دوره 10، شماره 3 - ( 9-1396 )
جلد 10 شماره 3 صفحات 328-317 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Gorgani S, Bafkar A, Fatemi S. Prediction of groundwater pollution potential using the DRASTIC index and annual time series analysis (case study: Plain Mahidasht Kermanshah). ijhe 2017; 10 (3) :317-328
URL: http://ijhe.tums.ac.ir/article-1-5962-fa.html
URL: http://ijhe.tums.ac.ir/article-1-5962-fa.html
گرگانی شهرام، بافکار علی، فاطمی احسان. پیش بینی استعداد آلودگی آب‌های زیرزمینی با استفاده از شاخص دراستیک و تحلیل سری‌های زمانی سالانه
(مطالعه موردی: دشت ماهیدشت کرمانشاه)
. سلامت و محیط زیست. 1396; 10 (3) :317-328
شهرام گرگانی* 
1، علی بافکار2 ، احسان فاطمی2
1، علی بافکار2 ، احسان فاطمی2
1- گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران ، shahram_gorgani@yahoo.com
2- گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
2- گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
چکیده: (4600 مشاهده)
زمینه و هدف: بارندگی و تراز آب زیرزمینی جزء پارامترهای مهم شاخص دراستیک هستند، بنابراین سری زمانی آنها با استفاده از روش تحلیل سری‌های زمانی مورد بررسی قرار گرفت تا از نتایج آن در آسیب‌پذیری دشت ماهیدشت واقع در استان کرمانشاه استفاده شود.
روش بررسی: مدل دراستیک یک مدل کمی بوده که هفت پارامتر مؤثر در انتقال آلودگی شامل عمق تا سطح ایستابی، تغذیه خالص، محیط آبخوان، محیط خاک، توپوگرافی، محیط غیراشباع و هدایت هیدرولیکی را در خود جای داده است. این اطلاعات در منطقه به‌صورت هفت لایه اطلاعاتی در نرم افزار 10ARC GIS تهیه و با وزن دهی و رتبه بندی و تلفیق آنها، شاخص دراستیک برای کل منطقه بین 34 تا 120 واحد برآورد گردید. از آنجایی‌که پدیده بارش یکی از عدم قطعیت‌ها در طرح‌های آبی بوده و منشا عدم قطعیت‌های دیگری نظیر رواناب سطحی، تغذیه، تراز آب زیرزمینی و غیره است و نیز تراز آب زیرزمینی و تغذیه از عوامل اصلی در مدل دراستیک بوده و جزء متغیرهای هیدرولوژیکی و سری‌های زمانی هستند، لذا با استفاده از روش‌های استوکاستیکی (Stochastic) به تحلیل و پیش‌بینی آنها در افق 1410 پرداخته شد.
یافته‌ها: در نهایت با انتخاب داده‌های پیش‌بینی شده در سال 1410 و ایجاد دولایه جدید عمق تا سطح ایستابی و تغذیه، همچنین وزن دهی و رتبه دهی مجدد و جایگذاری آن در مدل دراستیک، نقشه آسیب‌پذیری دیگری ایجاد شد که در آن شاخص دراستیک 34 تا 110 واحد حاصل گردید.
نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان میدهد در 18 سال آینده (1393-1410) با پایین رفتن بیشتر سطح ایستابی و کاهش بارندگی شاخص دراستیک کمتر می‌شود.
روش بررسی: مدل دراستیک یک مدل کمی بوده که هفت پارامتر مؤثر در انتقال آلودگی شامل عمق تا سطح ایستابی، تغذیه خالص، محیط آبخوان، محیط خاک، توپوگرافی، محیط غیراشباع و هدایت هیدرولیکی را در خود جای داده است. این اطلاعات در منطقه به‌صورت هفت لایه اطلاعاتی در نرم افزار 10ARC GIS تهیه و با وزن دهی و رتبه بندی و تلفیق آنها، شاخص دراستیک برای کل منطقه بین 34 تا 120 واحد برآورد گردید. از آنجایی‌که پدیده بارش یکی از عدم قطعیت‌ها در طرح‌های آبی بوده و منشا عدم قطعیت‌های دیگری نظیر رواناب سطحی، تغذیه، تراز آب زیرزمینی و غیره است و نیز تراز آب زیرزمینی و تغذیه از عوامل اصلی در مدل دراستیک بوده و جزء متغیرهای هیدرولوژیکی و سری‌های زمانی هستند، لذا با استفاده از روش‌های استوکاستیکی (Stochastic) به تحلیل و پیش‌بینی آنها در افق 1410 پرداخته شد.
یافته‌ها: در نهایت با انتخاب داده‌های پیش‌بینی شده در سال 1410 و ایجاد دولایه جدید عمق تا سطح ایستابی و تغذیه، همچنین وزن دهی و رتبه دهی مجدد و جایگذاری آن در مدل دراستیک، نقشه آسیب‌پذیری دیگری ایجاد شد که در آن شاخص دراستیک 34 تا 110 واحد حاصل گردید.
نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان میدهد در 18 سال آینده (1393-1410) با پایین رفتن بیشتر سطح ایستابی و کاهش بارندگی شاخص دراستیک کمتر می‌شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
