زمینه و هدف: تبدیل واحدهای ویلایی به آپارتمانی و بلندمرتبه‌سازی در بافت فرسوده باعث افزایش تراکم جمعیت و در نتیجه مدارس در این نواحی با فضای محدود و تعدد دانش‌آموزان مواجه می‌شوند که منجر به آلودگی صوتی می‌شود. هدف این مطالعه، ارزیابی سطح ترازهای صوتی در نوبت های صبح و بعدازظهر دو مدرسه ابتدایی شهر زنجان است.
روش بررسی: اندازه‌گیری با استفاده از دستگاه ترازسنج صوتی، مدل KIMO DB100 انجام شد. تراز معادل صدا (Leq) در 10 ایستگاه، در طول سال تحصیلی 98-97 در سه فصل پاییز، زمستان و بهار، هر بار به مدت دو هفته اندازه‌گیری شد. با کمک داده ها، نمودارهایی برای هر دو مدرسه ترسیم و با نرم‌افزارArcGIS ، روش IDW پهنه‌بندی شد. به‌علاوه، پرسشنامه‌هایی بین معلمان و همسایگان مدرسه توزیع و داده ها با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد همه ایستگاه‌‌های مورد مطالعه آلودگی صوتی دارند و زمان تعویض نوبت و زنگ های تفریح بالاترین تراز صوتی را دارد. نوبت‌های صبح تراز معادل بالاتری نسبت به بعدازظهر دارند (به ترتیب 1/87 و dB 2/1 برای پسرانه و دخترانه) و تراز معادل دبستان پسرانه dB 2 بیشتر از دبستان دخترانه است. در طول سال تحصیلی، مدرسه سروصدایی معادل dB 72 ایجاد می‌کند که dB 17 بالاتر از استاندارد (dB 55) است.
نتیجه‌گیری: ساکنین تقریبا 10 ساعت شبانه‌روز در معرض سروصدای بلند قرار دارند و این می‌تواند بسیار آسیب‌رسان باشد. نقشه های پهنه‌بندی نشان داد جنوب غربی حیاط، سایه‌انداز و مجاور منازل مسکونی، بیشترین آلودگی صوتی را دارد. این مطالعه مکان‌یابی نامناسب مدرسه و لزوم به کارگیری فناوری‌های کنترل آلودگی را نشان می دهد.
