رویا عسکری، امیر حسین حقیقی، ندا بدری،
دوره 17، شماره 4 - ( 2-1397 )
چکیده
مقدمه: افزایش قند خون، با کاهش دفاع ضداکسایشی بدن، همراه است. هدف تحقیق حاضر مقایسهی اثر تمرینات مقاومتیـ هوازی با و بدون مصرف زنجبیل بر برخی از شاخصهای اکسایشی و ضداکسایشی در زنان چاق دیابتی نوع دو بود.
روشها: 24 زن دیابتی نوع دو با میانگین سنی 36/4±47/49 سال، نمایهی تودهی بدن 16/3±31 کیلوگرم/ مترمربع، قد 04/0±56/1 متر بهصورت نمونه در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه 12نفره تجربی و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه 12 هفته، 3 جلسه در هفته، تمرینات مقاومتی را با شدت 85-75 درصد یک تکرار بیشینه در 8 ایستگاه، و پس از 5 دقیقه استراحت، تمرینات تناوبی هوازی را با شدت 85-75 درصد ضربان قلب بیشینه، انجام دادند. یک گروه روزانه کپسولهای 800 میلیگرمی پودر ریزوم زنجبیل و گروه دوم کپسولهای حاوی آرد گندم را مصرف کردند. 24 ساعت قبل و بعد از دورهی تمرینی، مالون دی آلدئید (MDA) ظرفیت تام آنتیاکسیدانی (TAC) آنزیم سوپراکسید دیسمیوتاز (SOD)مقدار گلوتایتون (GSH)، هموگلوبین گلیکوزیله (HbAlc)، گلوکز و انسولین و ترکیب بدنی سنجیده شد.
یافتهها: 12 هفته تمرین ترکیبی همراه و بدون مصرف زنجبیل سبب کاهش معنادار هموگلوبین گلیکوزیله، انسولین، مقاومت انسولینی، درصد چربی و افزایش معنادار TACو گلوتایتون نسبت به حالت پایه شد (05/≥0P)، در حالی که بر مقادیر SOD و MDA تأثیر معناداری بر جای نگذاشت.
نتیجهگیری: بهنظر میرسد انجام تمرینات ترکیبی با و بدون مصرف زنجبیل سبب بهبود شرایط آنتیاکسیدانی و برخی از شاخصهای ترکیب بدنی در زنان چاقدیابتی نوع دو باشد.