مقدمه: فعالیت ورزشی منظم یک شیوه غیردارویی موثر در پیشگیری از مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی در بیماران دیابتی است. لذا هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر 8 هفته تمرین شنا بر سطوح قلبی ماتریکس متالوپروتئنیاز-2 (MMP-2) و فاکتور رشد تبدیل- بتا یک (TGF- β1) در رت‌های دیابتی بود.
روش‌ها: 28 سر موش صحرایی نر ویستار به‌صورت تصادفی به 4 گروه (7 تایی) کنترل، دیابت، تمرین، دیابت- تمرین تقسیم شدند. دیابت با تزریق درون صفاقی آلوکسان (تزریق داخی صفاقی یک دوز،90 میلی گرم/کیلوگرم) القا شد. حیوانات با تمرین شنا به‌مدت 5 تا 30 دقیقه در روز به‌مدت 8 هفته ورزش داده شدند و 72 ساعت پس از آخرین مداخله‌ها کشته شدند. فعالیت MMP-2 و سطوح TGF- β1 قلبی به‌ترتیب به روش زیموگرافی و الایزا تعیین شد. از آزمون آنالیز واریانس یک راهه برای آنالیز داده‌ها استفاده شد (05/0>p).
یافته‌ها: القا دیابت منجر به افزایش معنی‌دار سطوح TGF-β1 (001/0>P) و کاهش فعالیت MMP-2 (001/0>P) قلبی در مقایسه با گروه کنترل شد. به‌علاوه 8 هفته تمرین منظم شنا سطوح TGF-β1(001/0=P) را به‌طور معنی‌داری کاهش داد و فعالیت MMP-2 (001/0=P) را در رت‌های دیابتی تمرین نرمال نمود (005/0=P).
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد تمرین منظم شنا پتانسیل درمانی زیادی در مقابل آسیب قلبی ناشی از دیابت از طریق سرکوب افزایش TGF-β1و تنظیم مثبت فعالیت MMP-2 دارد.
