیده
مقدمه: آدروپین یک هورمون پپتیدی است که نقش مهمی در همئوستاز انرژی دارد و اخیراً در تنظیم متابولیسم بافت چربی بهعلت ارتباط منفی آن با چاقی و مقاومت به انسولین مورد توجه قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 10 هفته فعالیت هوازی با شدت کم بر سطوح آدروپین سرم و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در نوجوانان پسر چاق غیرفعال بود.
روشها: این مطالعه در قالب طرح نیمه تجربی انجام گرفت. 26 نفر از نوجوانان پسر چاق (سن 81/0±٤٠/13 سال؛ وزن 51/8±44/85 کیلوگرم)، در این پژوهش انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه فعالیت ورزشی هوازی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین، فعالیت دویدن با شدت 50-65 درصد حداکثر ضربان قلب، سه جلسه در هفته بهمدت 10 هفته انجام دادند. قبل و پس از مداخله، خونگیری بهمنظور اندازگیری آدروپین سرم، انسولین و گلوکز ناشتا انجام شد. دادهها بهوسیله آزمون تی زوجی و تی مستقل در سطح 05/0≤ P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: یافتهها نشان داد که وزن (001/0P=) و درصد چربی بدن (017/0P=) در گروه فعالیت هوازی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون و نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشت. سطوح آدروپین سرم در گروه فعالیت ورزشی هوازی نسبت به پیش آزمون و نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری یافت (001/0P=). بین تغییرات آدروپین با تغییرات وزن، درصد چربی بدن و HOMA-IR همبستگی معناداری مشاهده گردید (٠٥/٠P≤).
نتیجهگیری: با توجه به رابطهی آدروپین با ترکیب بدنی و مقاومت به انسولین و تأثیرپذیری آن از تمرین هوازی، آدروپین ممکن است نقش ویژهای در کنترل وزن و چاقی ایفا نماید.
رضا صادقی، سعید کشاورز، مهدی کارگرفرد، جمشید بنایی،
دوره 20، شماره 3 - ( 12-1399 )
چکیده
مقدمه: نشان داده شده است که پروتئین مربوط به C1q/TNF-α (CTRP5)، یک آدیپوکین جدید ومولکول مهم مربوط به تنظیم متابولیسم گلوکز است. اهداف این مطالعه ارزیابی اثر بخشی پروتکلهای تمرینی مختلف بر روی بهبود سطوح سرمی CTRP5، قند خون، انسولین و مقاومت انسولین در مردان به مبتلا به دیابت نوع دو بود.
روشها: 60 مرد بیماران مبتلا به دیابت نوع دو (سن: 26/4±45/51 سال) بهصورت تصادفی در سه گروه تمرین ترکیبی (15 نفر)، گروه هوازی (15 نفر)، مقاومتی (15 نفر) و یا گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. برنامههای تمرینی شامل تمرین هوازی با شدت (75%-50% ضربان قلب ذخیرهی بیشینه) و مقاومتی (80%-40% یک تکرار بیشینه) با حجم برابر، 3 بار در هفته، 30 تا 60 دقیقه در هر جلسه برای مدت 12 هفته بود. سطوح سرمی CTRP5، قند خون، انسولین، مقاومت انسولین وزن و نمایهی تودهی بدن در حالت پایه و در پایان مطالعه اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری تکراری در سطح کمتر از 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: پس از 12 هفته مداخله، کاهش معناداری در سطوح پارامترهای قند خون، مقاومت انسولین و نمایهی تودهی بدن و افزایش معناداری در سطوح سرمی CTRP5 در گروههای تمرین ترکیبی، هوازی و مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل یافت شد (05/0p<).
نتیجهگیری: بهنظر میرسد افزایش سطوح CTRP5 پس از مداخلههای ورزشی در کاهش خطر دیابت نوع دو نقش دارد.
عمار راشت، احمد عبدی،
دوره 21، شماره 2 - ( 4-1400 )
چکیده
مقدمه: شواهد نشان میدهد که رژیم غذایی پُرچرب (HFD) باعث هیپرانسولینی و اختلال در عملکرد جزایر پانکراس همراه با مقاومت به انسولین در بافت چربی میشود. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی اثر تمرین هوازی همراه با کپسایسین بر بیان Pdx1 و GLUT2 بافت پانکراس موشهای HFD بود.
روشها: در این مطالعهی تجربی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار بهمدت 8 هفته با رژیم غذایی نرمال (8=n، ND) و رژیم غذایی پُرچرب (HFD) (32=n) تغذیه شدند. بعد از هشت هفته همه موشها به 5 گروه: رژیم غذایی نرمال (ND)، رژیم غذایی پُرچرب (HFD)، رژیم غذایی پُرچرب-تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پُرچرب-کپسایسین (HFDCap) و رژیم غذایی پُرچرب-تمرین-کپسایسین (HFDTCap) تقسیم شدند. گروههای تمرین بهمدت هشت هفته برنامهی دویدن هوازی با شدت متوسط (60-50% VO2max، 25-15 متر/دقیقه، 60-30 دقیقه/روز، پنج روز/هفته) را روی تردمیل انجام دادند. کپسایسین (mg/kg/day 4) یک بار در روز بهصورت خوراکی با گاواژ خورانده شد. دادهها با استفاده از ANOVA در سطح معناداری 05/0 P< آزمون شد.
