زمینه و هدف: در طول چند دهه گذشته، آلودگی هوا به دلیل افزایش مرگ و میرهای ناشی از آن، کانون توجهات جهانی شده است. در این مطالعه، آلایندههای آلی فرار (VOCs) و هیدروکربنهای کل (THCs) در هوای محیطی یک مجتمع پتروشیمی در ایران سنجش شد. همچنین، ارتباط این آلایندهها با برخی از متابولیتهای ادراری‌شان در کارگران این مجتمع بررسی شد.
روش بررسی: آلایندههای مذکور طی دو مرحله، در بهار (40 نمونه) و تابستان (40 نمونه)، در هوای واحدهای مختلف مجتمع مذکور مورد سنجش قرار گرفت. همچنین، مقدار بیومارکرهای این آلایندهها در 31 پرسنل، مطابق روشهای استاندارد NIOSH با استفاده از دستگاه GC-FID و TD/GC-MS سنجش شد.
یافتهها: میانگین کلی THCs در فصل بهار و تابستان به ترتیب ppm 14/06 و ppm14/09 و ppm 15/85 بود؛ این میزان برایVOCs ppm 16 بود. بیشترین مقدار ppm THCs 48/19 و 47/63ppm VOCs در هوای محیطی واحد بازیافت سنجش شد. در تابستان، میانگین کلی متابولیتهای ادراری شامل اسیدکاربولیک (فنل)، فنیلگلیاکسیلیک اسید، و ماندلیکاسید بر حسب واحد mg/g creatinine به ترتیب 16/67، 34/8، و 67/24 بود؛ در بهار، این میانگین بر حسب واحد mg/g creatinine به ترتیب 15/34، 57/34 و 5/30 بود.
نتیجهگیری: متغیرهای زمینه‌ای مثل سن، وزن، و سیگار اثرات متفاوتی بر روی متابولیت‌ها داشت. مقادیر آلایندههای سنجش شده از مقادیر رهنمود پیشنهاد شده توسط انجمن متخصصین بهداشت صنعتی آمریکا (ACGIH) کمتر بود. همچنین، مقادیر متابولیتهای سنجششده در ادرار، از شاخص مواجهه بیولوژیکی (BEI) ارائه شده توسط ACGIH کمتر بود.
