دوره 12، شماره 3 - ( 9-1398 )
جلد 12 شماره 3 صفحات 460-449 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghattavi K, Naji A. Assessment of microplastics in the gastrointestinal tract of some fish caught for human consumption in Bandar Abbas, the Persian Gulf. ijhe 2019; 12 (3) :449-460
URL: http://ijhe.tums.ac.ir/article-1-6248-fa.html
URL: http://ijhe.tums.ac.ir/article-1-6248-fa.html
غطاوی خدیجه، ناجی ابوالفضل. بررسی میکروپلاستیک ها در دستگاه گوارش بعضی از انواع ماهی‌های صید شده برای مصرف انسانی در بندرعباس، خلیج فارس. سلامت و محیط زیست. 1398; 12 (3) :449-460
خدیجه غطاوی1 
، ابوالفضل ناجی* 2
، ابوالفضل ناجی* 2
1- گروه مهندسی منابع طبیعی شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، هرمزگان، ایران
2- گروه مهندسی منابع طبیعی شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، هرمزگان، ایران ،Abolfazlnaji@gmail.com
2- گروه مهندسی منابع طبیعی شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، هرمزگان، ایران ،
چکیده: (4314 مشاهده)
زمینه و هدف: میکروپلاستیکها آلاینده‌های نوظهور شناخته شده‌ای در محیط‌های دریایی هستند. بلع میکروپلاستیکها توسط موجودات دریایی به‌عنوان مسیر اصلی است که این آلاینده‌ها می‌توانند اثرات مخربی بر موجودات دریایی داشته باشند.
روش بررسی: به منظور بررسی و سنجش میکروپلاستیک‌های موجود در ماهیان خلیج فارس از روش نمونه‌برداری تصادفی و هضم نمودن بافتها و شناورسازی میکروپلاستیکها استفاده شد و با این روش به بررسی فراوانی، توزیع، شکل و رنگ میکروپلاستیکها در دستگاه گوارش ماهیان خلیج فارس پرداخته شده است.
یافته‌ها: با توجه به نتایج به‌دست آمده، تعداد میکروپلاستیک متعلق به گونه شورت ماهیان (Sillago sihama) (62 درصد)، خنو خاکستری (Diagramma pictum) (26 درصد)، سرخو معمولی (Lutjanus johnii) (6 درصد)، شوریده (Otolithes ruber) (5 درصد)، هامور (Epinephelus coioides) (1 درصد) بود و در گونه شیر (Scomberomorus commerson) میکروپلاستیکی مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: سهم نسبی اشکال مختلف میکروپلاستیکها در هر گونه از ماهیان نشان داد که میکروفیبرها با بیش از 87 درصد فراوان‌ترین اشکال میکروپلاستیک و فرگمنت‌ها و فیلم‌ها با به‌ترتیب 11 درصد و 2 درصد کمترین غلظت مشاهده شده بودند. براساس نتایج این تحقیق، گونه Sillago sihamaبه‌عنوان شاخص مناسبی برای آلودگی میکروپلاستیکها بین گونه‌های مورد مطالعه در خلیج فارس پیشنهاد می‌گردد. مصرف میکروپلاستیک، یک مسیر بالقوه برای انتقال مواد افزودنی پلاستیک، فلزات، هیدروکربن‌های آروماتیک و دیگر آلاینده‌های آلی پایدار و سایر مواد غذایی دیگر حیوانات و مصرف کنندگان انسانی را از ماهی فراهم می‌کند. بنابراین، تحقیقات جامع‌تری در مورد میکروپلاستیکها و نانوپلاستیک‌ها و اثراتشان می‌بایست در زنجیره غذایی انجام شود.
روش بررسی: به منظور بررسی و سنجش میکروپلاستیک‌های موجود در ماهیان خلیج فارس از روش نمونه‌برداری تصادفی و هضم نمودن بافتها و شناورسازی میکروپلاستیکها استفاده شد و با این روش به بررسی فراوانی، توزیع، شکل و رنگ میکروپلاستیکها در دستگاه گوارش ماهیان خلیج فارس پرداخته شده است.
یافته‌ها: با توجه به نتایج به‌دست آمده، تعداد میکروپلاستیک متعلق به گونه شورت ماهیان (Sillago sihama) (62 درصد)، خنو خاکستری (Diagramma pictum) (26 درصد)، سرخو معمولی (Lutjanus johnii) (6 درصد)، شوریده (Otolithes ruber) (5 درصد)، هامور (Epinephelus coioides) (1 درصد) بود و در گونه شیر (Scomberomorus commerson) میکروپلاستیکی مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: سهم نسبی اشکال مختلف میکروپلاستیکها در هر گونه از ماهیان نشان داد که میکروفیبرها با بیش از 87 درصد فراوان‌ترین اشکال میکروپلاستیک و فرگمنت‌ها و فیلم‌ها با به‌ترتیب 11 درصد و 2 درصد کمترین غلظت مشاهده شده بودند. براساس نتایج این تحقیق، گونه Sillago sihamaبه‌عنوان شاخص مناسبی برای آلودگی میکروپلاستیکها بین گونه‌های مورد مطالعه در خلیج فارس پیشنهاد می‌گردد. مصرف میکروپلاستیک، یک مسیر بالقوه برای انتقال مواد افزودنی پلاستیک، فلزات، هیدروکربن‌های آروماتیک و دیگر آلاینده‌های آلی پایدار و سایر مواد غذایی دیگر حیوانات و مصرف کنندگان انسانی را از ماهی فراهم می‌کند. بنابراین، تحقیقات جامع‌تری در مورد میکروپلاستیکها و نانوپلاستیک‌ها و اثراتشان می‌بایست در زنجیره غذایی انجام شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