یافتهها: نتایج نشان داد بیان Pdx1 و GLUT2 در گروههای HFDT (بهترتیب 002/0=P و 003/0=P)، HFDCap (بهترتیب 022/0=P و 026/0=P) و HFDTCap (بهترتیب 000/0=P و 000/0=P) افزایش معنیداری داشت. همچنین افزایش معنیداری در بیان Pdx1 و GLUT2 در گروه HFDTCap نسبت به HFDCap (بهترتیب 037/0=P و 044/0=P) مشاهده شد.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که HFD باعث اختلال در عملکرد سلولهای β پانکراس شده و تمرین هوازی به تنهایی و همراه با کپسایسین با افزایش بیان Pdx1 و GLUT2، احتمالا میتواند عملکرد سلولهای جزایر را بهبود ببخشد.
قاسم ترابی پلت کله، عباس صادقی، محمد جواد ملکی، احمد عبدی،
دوره 22، شماره 3 - ( 6-1401 )
چکیده
مقدمه: دیابت با تغییر تعادل بین عوامل تحریک کننده و مهار کنندهی آنژیوژنز میتواند باعث افزایش بیماریهای قلبی و عروقی شود. در این مطالعه اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر بیان پروتئین آنژیواستاتین و کیناز چسبندگی کانونی(FAK-1) بطن چپ قلب رتهای دیابتی بررسی شد.
روشها: در این مطالعهی تجربی، تعداد 24 سر رت نر ویستار بهطور تصادفی به سه گروه مساوی (8=n): کنترل-سالم (C)، دیابت (D) و دیابت-تمرین (D+T) تقسیم شدند. دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین در رتهای نر القا شد. گروه تمرین بهمدت هشت هفته برنامهی HIIT را روی تردمیل انجام دادند. در پایان هفتهی هشتم نمونه بافت بطن چپ قلب جمعآوری شد. دادهها با استفاده از آزمون آماری ANOVA و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنیداری 05/0P< تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که القای دیابت باعث افزایش بیان آنژیواستاتین (006/0=P)، گلوکز سرمی (001/0=P) و کاهش بیان FAK-1 (001/0=P) شد. HIIT در رتهای دیابتی باعث کاهش معنیداری در بیان آنژیواستاتین (006/0=p) و میزان گلوکز (001/0=P) شد. همچنین افزایش معنیداری در بیان FAK-1 در گروه D+T مشاهده شد (001/0=P).
نتیجهگیری: HIIT باعث کاهش در بیان پروتئین آنژیواستاتین و میزان گلوکز و همچنین افزایش بیان FAK-1 بطن چپ قلب شد. بهنظرمیرسد تمرین HIIT با تغییر در این شاخصهای مؤثر بر رگزایی و گلوکز خون میتواند عوارض قلبی عروقی ناشی از دیابت را در رتهای نر کاهش دهد.
مهدیه قاسمی، احمد عبدی، آسیه عباسی دلویی،
دوره 22، شماره 5 - ( 10-1401 )
چکیده
مقدمه: التهاب نقش مهمی در افزایش آسیب سلولهای کبدی و فیبروز کبد ایفا میکند. در سالهای اخیر نقش محافظتی فعالیت ورزشی و ژل رویال (RJ) برای اختلالات متابولیک و التهابی پیشنهاد شده است. هدف از مطالعهی حاضر بررسی اثرات تمرین هوازی (AT) و RJ بر نشانگرهای پیشالتهابی در موش صحرایی مدل رژیم غذایی پُرچرب (HFD) بود.
روشها: در این مطالعهی تجربی، 45 موش صحرایی نر بهطور تصادفی به پنج گروه (هر گروه: 9=n): رژیم غذایی نرمال (ND)، رژیم غذایی پُرچرب (HFD)، رژیم غذایی پُرچرب+تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پُرچرب+ژل رویال (HFDRJ) و رژیم غذایی پُرچرب+تمرین+ژل رویال (HFDTRJ) تقسیم شدند. گروههای مکمل، طی دورهی مداخلهی روزانه 100 میلیگرم RJ (به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) رقیق شده در آب مقطر را بهصورت خوراکی دریافت کردند. برنامهی تمرین هوازی شامل دویدن روی تردمیل با شدت 60-50 درصد اکسیژن مصرفی (VO2max)، پنج روز در هفته بهمدت هشت هفته بود.
یافتهها: HFD باعث افزایش NF-κB (006/0=p)، TNF-α (006/0=p) و IL-1β (0001/0=p) کبدی شد. AT، RJ و همچنین ترکیب AT با RJ باعث کاهش NF-κB، TNF-α و IL-1β شد (05/0p≤). کاهش NF-κB، TNF-α و IL-1β در گروه HFDTRJ نسبت به گروه HFDT و HFDRJ معنیدار بود (05/0p≤).
نتیجهگیری: ترکیب AT و RJ ممکن است با کاهش بیان NF-κB، TNF-α و IL-1β باعث کاهش شاخصهای التهابی شده و استئاتوز کبدی ناشی از HFD را بهبود بخشد.