زمینه و هدف: روش‌های متداول تصفیه شیرابه به دلیل بار آلودگی بالا و خصوصیات ویژه شیرابه، کارایی مناسبی ندارند. لذا در سال‌های اخیر استفاده از روش‌های تلفیقی توسعه چشمگیری داشته است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر پودر کربن فعال (PAC) بر کارایی تصفیه شیرابه محل دفع پسماند کرمانشاه در یک راکتور ناپیوسته متوالی هوازی (ASBR) است.
روش بررسی: در این مطالعه از سه راکتور ستونی با حجم کل mL ۲۰۰۰ و حجم مفید mL ۶۰۰ در مقیاس آزمایشگاهی استفاده شد. در راکتورهای شماره ۲ و ۳ که از نظر شرایط محیطی و راهبری با راکتور شماره ۱ که فاقد پودر کربن بود و کاملا یکسان بودند، به ترتیب مقادیر g/L ۵ و ۱۰ PAC اضافه شد. تاثیر دوزهای مختلف PAC (g/L ۱۰، ۵، ۰) و زمان ماندهای هیدرولیکی (h ۱۴۴، ۹۶، ۴۸ =HRT) به منظور حذف اکسیژن مورد نیاز شیمیایی (COD) و نیتروژن آمونیاکی (NH۳-N) شیرابه خروجی مورد مطالعه قرار گرفت و کارایی حذف با استفاده از آزمون آماری two-way ANOVA نرم افزار ۱۶ -SPSS مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون آماری نشان داد که بین راندمان حذفCOD و N-NH۳ در HRTsو دوزهای مختلف PAC اختلاف معنی‌دار است (۰/۰۰۱ =P-value). بیشترین راندمان حذف در h ۱۴۴ =HRT، برای COD و NH۳-N در راکتور شماره ۱ به ترتیب ۴/۴۲±۵۰/۱۱ درصد و ۱/۴۹±۱۹/۸۵ درصد، راکتور شماره ۲، ۶/۱±۵۵/۶۷ درصد، ۰/۸۹±۲۵/۷ درصد و راکتور شماره ۳، ۳/۹۹±۵۸/۰۲ درصد، ۱/۷±۲۵/۴۸ درصد حاصل شد.
نتیجه‌گیری: می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که فرایند تلفیقی بیولوژیکی – کربن فعال در مقایسه با فرایند بیولوژیکی مجزا، توانایی افزایش کارایی حذف COD و N-NH۳ فاضلاب‌های قوی همچون شیرابه را دارد. اگرچه دستیابی به استانداردهای تصفیه با این روش نیز امکان‌پذیر نیست.
