محمد خواجه دلویی، ملیحه دادگرمقدم، امیررضا خواجه دلویی، هیوا شاربیانی، حمیدرضا بهرامی طاقانکی، مریم زیادی لطف آبادی، زینب شاطری امیری،
دوره ۱۸، شماره ۴ - ( دوره ۱۸، شماره ۴، زمستان ۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه و اهداف: بیماری های قلبی و عروقی علل عمده مرگ و میر بزرگسالان در بسیاری از کشورهای در حال توسعه است. این مطالعه به مقایسه تخمین خطر نسبی ده ساله حوادث قلبی عروقی با استفاده از معیارهای فرامینگهام با مدل بومی پرداخته است.
روش کار: این مطالعه مقطعی مبتنی برجمعیت، به روش نمونه گیری طبقه ای خوشه ای تصادفی، بر روی جمعیت بالغ (≥۱۶ سال) شهرنشین مشهد انجام گردید. اطلاعات شرکت کنندگان براساس معیارهای فرامینگهام جمع آوری و داده کاوی جهت طراحی الگوریتم درخت تصمیم گیری با نرم افزار Rapidminer v۵,۳ و با متد cross-validation ارزیابی شد.
یافته ها: از ۲۹۷۸ نفر، (۶۴/۹%)۱۹۳۰ زن و (۳۵/۱%) ۱۰۴۱ مرد با میانگین سنی (۱۴/۷±۴۳/۵) حضور داشتند. تخمین سطح خطر ده ساله بیماری قلبی عروقی براساس معیارهای فرامینگهام ۷۷/۸% با خطر کم و ۱۳/۴% خطر متوسط و ۸/۸% خطر بالا برآاورد شد. در داده کاوی با استفاده از مدل درخت تصمیم گیری، مدل شماره (۱) با دقت ۷۹/۵۶% نشان میدهد که مقادیر پیش بینی سطوح خطر الگوریتم فرامینگهام نسبت به مقادیر مشاهده شده در سطح کم خطر ۹۵/۲۴% و خطر متوسط۹۰/۸% و خطر بالا ۳۳/۱۳% تطابق داشت و مدل شماره (۲) با دقت ۸۲/۷۸%، در سطح کم خطر ۹۸/۲۰% و خطر متوسط ۰/۴۲% و خطر بالا ۵۳/۰۱% تطابق داشته است.
نتیجه گیری: معیارهای فرامینگهام در پیش بینی سطوح خطر متوسط و بالا در جمعیت مشهدکارآمد نیست و براساس مدل بومی، مهمترین عامل درپیش گویی خطر بیماریهای قلبی و عروقی درجوانان مصرف سیگار و در بزرگسالی فشارخون بالا است.
