فصلنامه

زمینه و هدف: لیستریا از جمله باکتری های مقاوم به شرایط هضم لجن است که لیستریا مونوسیتوژنز به عنوان عامل بیماری لیستریوزیس از مهمترین گونه آن است. لجن تولیدی در تصفیه ­خانه­ فاضلاب شمال اصفهان، با استفاده از هاضم های بیهوازی تثبیت گردیده و پس از خشک شدن، جهت کوددهی زمین های کشاورزی استفاده می ­شود. با توجه به اهمیت موضوع، هدف از انجام این مطالعه، بررسی کارایی واحدهای فرآوری لجن به ویژه هضم بیهوازی در حذف و یا کاهش باکتری لیستریا است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، 13 بار نمونه برداری از واحدهای فرآوری لجن تصفیه خانه فاضلاب شمال اصفهان بطور هفتگی طی سه ماه به روش استاندارد انجام گرفت. برای شمارش و جداسازی باکتری لیستریا در نمونه های لجن، به ترتیب از روش های تخمیر سه لوله ای و استاندارد دپارتمان کشاورزی آمریکا استفاده گردید. لیستریاهای جدا شده، به روش فنوتیپی تایید شده و برای تعیین گونه باکتری از آزمون های بیوشیمیایی تخمیر کربوهیدرات و آزمایش کمپ استفاده شد. یافته ها: میزان آلودگی لجن خام، لجن تثبیت شده و لجن خشک شده به حداقل یکی از گونه های مونوسیتوژنز، ایناکوآ و سیلیگری به ترتیب 100، 92/3 و 53/8 درصد بود. کارایی هاضم های بیهوازی در حذف گونه های لیستریا مونوسیتوژنز، ایناکوآ و سیلیگری به ترتیب 64/7، 39/72 و 100درصد و کارایی بسترهای لجن خشک کن برای حذف گونه های مونوسیتوژنز و ایناکوآ به ترتیب 73/4، 96/68 درصد تعیین گردید. نتیجه گیری: لیستریا مونوسیتوژنز در مقابل شرایط واحدهای فرآوری لجن، از سایر گونه های شناسایی شده مقاوم تر است، بنابراین استفاده از لجن به عنوان کود می ­تواند باعث انتشار این باکتری در محیط و آلودگی محصولات کشاورزی گردد.

زمینه و هدف: کادمیم یک آلاینده زیست محیطی بالقوه است که تاثیرات بدی بر محیط زیست و سلامتی موجودات زنده دارد. درنتیجه، طراحی یک روش ساده و ارزان برای اندازه‌گیری آن بسیار مهم است. درنتیجه، در این تحقیق، یک حسگر پتانسیومتری بر پایه داروی نفازودون به‌عنوان تبادل­گر یونی و مایع یونی ۱-بوتیل-۳-متیل ایمیدازولیوم هگزا فلوروفسفات ([BMIM]PF₆) به‌عنوان افزودنی یونی برای اندازه‌گیری مقادیر بسیار جزئی کادمیم (II) طراحی گردید.
روش بررسی: در این تحقیق، یک الکترود یون گزین غشائی با ترکیب درصد، 10 درصد نفازودون، 2 درصد [BMIM]PF₆، 30 درصد پلی وینیل کلراید (PVC) و 58 درصد دی‌اکتیل فتالات (DOP) ساخته شد و از اختلاف پتانسیل به‌وجود آمده میان الکترود غشائی و الکترود مرجع، به‌عنوان سیگنالی که ارتباط مستقیمی با لگاریتم غلظت کادمیم (II) دارد به‌منظور اندازه‌گیری این فلز سنگین استفاده گردید.
یافته‌ها: حسگر ساخته‌ شده شیب نرنستی مناسبی (mV.Decade^-1 30/5) را در گستره وسیع غلظتی ^9-10×8 تا M  ^2-10×1 از خود نشان داد و حد تشخیص آن M^9-10×6 بود. پاسخ پتانسیلی حسگر، در محدوده وسیعی از pH محلول (8/0 – 3/5)، مستقل بود، زمان پاسخ‌دهی حسگر s  5 و طول عمر آن 15 هفته بود.
نتیجه‌گیری: حسگر ساخته ‌شده، بدون نیاز به مراحل پیچیده آماده‌سازی نمونه، به‌طور موفقیت‌آمیزی جهت تعیین مقدار غلظت‌های پایین کادمیم (II) در نمونه‌های زیست‌محیطی مورد استفاده قرار گرفت و نتایج به‌دست آمده با نتایج روش جذب اتمی شعله‌ای در تطابق مناسبی بود. درنتیجه، الکترود طراحی شده صحت خوبی داشته و از آن می‌توان برای اندازه‌گیری کادمیم (II) در نمونه‌های آبی استفاده نمود.