جستجو در مقالات منتشر شده


5 نتیجه برای موحدیان

حسن هاشمی، محمد مهدی امین، بیژن بینا، حسین موحدیان عطار، حسین فرخ زاده،
دوره 3، شماره 1 - ( 1-1389 )
چکیده

زمینه و هدف: امروزه به دلیل مشکلات بهداشتی، زیست محیطی و اقتصادی کاربرد کلر، انتخاب اشعه فرابنفش جهت گندزدایی پساب یک گزینه برتر است. هدف از انجام این مطالعه بررسی امکان گندزدایی مستقیم پساب تصفیه ثانویه با اشعه UV می باشد.
روش بررسی: از دو سیستم گندزدایی فرابنفش کم فشار (LP) و فشار متوسط(MP) غوطه­ور  بطور مستقیم جهت گندزدایی پساب ثانویه تصفیه خانه فاضلاب شمال اصفهان  استفاده شد. با بهره برداری از لامپ ها به صورت منفرد و تلفیقی، پارامترهای کلیفرم کل و مدفوعی  (TC و FC ) ،  و استرپتوکوک مدفوعی (FS) مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین پارامترهای TSS، آهن، سختی، جذب و عبور اشعهUV جهت مطالعه رسوبگذاری سطح کوارتز لامپ ها آنالیز گردید.

یافته ها: در گندزدایی پساب ثانویه توسط لامپ LP، MP و تلفیق هر دو، به ترتیب ، تعداد TC و FC ، در دوزهای اشعه 161، 350 و mws/cm2460، به حد استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست ml) 100 FC/ 400 و TC1000 (و تعداد FS در دوزهای mws/cm2250 ، 180و mws/cm2237  به کمتر از 400 عدد در 100 میلی لیتر کاهش یافت. حداکثر رشد مجدد کلیفرم های کل و مدفوعی در پساب گندزدایی شده با لامپ LP به ترتیب 15و 3 درصد مشاهده شد. مقایسه

نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان داد که گندزدایی مستقیم پساب ثانویه با سیستمهای LP,MPو حتی تلفیق آنها به دلیل غلظت بالای جامدات معلق مقدور  نیست. بنابراین گندزدایی پساب تصفیه خانه فاضلاب شمال اصفهان با اشعه UV مستلزم بهبود کیفیت پساب از طریق ارتقای بهره برداری سیستم یا بکارگیری واحد تصفیه پیشرفته قبل از سیستم گندزدایی است.


زهره خردپیشه، حسین موحدیان عطار، مجید صالحی نجف آبادی،
دوره 4، شماره 4 - ( 12-1390 )
چکیده

زمینه و هدف: سیانید یک ترکیب بسیار سمی است که به طور معمول در فاضلاب صنایع متعددی از جمله آبکاری وجود دارد ورود این ترکیبات به محیط زیست مخاطرات بهداشتی زیادی را به همراه دارد. هدف از انجام این تحقیق تعیین کارایی فرایند الکتروشیمیایی در حذف سیانور از فاضلاب صنعتی می باشد.
روش بررسی: این تحقیق به صورت تجربی در یک سیستم پایلوت انجام شد. در این تحقیق تاثیر PH، ولتاژ و زمان عملیات بر روی راندمان حذف سیانید از فاضلاب صنعتی به‌روش الکتروشیمیایی با استفاده از الکترودهای استنلس استیل و مس به ترتیب به عنوان آند و کاتد مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: میانگین درصد حذف سیانور در نمونه هایی با غلظت 915 میلی‌گرم در لیتر حدود 88 درصد با انحراف معیار برابر 43/2 بود. شرایط بهینه جهت انجام این آزمایش،  ولتاژ 6 ولت، pH بابر 13 و زمان عملیات 90 دقیقه بدست آمد. تحت این شرایط حجم لجن تشکیل شده حدود 20 درصد یک راکتور آزمایشگاهی یک لیتری بود.
نتیجه گیری: بررسی نتایج حاصل وجود رابطه آماری معنی داری بین غلظت سیانید ورودی و کارایی حذف را تایید می نماید 05/0>P و نسبت اکسیداسیون سیانید و سیانات به مصرف یون هیدروکسیل در مطالعات L.Szpyruowicz به صورت 1:2 را تصدیق می کند، بنابر این بهینه  PH با توجه به حذف سیانید و نیاز به محیط قلیایی حدود 5/13-5/12 مناسب می باشد.


