دوره 10، شماره 2 - ( دوره 10، شماره 2 1393 )                   جلد 10 شماره 2 صفحات 23-15 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Soltanian A, Mirfakhraei M, Mahjub H, Moghimbeigi A, Akhondzadeh S. Comparison of the Validity of Intention-To-Treat and Per-Protocol Approaches Using Monte-Carlo Simulation: Secondary Analysis of a Clinical Trial in the Treatment of Schizophrenic Patients in the Presence of Non-Compliance. irje 2014; 10 (2) :15-23
URL: http://irje.tums.ac.ir/article-1-5235-fa.html
سلطانیان علیرضا، میر فخرایی مریم، محجوب حسین، مقیم بیگی عباس، آخوندزاده شاهین. مقایسه اعتبار دو روش مبتنی بر پروتکل و مبتنی بر قصد درمان با استفاده از شبیه‌سازی مونت کارلو: تحلیل ثانویه یک کارآزمایی بالینی در درمان بیماران اسکیزوفرنی در حضور عدم اجابت بیماران از دوز کامل دارو. مجله اپیدمیولوژی ایران. 1393; 10 (2) :15-23

URL: http://irje.tums.ac.ir/article-1-5235-fa.html

مقایسه اعتبار دو روش مبتنی بر پروتکل و مبتنی بر قصد درمان با استفاده از شبیه‌سازی مونت کارلو: تحلیل ثانویه یک کارآزمایی بالینی در درمان بیماران اسکیزوفرنی در حضور عدم اجابت بیماران از دوز کامل دارو
علیرضا سلطانیان* 1، مریم میر فخرایی2 ، حسین محجوب2 ، عباس مقیم بیگی2 ، شاهین آخوندزاده3
1- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان ، a_sultanian@yahoo.com
2- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان
3- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران،
چکیده:   (12946 مشاهده)

مقدمه و اهداف: شیوه‌های استاندارد برای مقایسه اثر دو دارو در کارآزمایی‎های بالینی کنترل‌دار تصادفی شده در حضور عدم اجابت کامل دارو، روش مبتنی بر قصد درمان (ITT) یا مبتنی بر پروتکل (Per-protocol) می‌باشد. هر یک از دو روش  یاد شده در برآورد اثر داروها معایبی داشته و محققان هنوز در انتخاب یکی از آنان ابهام دارند. در این مطالعه سعی شده است که دقت دو روش یادشده با استفاده از شبیه‌سازی مونت کارلو مقایسه شود .

روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه ثانویه بوده که روی 60 بیمار اسکیزوفرنی مزمن به منظور مقایسه تأثیر داروی سلکوکسیب به همراه ریسپردون در مقایسه با ریسپردون به همراه دارونما انجام گرفت. برای انتخاب یکی از روش‌های مبتنی بر قصد درمان و مبتنی بر پروتکل از شبیه‌سازی مونت-کارلو و شاخص‌های نیکویی برازش آکاییک (AIC) و بیزین (BIC) استفاده شد.

نتایج: شبیه‌سازی مونت-کارلو نشان داد که با ثابت بودن نسبت عدم اجابت بیماران، وقتی که تعداد نمونه کم می‌باشد (n=30 یا n=60)، روش مبتنی بر قصد درمان نسبت به روش مبتنی بر پروتکل بر اساس شاخص آکائیک و شاخص اطلاع بیزی، نیکویی برازش بیش‌تری دارد، اما با افزایش حجم نمونه در گروه‌های درمانی (100n=) روش مبتنی بر پروتکل نسبت به روش مبتنی بر قصد درمان نیکویی برازش بیش‌تری دارد.

نتیجه‌گیری: در این مطالعه مشاهده شد که وقتی تعداد نمونه‌ها تقریباً بزرگ است، روش مبتنی بر پروتکل نسبت به روش مبتنی بر قصد درمان برای کنترل اثر عدم اجابت بیماران ممکن است که نیکویی برازش بیش‌تری داشته باشد.

واژه‌های کلیدی: کارآزمایی بالینی تصادفی شده، اسکیزوفرنی مزمن، عدم اجابت دارو، سلکوکسیب، شبیه‌سازی مونت کارلو
متن کامل [PDF 886 kb]   (4171 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1393/9/1 | پذیرش: 1393/9/1 | انتشار: 1393/9/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله اپیدمیولوژی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb