۲ نتیجه برای کاردیومیوپاتی دیابتی
صدیقه بابایی، مقصود پیری، محمد علی آذربایجانی، مریم دلفان،
دوره ۲۳، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: نقص در عملکرد انسولین با تغییرات اگزوژنی عامل مهم ایجاد اختلال در بافت قلب است. هدف از پزوهش حاضر بررسی تاثیر ۴ هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل یاری کورکومین بر ژن‌های IRS-I و IRE-۱α در بطن چپ موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نوع دو بود.
روش‌ها: در مطالعه‌ی تجربی حاضر ۳۰ سر موش نر مبتلا شده به دیابت به پنج گروه ۶ تایی تقسیم شدند؛ تمرین تناوبی شدید (HIIT)، تمرین تناوبی شدید+ کورکومین (S+HIIT)، کنترل دیابتی+ کورکومین (S+DC)، کنترل دیابتی (DC)، کنترل سالم (NC). پروتکل تمرین تناوبی شدید، پنج روز در هفته و به‌مدت چهار هفته اجرا شد. کورکومین با دوز۱۰۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه گاواژ شد. بیان ژن‌های IRS-۱ و IRE-۱α با روش qReal time-PCR و تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه در سطح آلفای ۰۵/۰ انجام شد.
یافته‌ها: بیان ژن IRS-۱ در گروه S+HIIT نسبت به گروه‌های DC (۰۰۳/۰P=) و S+DC (۰۰۱/۰P=) و در گروه HIIT نسبت به گروه‌های DC (۰۰۲/۰P=) و S+DC (۰۱۹/۰P=) کاهش معناداری داشت. ژن IRE-۱α در گروه S+HIIT نسبت به گروه‌هایDC (۰۰۳/۰P=)، S+DC (۰۰۱/۰P=) و HIIT (۰۰۸/۰P=) کاهش معناداری داشت.
نتیجه‌گیری: به نظر می رسد تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل یاری کورکومین با بهبود شرایط متابولیکی و عوامل ژنی می تواند روند آپوپتوز میوکارد در بیماران دیابتی را کاهش دهد.
مجید کاشف، مجتبی صالح پور، فرشته شهیدی، نعمت اله نجاتمند،
دوره ۲۳، شماره ۲ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: عامل اصلی مرگ دیابتی‌ها، بیماری‌های قلبی است. تمرین ورزشی سبب بهبود مقاومت به انسولین و کاهش مرگ‌و‌میر بیماران دیابتی می‌گردد. هدف این تحقیق تأثیر شش هفته تمرین استقامتی بر برخی از miRهای مرتبط با کاردیومیوپاتی دیابتی، FBS و شاخص مقاومت به انسولین رت‌های نر نژاد ویستار بود.
روش‌ها: رت‌های نر نژاد ویستار با میانگین وزن ۲۰۰ گرم و سن ۸ هفته، پس از القاء دیابت به‌طور تصادفی در چهار گروه شم، کنترل، تمرین استقامتی و سالم طبقه‌بندی شدند. تمرین استقامتی به‌مدت ۶ هفته اجرا شد. نحوۀ بیان ژن با استفاده از PCR-Real Time بررسی شد. آزمون‌های آماری این پژوهش One Way Anova و T همبسته بود. داده‌ها با روش GapDh و (∆∆CT)- ۲ نرمال شدند.
یافته‌ها: تمرین استقامتی منجر به کاهش معنادار FBS (۰۰۱/۰ =P) و شاخص مقاومت به انسولین (۰۰۱/۰ =P) و افزایش معنادار VO۲peak (۰۰۱/۰ =P) شد. سطح بیان miR–۳۷۳ و miR-۱۹۵ گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل دیابتی، تغییرات معناداری نداشت (۰۵/۰ =P). اما اثر تمرین منجر به افزایش بیان miR-۳۷۳ (۴/۰ =P) و کاهش بیان miR-۱۹۵ (۰۹/۰ =P) شده بود.
نتیجه‌گیری: تمرین هوازی توان هوازی گروه تمرین را بهبود بخشید. ضمناً تمرین منجر به بهبود نسبی عوارض دیابت (افزایش سطح بیان miR-۳۷۳ و کاهش سطح بیان miR-۱۹۵) شد. بنابراین توصیه می‌شود بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی، به سمت تمرین‌های هوازی گرایش پیدا کنند.
