فاطمه محبیان، آزاده توکلی، عبدالحسین پری‌زنگنه، یونس خسروی، عیسی اسکندری،
دوره ۱۳، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۹۹ )
زمینه و هدف: تبدیل واحدهای ویلایی به آپارتمانی و بلندمرتبه‌سازی در بافت فرسوده باعث افزایش تراکم جمعیت و در نتیجه مدارس در این نواحی با فضای محدود و تعدد دانش‌آموزان مواجه می‌شوند که منجر به آلودگی صوتی می‌شود. هدف این مطالعه، ارزیابی سطح ترازهای صوتی در نوبت های صبح و بعدازظهر دو مدرسه ابتدایی شهر زنجان است.
روش بررسی: اندازه‌گیری با استفاده از دستگاه ترازسنج صوتی، مدل KIMO DB۱۰۰ انجام شد. تراز معادل صدا (Leq) در ۱۰ ایستگاه، در طول سال تحصیلی ۹۸-۹۷ در سه فصل پاییز، زمستان و بهار، هر بار به مدت دو هفته اندازه‌گیری شد. با کمک داده ها، نمودارهایی برای هر دو مدرسه ترسیم و با نرم‌افزارArcGIS ، روش IDW پهنه‌بندی شد. به‌علاوه، پرسشنامه‌هایی بین معلمان و همسایگان مدرسه توزیع و داده ها با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد همه ایستگاه‌‌های مورد مطالعه آلودگی صوتی دارند و زمان تعویض نوبت و زنگ های تفریح بالاترین تراز صوتی را دارد. نوبت‌های صبح تراز معادل بالاتری نسبت به بعدازظهر دارند (به ترتیب ۱/۸۷ و dB ۲/۱ برای پسرانه و دخترانه) و تراز معادل دبستان پسرانه dB ۲ بیشتر از دبستان دخترانه است. در طول سال تحصیلی، مدرسه سروصدایی معادل dB ۷۲ ایجاد می‌کند که dB ۱۷ بالاتر از استاندارد (dB ۵۵) است.
نتیجه‌گیری: ساکنین تقریبا ۱۰ ساعت شبانه‌روز در معرض سروصدای بلند قرار دارند و این می‌تواند بسیار آسیب‌رسان باشد. نقشه های پهنه‌بندی نشان داد جنوب غربی حیاط، سایه‌انداز و مجاور منازل مسکونی، بیشترین آلودگی صوتی را دارد. این مطالعه مکان‌یابی نامناسب مدرسه و لزوم به کارگیری فناوری‌های کنترل آلودگی را نشان می دهد.
