شهناز معصوم زاده، خسرو جلالی دهکردی، مهدی کارگرفرد،
دوره ۲۱، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: نشان داده شده است که اعضای خانواده‌ی C۱q/tumor necrosis factor (TNF) related proteins (CTRPs) نقش مهمی در متابولیسم و التهاب دارند. با این حال، اطلاعات محدودی در مورد ارتباط تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) با سطوح پروتئین‌های CTRP۱ و CTRP۳ در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو وجود دارد. بنابراین، هدف این مطالعه ارزیابی اثرات ۱۲ هفته تمرین HIIT بر روی پروتئین‌های CTRP۱ و CTRP۳ در زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود.
روش‌ها: در یک مطالعه‌ی نیمه تجربی و طرح پیش آزمون- پس آزمون، تعداد ۳۰ نفر زن مبتلا به دیابت نوع دو (با میانگین و انحراف معیار؛ سن: ۲۱/۴±۶۹/۴۰ سال و نمایه‌ی توده‌ی بدن: ۸۸/۲±۸۱/۳۴ کیلوگرم بر مجذور قدر به متر) به‌طور تصادفی در دو گروه تمرین HIIT (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه تمرین یک برنامه‌ی تمرین تناوبی، ۳ جلسه در هر هفته، با شدت ۹۰-۸۰% ضربان قلب بیشینه، ۶۰ دقیقه در هر جلسه به‌مدت ۱۲ هفته اجرا کردند. وزن، نمایه‌ی توده‌ی بدن، اوج اکسیژن مصرفی، قند خون ناشتا و سطوح سرمی پروتئین‌های CTRP۱ و CTRP۳ قبل و بعد از دوره‌ی مطالعه اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحلیل کوواریانس در سطح کمتر از ۰۵/۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: پس از ۱۲ هفته تمرین، تفاوت معناداری در وزن، نمایه‌ی توده‌ی بدن، اوج اکسیژن مصرفی، قند خون ناشتا و سطوح سرمی پروتئین‌های CTRP۱ و CTRP۳ بین گروه‌ها وجود داشت (۰۵/۰p<). با این حال، آزمون کوواریانس کاهش معناداری در وزن، نمایه‌ی توده‌ی بدن، قند خون ناشتا، سطوح سرمی پروتئین‌های CTRP۱ و CTRP۳ و افزایش معناداری در اوج اکسیژن مصرفی گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل پس از ۱۲ هفته مداخله را نشان داد (۰۵/۰p<).
نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد، ۱۲ هفته برنامه‌ی HIIT یک روش مؤثر و ایمن برای بهبود سطوح سرمی پروتئین‌های CTRP۱ و CTRP۳ در زنان چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود. با این حال، تحقیق بیشتری با کنترل بیشتر برای تعیین اثرات این مداخله‌ی غیر دارویی روی آدیپونکتین های ضد التهابی مورد نیاز است.
موسی خلفی، مرضیه فرامرزی، کیوان شریف مرادی،
دوره ۲۳، شماره ۲ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: CTRP۳ به‌عنوان هورمون ضد التهابی مشتق شده از بافت چربی شناخته شده است که منجر به بهبود مقاومت به انسولین می‌شود. با این وجود، آثار تمرین ورزشی بر این آدیپوکاین درک نشده است. از این‌رو، هدف فراتحلیل حاضر بررسی تأثیر تمرین ورزشی بر مقادیر گردش خونی CTRP۳ در افراد با اختلالات متابولیکی بود.
روش‌ها: جستجوی جامع در پایگاه‌های اطلاعاتی pubmed و web of science تا اکتبر ۲۰۲۲ (مهرماه ۱۴۰۱) با استفاده از کلید واژه‌های «تمرین ورزشی» و «CTRP۳» انجام شد. معیارهای ورود به تحقیق حاضر شامل دارا بودن مطالعات انسانی با اختلالات متابولیکی، مداخلۀ تمرین ورزشی و مقادیر گردش خونی CTRP۳ بود. تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) و فاصلۀ اطمینان ۹۵ درصد با استفاده از روش تصادفی محاسبه شد.
یافته‌ها: در مجموع ۹ مطالعه شامل ۱۲ مداخلۀ ورزشی و ۳۶۵ آزمودنی مبتلا به اختلالات متابولیکی وارد فراتحلیل شدند. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که تمرین ورزشی منجر به افزایش معنی‌دار CTRP۳ شد [۰۳/۰P=، (۱۰/۱ الی ۰۳/۰CI: ) ۵۷/۰]. همچنین، نتایج آزمون I۲ ناهمگونی بالا و معنی‌داری (۰۰۱/۰, P=۵۹/۸۴I۲=) و نتایج آزمون Egger سوگیری معنی‌داری انتشار (۰۰۱/۰P=) را نشان دادند.
نتیجه‌گیری: تمرین ورزشی با اندازه اثر متوسط منجر به افزایش معنی‌دار مقادیر گردش خونی CTRP۳ در افراد با بیماری‌های متابولیکی و قلبی عروقی می‌شود که ممکن است یک میانجی برای اثرات مفید تمرینات ورزشی باشد.
