زمینه و هدف: استفاده از دستگاههای تصفیه آب خانگی در سالهای اخیر به علت آلودگی آبها رواج زیادی پیدا کرده است. در دستگاههای تصفیه، با تشکیل بیوفیلم باکتریایی در سطح فیلترها، امکان انتقال مقاومت آنتیبیوتیکی بین باکتریها و نهایتا ورود به بدن انسان وجود دارد. در این مطالعه به بررسی نوع باکتری‌هایی که در فیلترهای دستگاه تصفیه رشد می‌کنند و همچنین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی آنها پرداخته شده است.
روش بررسی: در این تحقیق از فیلترهای 80 دستگاه تصفیه آب خانگی نمونه‌برداری شد. با کمک روشهای بیوشیمیایی و مولکولی باکتریهای رشد یافته در این فیلترها شناسایی شدند. مقاومت آنتیبیوتیکی نسبت به آنتی بیوتیک‌های پنی سیلین، تتراسایکلین، اریترومایسین، جنتامایسین، سفالکسین و تریمتوپریم-سولفومتوکسازول به روش دیسک دیفیوژن بررسی شد.
یافتهها: از جمله باکتریهای شناسایی شده شامل سودوموناس، ردوکوکوس، باسیلوس، اسفینگوموناس، زایموموناس، آئروموناس، کلبسیلا، سیتروباکتر، درکسیا و آکروموباکتر بودند. بیشترین جدایه‌ها مربوط به باکتری سودوموناس ایروژینوزا بود. تست آنتیبیوگرام نشان داد که اکثر این باکتریها دارای مقاومت چندگانه هستند. بیشترین مقاومت نسبت به سفالکسین و کمترین مقاومت نسبت به جنتامایسین مشاهده شد.
نتیجهگیری: نتایج حاکی از آن است که فیلترهای دستگاه تصفیه خانگی، محیطی مناسب برای رشد باکتریها هستند. در این شرایط باکتریهای دارای مقاومت چندگانه احتمالا میتوانند ژنهای مقاومت آنتیبیوتیکی را به واسطه آب به باکتریها و میکروفلورهای بدن انسان انتقال دهند. لذا فیلترها باید به گونه‌ایی طراحی شوند که نه تنها باکتریها را از آب حذف کنند بلکه آنها را نیز از بین ببرند.
