فصلنامه

زمینه و هدف: در این تحقیق راندمان حذف رنگ زای راکتیو آبی ۱۷۱ با استفاده از فرایند تلفیقی اکسیداسیون پیشرفته UV/H۲O۲ و SBAR مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: ابتدا دو سیستم شیمیائی و بیولوژیکی هر یک بطور مجزا مورد بررسی قرار گرفت. در سیستم شیمیایی پارامترهای نوع و توان لامپ و نیز غلظت اولیه رنگ زا و پراکسید هیدروژن و در سیستم بیولوژیکی زمان ماند هیدرولیکی، شدت هوادهی، غلظت اولیه رنگ زا و درصد حذف رنگ و COD بررسی شدند. پس از تعیین شرایط بهینه و قابلیت هر یک از این سیستم­ ها، جهت بررسی کارائی سیستم تلفیقی، خروجی فاضلاب نیمه تصفیه شده در فاز شیمیایی پس از حذف پراکسید هیدروژن باقیمانده توسط دی اکسید منگنز، وارد راکتورهای بیولوژیکی گردید. یافته­ ها: در آزمایش فاز شیمیایی، غلظت ۱۰۰ ppm رنگ زا با استفاده از لامپ UV-C با توان ۱۵۰ W و با استفاده از mM ۰/۱ پراکسید هیدروژن در pH=۹ در مدت زمان ۲۵ min، به طور کامل رنگبری شد اما راندمان حذف COD در انتهای آزمایش(min ۱۳۵)، ۸۶/۷  درصد  بود. کاربرد سیستم بیولوژیکی حذف ۴۴ درصد رنگ توسط مکانیسم جذب در COD اولیه ۵۰ mg/L را به دنبال داشت که بیانگر عدم توانایی سیستم در تجزیه بیولوژیکی و شکستن مولکول رنگ زا بود. سیستم تلفیقی، قادر به حذف موفق ­تر رنگ و COD رنگ زا در مقایسه با انجام هر یک از فرایندها بصورت مجزا بود. به طوریکه علاوه بر حصول رنگبری کامل، در فرایند تلفیقی اول (حذف رنگ تا غلظت ۴۵ ppm در سیستم شیمیائی و تخلیه به سیستم بیولوژیکی)، میزان حذف COD رنگ زا به ۸۱ درصد و در فرایند تلفیقی دوم (حذف کامل رنگ در سیستم شیمیائی و تخلیه به سیستم بیولوژیکی) به ۵۲ درصد رسید. نتیجه گیری: طبق نتایج بدست آمده، به دلیل پیچیده بودن ساختار رنگ زا، سیستم بیولوژیکی قادر به حذف کامل آلاینده نیست. ولی با تلفیق دو فرایند شیمیایی UV/H۲O۲ و بیولوژیکی SBAR، میزان تجزیه پذیری ترکیبات آلی افزایش می ­یابد که نشان دهنده موفق بودن فرایند تلفیقی در تجزیه ترکیبات سخت تجزیه­ پذیر است.