مجله تخصصی

مقدمه و اهداف: انسولین‌های آنالوگ شبیه انسولین‌های انسانی است ولی فقط درساختار مولکولی که منجر به اختلاف در ویژگی‌های فارماکینتیک و فارمادینامیک می‌گردد تفاوت دارند.
روش کار : مهم‌ترین پایگاه‌های اطلاعاتی از ابتدای سال 2009 تا ژوئن 2010 مورد جستجو قرار گرفتند. این منابع با توجه به نوع مطالعات مورد استفاده، عبارت بودند از: Cochrane Library (DARE, NHS EEDs, CENTRAL and Cochrane Systematic Reviews)  ،CRD York‍ در این جستجو مطالعات مرور نظام‌مند، ارزیابی فناوری سلامت و ارزیابی اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته و 9 مطالعه مرتبط وارد مطالعه گردیدند.
نتایج : مطالعات نشان دادند که هیچ دلیلی مبنی بر خطرات بیشتر یا کمتر آنالوگ سریع الاثر
(rapid-acting insulin analogue انسولین آنالوگ سریع الاثر) در مقایسه با انسولین انسانی وجود نداشته و آنالوگ بلند اثر بطور معناداری خطر هیپوگلیسمی شدید را کاهش می‌دهد. همچنین، به دلیل عدم هزینه اثربخشی، انسولین آنالوگ نسبت به دیگر انسولین‌های موجود، مقرون به صرفه شناخته نشدند معذالک برخی مطالعات انسولین اسپارت 30 را نسبت به بقیه آنالوگ‌ها هزینه اثربخش‌تر می‌دانند.
نتیجه‌گیری: گرچه استفاده از انسولین آنالوگ برای بیماران دیابتی اثر بخش می‌باشد معذالک به دلیل هزینه اثر بخشی کمتر و گرانی                        انسولین آنالوگ نسبت به انسولین انسانی پیشنهاد می‌گردد پوشش حمایتی منابع دولتی (بیمه‌ای) از این فناوری با توجه به حساسیت مراقبتی که در دو گروه سالمندان و کودکان دیابتی وجود دارد فقط برای این دو گروه صورت بگیرد.

Normal 0