علی اصغر اخلاقی، مصطفی حسینی، محمود محمودی، منصور شمسی پور، ایرج نجفی،
دوره ۸، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۱ )
چکیده
Normal
۰
false
false
false
EN-US
X-NONE
AR-SA
مقدمه و اهداف: دیالیز صفاقی یکی از شایع‌ترین روش‌های
دیالیز است که در بیماران مبتلا به بیماری نارسایی کلیه انجام می‌شود. اغلب مطالعات عوامل موثر بر بقا را با استفاده از
آزمون لگ- رتبه‌ای و روش کاکس بررسی کرده‌اند. در این مطالعه امکان استفاده از مدل
شفایافته در تحلیل بقا این بیماران را بررسی کرده، و کارایی مدل‌های بقا شفایافته آمیخته
وایبل، گاما، لگ نرمال و لجستیک مقایسه می‌شود.
روش کار: تعداد ۴۳۳ بیمار از بیمارستان‌های شفا و شریعتی
که طی سال‌های ۱۳۷۶ لغایت ۱۳۸۸، به صورت همگروهی گذشته نگر وارد مطالعه شدند. اثر متغیر‌های
جنس، سن، مرکز درمانی، کلسترول، LDL، HDL، تری گلیسرید، آلبومین، هموگلوبین، کراتینین، FBS، کلسیم و فسفر بررسی
شد. از نرم افزارSTATA
(۱۱,۰) و زیربرنامه
CUREREGR جهت تحلیل استفاده شد.
نتایج: شاخص آکائیک برای مدل وایبل برای تمام متغیرها کمتر
از سایر مدل‌ها می‌باشد. در مدل چند متغیره، سن و آلبومین روی بقا بلند مدت بیماران
اثر معنی‌داری داشتند (۰۱/۰>P). اثر تری گلیسرید روی بقای بلند مدت در مرز معنی‌داری
قرار داشت (۰۶۵/۰=P). همچنین
اثرHDL, FBS و کلسیم روی بقاء کوتاه مدت معنی‌دار
بود (۰۱/۰>P).
ولی LDL در مرز معنی‌داری قرار داشت (۰۸۸/۰=P).
نتیجه‌گیری: مدل‌های شفایافته می‌تواند در شرایط
مناسب برای تحلیل بقا بیماران دیالیزی به کار روند و بقای بلند مدت بیماران را از بقای
کوتاه مدت جدا کنند. این ابزار آماری می‌تواند تفسیر ظریف‌تر و دقیق‌تر از آنچه که
در داده‌های بقا وجود دارد، ارائه کند.
یعقوب مدملی، سید مهرشاد اخلاقی دزفولی، رضا بیرانوند، بیان صابری پور، میلاد اعظمی، مصطفی مدملی،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( دوره ۱۳، شماره ۲، تابستان ۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه و اهداف: انتقال خون منظم در بیماران مبتلا به کم‌خونی همولیتیک ارثی، به‌خصوص تالاسمی، موجب بقای بیشتر آن‌ها می‌شود اما از طرفی احتمال ورود ویروس‌های منطقه‌ای مثل ویروس هپاتیت از راه انتقال خون بالاتر می‌رود. به منظور مشخص کردن این بیماری‌ها و سایر عوارض در افراد مبتلا به بتاتالاسمی، این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژیک و بالینی افراد مبتلا به بتاتالاسمی در شهرستان دزفول در سال ۱۳۹۴ انجام شد.
روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی جمع‌آوری اطلاعات با مراجعه به پرونده‌های موجود به‌صورت سرشماری در درمانگاه تالاسمی شهرستان دزفول صورت گرفت. این اطلاعات شامل جنسیت، سن، محل سکونت، قومیت، گروه خونی، نوع خون تزریقی، فاصله تزریق خون، داروهای مصرفی، واکسیناسیون‌های انجام‌شده، بیماری‌های زمینه‌ای، عمل‌های جراحی انجام‌شده و زمان انجام آن‌ها بودند.
یافته‌ها: پرونده ۱۷۴ بیمار مبتلا به بتاتالاسمی با میانگین سنی ۶۰/۲۳ سال وارد مطالعه گردید. در این مطالعه ۲۳ نفر (۲/۱۳ درصد) تالاسمی نوع اینترمدیا و ۱۵۱ نفر (۸/۸۶ درصد) نوع ماژور بودند. میانگین آخرین فریتین سرم ۶۰/۲۷۶۰ به دست آمد. آزمون t مستقل نشان داد که بین نوع تالاسمی و سن تشخیص تالاسمی رابطه آماری معنی‌داری وجود داشت (۰۰۰/۰=P). بین سن و فاصله تزریق خون همبستگی مثبت و معنی‌دار آماری مشاهده شد به‌طوری‌که با افزایش سن فاصله بین تزریق خون نیز افزایش یافته بود (۰۰۴/۰P=)(۲۱/۰r=).
نتیجه‌گیری: بالا بودن میانگین سنی بیماران در این مرکز نسبت به سایر مطالعات و همچنین تعداد پایین عوارض تشخیص داده‌شده، نشان‌دهنده مؤثر بودن درمان‌های جدید و افزایش طول عمر این بیماران است.
