علی خوانین، رمضان میرزایی، مریم صفاری، اردلان سلیمانیان،
دوره 5، شماره 2 - ( 7-1391 )
چکیده
Normal
0
false
false
false
MicrosoftInternetExplorer4 l>
زمینه و هدف: رانندگان اتوبوس‌‌های شهری در طول
رانندگی به طور دایم در معرض ارتعاش تمام بدن هستند، این مساله می‌‌تواند منجر به
اختلالات سیستم‌‌های اسکلتی عضلانی، عصبی مرکزی و گردش خون شود و بیماری‌‌های شغلی
ناشی از ارتعاش را ایجاد نماید. هدف از این مطالعه بررسی توصیفی ـ تحلیلی مواجهه
رانندگان اتوبوس‌‌های شهری تهران با ارتعاش تمام بدن بوده است.
روش بررسی: پارامترهای مربوط به ارتعاش تمام بدن
مانند شتاب ریشه مجموع مربعات، شتاب معادل کلی، میزان دوز ارتعاش و فاکتور قله به
صورت مجزا در سه جهت (Y, ZوX) در 80 اتوبوس در 5 نوع مختلف که به
صورت تصادفی انتخاب گردیده بودند اندازه‌‌گیری شد و نتایج به دست آمده با
استاندارد 2631ISO مقایسه شد و در نهایت زمان مجاز رانندگی برای اتوبوس‌‌های
مختلف محاسبه گردید.
یافته‌ها: شتاب ریشه میانگین مربعات وزن یافته
فرکانسی در محورهای X,Y در تمامی اتوبوسها در زیر ناحیه
هشدار سلامتی و در محور z در ناحیه هشدار سلامتی است و شتاب معادل کلی در اتوبوس نوع ایکاروس در
بالاتر از ناحیه هشدار سلامتی و در بقیه اتوبوسها در ناحیه هشدار سلامتی مطابق
با استاندارد ISO 2631 است،
میزان دوز ارتعاش (VDV) کمتر از 5/8 و
فاکتور قله (CF) کمتر از9 بوده و در تمامی اتوبوسها کمتر از حدود مجاز
پیشنهادی استاندارد ISO 2631 است. همچنین زمان
مجازرانندگی کمتراز 8 ساعت در روز تخمین زده شد و به ترتیب اتوبوس‌‌های ایکاروس
بیشترین و اتوبوس‌‌های مان کمترین میزان شتاب ارتعاش، فاکتور قله و میزان دوز
ارتعاش را به خود اختصاص دادند.
نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج امکان ایجاد خطرات
بالقوه بهداشتی دررانندگان اتوبوسها وجود دارد بنابراین توصیه می‌شود موارد
مدیریت‌‌های ایمنی و بهداشتی در خرید اتوبوس‌‌های جدید، کاهش ساعات کاری و افزایش
زمان استراحت در برنامه‌‌ریزی نحوه کار رانندگان مدنظر قرار گیرد.
فرین فاطمی، حامد محمدی، علی اردلان، کاظم ندافی،
دوره 6، شماره 2 - ( 6-1392 )
چکیده
زمینه و هدف: در مرداد ماه 1391، دو زمین لرزه به بزرگی 6 و 6/2 در مقیاس ریشتر در استان آذربایجان شرقی رخ داد. از آنجایی‌که واحد بهداشت‌محیط به عنوان یکی از واحدهای اصلی در نظارت و ارائه خدمات بهسازی محیط در شرایط اضطراری به شمار می‌رود، هدف اصلی از این مطالعه به ارزیابی عملکرد پاسخ بهداشت‌محیط در زلزله اخیر اختصاص یافت.
روش بررسی: 8 و 4 روستا از مناطق ورزقان و هریس به روش نمونه‌برداری طبقه‌بندی شده چند مرحله‌ای انتخاب گردیدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل چک لیست سازمان بهداشت جهانی در 7 حیطه، 14 زیر شاخه و 37 فعالیت بهداشت محیط و حداقل استانداردهای مندرج در پروژه Sphere بودند. بهداشت‌محیط هر روستا توسط این چک لیست‌ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. این مطالعه با حضور تیم تحقیق در 21 روز پس از وقوع زلزله در مناطق زلزله زده انجام شد.
یافته‌ها: 7 فعالیت از 37 فعالیت مورد ارزیابی از جمله فعالیت‌های مشترکی بودند که واحد بهداشت‌محیط در هماهنگی با سایر سازمان‌های مرتبط بایستی به انجام برساند و بهداشت‌محیط در این فعالیت‌ها دارای نقش نظارتی است. به طور کلی این دسته از فعالیت‌ها دارای موارد عدم انطباق بیشتری نسبت به فعالیت‌هایی بودند که در آن بهداشت‌محیط به عنوان پاسخ‌دهنده اصلی مطرح بود که به جزئیات آن در اصل مقاله پرداخته شده است.
نتیجه‌گیری: ایجاد هماهنگی بین بخشی در ایفای فعالیت‌های مشترک، الویت‌بندی نیازهای جمعیت آسیب دیده و توجه به اصول مدیریت مردم محور در بلایا از جمله پیشنهادات این مطالعه است
