تکنیک‌های مهندسی بافت، چه به صورت سنتی و چه نوین، تلاش دارند تا بافتهایی با ویژگیهای مشابه بافتهای طبیعی بسازند؛ از این رو زیستشبیهسازی یکی از زمینههای مطرح در مهندسی بافت است. تلاشهایی مهندسان بافت در جهت ایجاد ساختارهایی با تقلید از ویژگیهای بافتهای بدن، سبب توسعه روشی نوین تحت "عنوان چاپ زیستی سلولها و اندامها " شده است. در این روش، به کمک رایانه و چاپگر سهبعدی، تودههای سلولی و همچنین بستر رشد، در مکان دقیق و از پیش طراحی شده به صورت لایههای متوالی روی هم قرار داده میشوند. در شرایط ایدهآل، تودههای سلولی در طی فرایند اتصال بافتی بههم پیوسته و ساختار سلولی سه بعدی پیوستهای را میسازند. فناوری چاپ زیستی نیازمند طراحی و مشارکت سه بخش اصلی میباشد: چاپگر زیستی، جوهر زیستی و کاغذ زیستی. با توجه به پیشرفتهای حاصل در این زمینه در سال‌های اخیر، این فناوری توانایی بالایی در ساخت اعضای بدن در آینده خواهد داشت. مقاله حاضر، مروری بر جنبه‌های گوناگون و کاربردی چاپ زیستی، به عنوان روشی نوین در مهندسی بافت میباشد.
