دوره 8، شماره 4 - ( 12-1391 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 46-40 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Purreza A, Khalafi A, Ghiasi A, Mojahed F, Nurmohammadi M. To Identify Self-medication Practice among Medical Students of Tehran University of Medical Science . irje 2013; 8 (4) :40-46
URL: http://irje.tums.ac.ir/article-1-5030-fa.html
URL: http://irje.tums.ac.ir/article-1-5030-fa.html
پور رضا ابوالقاسم، خلفی علی، قیاسی اکبر، مجاهد فرخ، نورمحمدی محمد. بررسی شیوع خوددرمانی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران، در سال 1390. مجله اپیدمیولوژی ایران. 1391; 8 (4) :40-46
ابوالقاسم پور رضا1 
، علی خلفی2 ، اکبر قیاسی* 3، فرخ مجاهد4 ، محمد نورمحمدی5
، علی خلفی2 ، اکبر قیاسی* 3، فرخ مجاهد4 ، محمد نورمحمدی5
1- دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده بهداشت، گروه علوم مدیریت و اقتصاد سلامت، ایران
2- مربی دانشکدۀعلوم پزشکی تربت حیدریه
3- دانشگاه علوم پزشکی زابل، دانشکده بهداشت ،ns_ghiasi@yahoo.com
4- کارشناس ارشد مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، ایران
5- دانشگاه علوم پزشکی زابل، دانشکده بهداشت
2- مربی دانشکدۀعلوم پزشکی تربت حیدریه
3- دانشگاه علوم پزشکی زابل، دانشکده بهداشت ،
4- کارشناس ارشد مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، ایران
5- دانشگاه علوم پزشکی زابل، دانشکده بهداشت
چکیده: (14860 مشاهده)
مقدمه و اهدف: خود درمانی یکی از مسایل مهم بهداشتی – اجتماعی است. مطالعه حاضر به منظور بررسی خوددرمانی و عوامل مؤثر بر آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال،1390 انجام گرفته است.
روش کار: این مطالعه از نوع مطالعه‌های توصیفی– تحلیلی است و به‌صورت مقطعی انجام شد. در این مطالعه، 600 نفر بررسی شدند. داده‌ها از طریق پرسش‌نامۀ خود‌ساخته جمع‌آوری شد و سپس، اطلاعات به‌صورت توصیفی و تحلیلی گزارش گردید.
نتایج: میزان خوددرمانی در کل این مطالعه، 217 مورد، یعنی 7/35% بود. میزان مصرف در دختران بیشتر از پسران بود، ولی رابطه معنا‌دار آماری بین این دو وجود نداشت. دراین مطالعه، دانشجویان علت‌های خوددرمانی خود را، به‌ترتیب، تجربه قبلی از بیماری (9/51%)، دردسترس بودن دارو (5/28%) و مهم تلقی نکردن بیماری (9/22%) بیان کردند.
نتیجه‌گیری: با توجه به هزینه بالای تولید و تهیه دارو و همچنین عوارض ناخواسته مصرف خودسرانه آن، باید برای بالا بردن دانش و اصلاح عملکرد دانشجویان در مورد مصرف خودسرانه داروها اقدام گردد.
روش کار: این مطالعه از نوع مطالعه‌های توصیفی– تحلیلی است و به‌صورت مقطعی انجام شد. در این مطالعه، 600 نفر بررسی شدند. داده‌ها از طریق پرسش‌نامۀ خود‌ساخته جمع‌آوری شد و سپس، اطلاعات به‌صورت توصیفی و تحلیلی گزارش گردید.
نتایج: میزان خوددرمانی در کل این مطالعه، 217 مورد، یعنی 7/35% بود. میزان مصرف در دختران بیشتر از پسران بود، ولی رابطه معنا‌دار آماری بین این دو وجود نداشت. دراین مطالعه، دانشجویان علت‌های خوددرمانی خود را، به‌ترتیب، تجربه قبلی از بیماری (9/51%)، دردسترس بودن دارو (5/28%) و مهم تلقی نکردن بیماری (9/22%) بیان کردند.
نتیجه‌گیری: با توجه به هزینه بالای تولید و تهیه دارو و همچنین عوارض ناخواسته مصرف خودسرانه آن، باید برای بالا بردن دانش و اصلاح عملکرد دانشجویان در مورد مصرف خودسرانه داروها اقدام گردد.
واژه‌های کلیدی: عوامل مؤثر، خوددرمانی، دارو، دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی، عوارض دارویی، مصرف خودسرانه دارو
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