عبدالمطلب صیدمحمدی، حسین موحدیان عطار، مهناز نیک آئین،
دوره 5، شماره 4 - ( 11-1391 )
چکیده

MicrosoftInternetExplorer4 زمینه و هدف: آلوده شدن منابع مختلف آب آشامیدنی به نیترات می‌تواند اثرات نامطلوبی بر سلامت انسان داشته باشد. مشکلات موجود در استفاده از فناوری های فیزیکوشیمیایی حذف نیترات، لزوم استفاده از فرایندهای دنیتریفیکاسیون بیولوژیکی از آب را که دارای کمترین اثرات جانبی باشند مطرح نموده است. هدف از انجام این پژوهش حذف نیترات از آب اشامیدنی با استفاده از باکتری‌های خودپرور رشد یافته بر روی بستر کربن فعال اصلاح شده با گوگرد عنصری در راکتور با بستر شناور است.
روش بررسی: در این مطالعه پس از اصلاح کربن فعال با گوگرد عنصری به عنوان بستر رشد میکروبی و خالص‌سازی ارگانیسم‌های دنیتریفایر اتوتروفیک، یک راکتور با بستر شناور در مقیاس آزمایشگاهی مورد استفاده قرار گرفته و کارایی آن در حذف نیترات و سایر پارامترهای شیمیایی آب نظیر pH، نیتریت، سختی، کدورت و کل کربن آلی در غلظت نیترات ورودی mg/L 90 بر حسب ازت و در زمان‌های مختلف هیدرولیکی 53h/5، 94/2، 4/2 و 5/1 مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که زمان ماند هیدرولیکی در راکتور با بستر شناور بر میزان حذف نیترات تاثیرگذار بوده و زمان ماند هیدرولیکی بهینه h 4/2 ساعت بوده است. در این شرایط بالاترین میزان حذف نیترات بیش از 98% و غلظت نیتریت در آب تصفیه شده کمتر از mg/L 1 است. هم‌چنین میزان سختی در آب خروجی از راکتور به علت  استفاده از بی‌کربنات سدیم به عنوان منبع کربن جهت رشد باکتری‌های دنیتریفایر در مقایسه با سختی آب ورودی تغییری نداشته است. مقدار کدورت، کل کربن آلی و  pH در آب خروجی از راکتور منطبق با استانداردهای کیفی آب آشامیدنی است.
نتیجه‌گیری:  نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که امکان استفاده ازکربن فعال اصلاح شده با گوگرد عنصری به عنوان بستر رشد میکروبی و منبع تامین انرژی به منظور رشد باکتری‌های خودپرور در یک راکتور با بستر شناور جهت حذف نیترات از آب آشامیدنی وجود دارد.


ناهید نویدجوی، محمد جلالی، حسن خرسندی، حسین موحدیان،
دوره 7، شماره 1 - ( 4-1393 )
چکیده

