زمینه و هدف: استفاده بی‌رویه از آنتی بیوتیک‌ها و راهیابی این ترکیبات به محیط زیست به یکی از نگرانی‌های زیست محیطی تبدیل شده است. امروزه جذب سطحی یکی از روش‌های کارا و قابل اعتماد در حذف این ترکیبات است. هدف از این پژوهش سنتز کیتوزان - Fe۳O۴و بررسی مقایسه‌ای کارایی حذف آنتی بیوتیک اریترومایسین از محیط‌های آبی توسط این جاذب و کیتوزان است.
روش بررسی: مشخصات ساختاری جاذب سنتز شده با تکنیک‌های TEM،PSA ، VSMمورد آنالیز قرار گرفت. پارامترهای مختلف از جمله pH (۱۱-۱)، زمان تماس (min ۶۰-۰)، غلظت جاذب‌ها (g/L ۵-۱) و غلظت اولیه اریترومایسین (mg/L ۵۰-۵) بر راندمان حذف مورد بررسی قرار گرفت. جهت آنالیز داده‌ها از نرم افزارExcel استفاده شده است. از مدل ایزوترم فروندلیچ و لانگمویر ثابت‌های تعادلی و ثابت‌های سینتیکی با استفاده از سینتیک شبه درجه اول و دوم محاسبه گردید.
یافته‌ها: نتایج حاکی از آن بود که با کاهش pH و غلظت اولیه اریترومایسین، افزایش دوز جاذب‌ها و زمان تماس راندمان حذف افزایش می‌یابد. بالاترین راندمان جذب در pH برابر با ۳ برای هر دو جاذب، زمان تماس min۳۰ جهت کیتوزان اصلاح شده و min۵۰ برای کیتوزان، دوز جاذب‌ها g/L۲جهت کیتوزان اصلاح شده و g/L۳ برای کیتوزان و غلظت اولیه اریترومایسین برای هر دو جاذب mg/L ۱۰، به‌دست آمد و جذب سطحی اریترومایسین بوسیله هر دو جاذب از ایزوترم لانگمویر و سینتیک شبه درجه دوم پیروی می‌کند.
نتیجه‌گیری: جهت حذف اریترومایسین به روش جذب سطحی از کیتوزان اصلاح شده با Fe۳O۴ می‌توان به‌عنوان یک جاذب موثرتر نسبت به کیتوزان استفاده کرد.
