Normal
0
false
false
false
MicrosoftInternetExplorer4 l>
زمینه و هدف: رانندگان اتوبوس‌‌های شهری در طول
رانندگی به طور دایم در معرض ارتعاش تمام بدن هستند، این مساله می‌‌تواند منجر به
اختلالات سیستم‌‌های اسکلتی عضلانی، عصبی مرکزی و گردش خون شود و بیماری‌‌های شغلی
ناشی از ارتعاش را ایجاد نماید. هدف از این مطالعه بررسی توصیفی ـ تحلیلی مواجهه
رانندگان اتوبوس‌‌های شهری تهران با ارتعاش تمام بدن بوده است.
روش بررسی: پارامترهای مربوط به ارتعاش تمام بدن
مانند شتاب ریشه مجموع مربعات، شتاب معادل کلی، میزان دوز ارتعاش و فاکتور قله به
صورت مجزا در سه جهت (Y, ZوX) در 80 اتوبوس در 5 نوع مختلف که به
صورت تصادفی انتخاب گردیده بودند اندازه‌‌گیری شد و نتایج به دست آمده با
استاندارد 2631ISO مقایسه شد و در نهایت زمان مجاز رانندگی برای اتوبوس‌‌های
مختلف محاسبه گردید.
یافته‌ها: شتاب ریشه میانگین مربعات وزن یافته
فرکانسی در محورهای X,Y در تمامی اتوبوسها در زیر ناحیه
هشدار سلامتی و در محور z در ناحیه هشدار سلامتی است و شتاب معادل کلی در اتوبوس نوع ایکاروس در
بالاتر از ناحیه هشدار سلامتی و در بقیه اتوبوسها در ناحیه هشدار سلامتی مطابق
با استاندارد ISO 2631 است،
میزان دوز ارتعاش (VDV) کمتر از 5/8 و
فاکتور قله (CF) کمتر از9 بوده و در تمامی اتوبوسها کمتر از حدود مجاز
پیشنهادی استاندارد ISO 2631 است. همچنین زمان
مجازرانندگی کمتراز 8 ساعت در روز تخمین زده شد و به ترتیب اتوبوس‌‌های ایکاروس
بیشترین و اتوبوس‌‌های مان کمترین میزان شتاب ارتعاش، فاکتور قله و میزان دوز
ارتعاش را به خود اختصاص دادند.
نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج امکان ایجاد خطرات
بالقوه بهداشتی دررانندگان اتوبوسها وجود دارد بنابراین توصیه می‌شود موارد
مدیریت‌‌های ایمنی و بهداشتی در خرید اتوبوس‌‌های جدید، کاهش ساعات کاری و افزایش
زمان استراحت در برنامه‌‌ریزی نحوه کار رانندگان مدنظر قرار گیرد.