زمینه و هدف: لیستریا از جمله باکتری های مقاوم به شرایط هضم لجن است که لیستریا مونوسیتوژنز به عنوان عامل بیماری لیستریوزیس از مهمترین گونه آن است. لجن تولیدی در تصفیه ­خانه­ فاضلاب شمال اصفهان، با استفاده از هاضم های بیهوازی تثبیت گردیده و پس از خشک شدن، جهت کوددهی زمین های کشاورزی استفاده می ­شود. با توجه به اهمیت موضوع، هدف از انجام این مطالعه، بررسی کارایی واحدهای فرآوری لجن به ویژه هضم بیهوازی در حذف و یا کاهش باکتری لیستریا است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، 13 بار نمونه برداری از واحدهای فرآوری لجن تصفیه خانه فاضلاب شمال اصفهان بطور هفتگی طی سه ماه به روش استاندارد انجام گرفت. برای شمارش و جداسازی باکتری لیستریا در نمونه های لجن، به ترتیب از روش های تخمیر سه لوله ای و استاندارد دپارتمان کشاورزی آمریکا استفاده گردید. لیستریاهای جدا شده، به روش فنوتیپی تایید شده و برای تعیین گونه باکتری از آزمون های بیوشیمیایی تخمیر کربوهیدرات و آزمایش کمپ استفاده شد. یافته ها: میزان آلودگی لجن خام، لجن تثبیت شده و لجن خشک شده به حداقل یکی از گونه های مونوسیتوژنز، ایناکوآ و سیلیگری به ترتیب 100، 92/3 و 53/8 درصد بود. کارایی هاضم های بیهوازی در حذف گونه های لیستریا مونوسیتوژنز، ایناکوآ و سیلیگری به ترتیب 64/7، 39/72 و 100درصد و کارایی بسترهای لجن خشک کن برای حذف گونه های مونوسیتوژنز و ایناکوآ به ترتیب 73/4، 96/68 درصد تعیین گردید. نتیجه گیری: لیستریا مونوسیتوژنز در مقابل شرایط واحدهای فرآوری لجن، از سایر گونه های شناسایی شده مقاوم تر است، بنابراین استفاده از لجن به عنوان کود می ­تواند باعث انتشار این باکتری در محیط و آلودگی محصولات کشاورزی گردد.

حمزه شریفی، حسین موحدیان عطار،
دوره 14، شماره 1 - ( 3-1400 )
چکیده

زمینه و هدف: امروزه میکروپلاستیک‌ها در محیط‌های آبی و خاکی، هوا و مواد غذایی یافت شده‌اند. این مواد با جذب آلاینده‌های دیگر، آنها را نیز همراه با خود انتقال داده و باعث تهدید سلامت انسان‌ها، حیوانات و محیط‌ زیست می‌شوند. اندازه‌گیری و ارزیابی میکروپلاستیک‌ها می‌تواند باعث افزایش دانش در مورد آنها و درک اثرات زیان‌آور احتمالی آنها شود. با این حال، تاکنون روش استانداردی برای اندازه‌گیری میکروپلاستیک‌ها ایجاد نشده است و اندازه‌گیری میکروپلاستیک‌ها در مطالعات با روش‌های متفاوتی انجام شده است. هدف از این مطالعه، بررسی روش‌های مختلف اندازه‌گیری میکروپلاستیک‌ها در آب و فاضلاب و شناسایی نقاط ضعف و قوت این روش‌ها است.
روش‌ بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه مروری بوده که در زمستان سال 1399 خورشیدی، با جستجو در پایگاه‌ داده‌های  PubMed، Google Scholar، Web of Science و Scopus با استفاده از کلید واژه‌های Microplastic"، "Water"، "Drinking-water"، "Wastewater"، "Surface"،  "Bottled-water" و "Marine"  و انتخاب مقالات چاپ شده بین سال‌های 2015 تا 2021 در مجلات معتبر و مقایسه و بررسی آنها انجام شد.
یافته‌ها: مراحل اصلی اندازه‌گیری میکروپلاستیک‌ها در مطالعات مختلف شامل نمونه‌برداری و صاف‌سازی، پیش‌تصفیه و هضم، جداسازی براساس اختلاف چگالی، شمارش و شناسایی ترکیب شیمیایی میکروپلاستیک‌ها است.
نتیجه‌گیری: هضم با استفاده از آب اکسیژنه، شناورسازی با نمک طعام، شمارش توسط استریومیکروسکوپ و طیف‌سنجی توسط طیف‌سنج FTIR و micro-RAMAN بیشترین کاربرد را در مطالعات مربوط به آب و فاضلاب دارد. با این حال متفاوت بودن روش‌های اندازه‌گیری و شناسایی میکروپلاستیک‌ها، مقایسه نتایج مطالعات را با مشکل روبرو کرده است و به نظر می‌رسد باید در راستای استانداردسازی این روش‌ها تلاش شود.


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به سلامت و محیط زیست می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2025 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb