مجله تخصصی

---

مقدمه و اهداف: ناامنی غذایی می‌تواند پیشساز مشکلات تکاملی، سلامتی و تغذیه‌ای باشد، از این رو پایش امنیت غذایی و بررسی عوامل مرتبط با آن در هر جامعه، ضروری به نظر می‌رسد. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت امنیت غذایی خانوار و مصرف مواد غذایی دانش‌آموزان دبیرستانی شهر اصفهان طراحی و اجرا شد.

روش‌کار: مطالعه حاضر به صورت تحلیلی مقطعی در پاییز ۱۳۸۷ روی۵۸۰ دانش‌آموز سنین۱۴ تا ۱۷ سال از ۴۰ دبیرستان شهر اصفهان انجام گرفت. نمونه‌ها به روش سیستماتیک خوشه‌ای انتخاب شدند. پرسـش نامه‌های امنیت غذایی USDA و بسامد خوراک به ترتیب از طریق مصاحبه با مادران و دانش‌آموزان تکمیل شد.

نتایج: در بررسی حاضر شیوع ناامنی غذایی خانوار براساس پرسش نامه امنیت غذایی USDA برابر با ۶/۳۶% بود (۴۰/۰-۳۳/۰=CI%۹۵). ناامنی غذایی خانوار ارتباط آماری مستقیمی با دفعات مصرف نان، ماکارونی، سیب زمینی، حبوبات و تخم مرغ در ماه، در دانش آموزان    داشت (۰۵/۰>P). همچنین ارتباط آماری معکوسی بین ناامنی غذایی و دفعات مصرف برنج، گوشت قرمز، سوسیس و کالباس و همبرگر،   مرغ، ماهی، سبزیجات سبز، سبزیجات ریشه‌ای و غده‌ای (رنگی)، میوه‌های جالیزی، موز و آناناس و نارگیل و انبه، سیب و پرتقال، شیر و  ماست مشاهده گردید (۰۵/۰>P).

نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه حاضر نشان دهنده شیوع بالای ناامنی غذایی در بین خانوارهای شهر اصفهان است. همچنین دانش‌آموزانی که در خانوارهای دچار ناامنی غذایی زندگی می‌کردند، مواد غذایی ارزان قیمت حاوی چگالی بالای انرژی را بیشتر مصرف می‌کردند. طراحی و اجرای برنامه‌های مداخله‌ای به منظور بهبود کیفیت غذای مصرفی خانوارها ضروری به نظر می‌رسد.

---

مقدمه و اهداف: سابقه و هدف افزایش چشم گیر شیوع نزدیک بینی درطول چند دهه گذشته درجوامع غربی و شرقی پیشنهاد می‌کند که احتمالاً تغییردرشیوه زندگی نوزادی و کودکی بعنوان ریسک فاکتوری مهم تأثیر زیادی برگسترش نزدیک بینی داشته است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط میان اضافه وزن و نزدیک بینی درکودکان دبستانی اسلامشهر اجرا شد.
روش کار: در این مطالعه موردی– شاهدی گذشته نگر۲۴۰دانش آموز پایه دوم تا چهارم دبستان که بعد از ورود به مدرسه نزدیک‌بین بودن آن‌ها تشخیص داده شده بود، به عنوان مورد و۲۴۰ همکلاسی بدون مشکل بینایی به عنوان شاهد وارد مطالعه شدند. داده‌های مربوط به وزن، قد و سن کودک زمانی که وی کلاس اول ابتدایی بوده، وزن، قد تولد کودک و ابتلای او به نزدیک بینی ازاطلاعات ثبت شده موجود بدست آمد. نمایه توده بدنی محاسبه گردید.کودکان دارای نمایه توده بدنی بیشتر یا مساوی صدک ۸۵ استاندارد CDC۲۰۰۰ به عنوان اضافه وزن تعیین شدند. اطلاعات در زمینه عوامل مرتبط بانزدیک بینی قبل از ورود به مدرسه به روش مصاحبه با والدین جمع‌آوری شدند. نسبت شانس تعدیل شده وضعیت اضافه وزن بعداز تعدیل اثر متغیرهای مخدوش کننده محاسبه شد.
نتایج: از کل کودکان مورد بررسی۳/۵۳% را دخترها و ۷/۴۶% را پسرها تشکیل دادند. ۸/۲۳% کودکان مورد و۱/۱۰% گروه شاهد دارای اضافه وزن بودند. پس از تعدیل سایر عوامل خطر احتمالی (سابقه فامیلی، دریافت شیر مادر، فعالیت بدنی، کار نزدیک، شغل مادر و وضعیت مالی)، اضافه وزن به صورت مستقل با نزدیک بینی مرتبط بود (نسبت شانس تعدیل شده ۱۰/۳ با فاصله اطمینان ۹۵% ۹۰/۱ تا ۰۳/۵).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها حاکی از آن است که اضافه وزن کودکان قبل از ورود به مدرسه با افزایش خطر نزدیک‌بینی درسال‌های بعد مرتبط می‌باشد. بنابراین آموزش‌های لازم برای داشتن الگوی غذایی پیشگیری کننده از چاقی و شیوه زندگی فعال‌تر الزامی است.

---

مقدمه و اهداف: نا امنی غذایی به عنوان مشکل عمده سلامت عمومی، علاوه بر تأثیر بر سلامت جسمی، آثار سوء اجتماعی و روانی نیز به همراه دارد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط امنیت غذایی خانوار و افسردگی در مادران دارای کودک دبستانی شهرستان ری انجام گردید.
روش کار: بررسی توصیفی- تحلیلی مقطعی در بهار ۱۳۸۹ بر روی ۴۳۰ مادر دارای کودک دبستانی انجام شد. طی نمونه‌گیری خوشه‌ای دو مرحله‌ای، پرسشنامه امنیت غذایی ۱۸ گویه‌ای (USDA)، افسردگی بک (Beck) و پرسشنامه اطلاعات عمومی با مصاحبه مادران تکمیل شد. آزمون کای اسکوار، تحلیل واریانس یک طرفه و رگرسیون ساده و چندگانه مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج: شیوع ناامنی غذایی و افسردگی در مادران مورد بررسی به ترتیب ۲/۵۰% و ۴/۵۱% بود. در "گروه امن غذایی" ۶/۳۴% و در گروه "ناامن غذایی توام با گرسنگی" ۸/۷۷% افسرده بودند. از بین متغیرهای مورد بررسی، سن و قد با امنیت غذایی و همچنین سن و وضعیت تأهل با افسردگی رابطه معنی‌داری داشتند. ناامنی غذایی با افسردگی در مادران دارای کودک دبستانی شهرستان ری همبستگی مثبت و معنی‌داری را نشان داد.
نتیجه‌گیری: شیوع ناامنی غذایی خانوار و افسردگی در جامعه مورد بررسی بالا بود. از آنجا که بین ناامنی غذایی و افسردگی رابطه معنی‌داری وجود دارد، توجه بیشتر به این گروه لازم می‌باشد.

Normal

---

مقدمه و اهداف: ناامنی غذایی مشکل عمده سلامت عمومی است. بارداری برنامه‌ریزی نشده پیامدهای نامطلوب بر سلامت جسمی و روحی مادر و جنین می‌گذارد. این مطالعه با هدف مقایسه ارتباط ناامنی غذایی و برخی ویژگی‌های دموگرافیک، اجتماعی، اقتصادی، باروری و بارداری در بارداری‌های با برنامه و بدون برنامه فلاورجان در سال ۱۳۹۳ انجام شد.

روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی روی دو گروه ۲۰۰ نفره بارداری بدون برنامه (گروه مورد) و بارداری با برنامه (گروه شاهد) با انتخاب تصادفی سیستماتیک انجام شد.. اطلاعات مورد نیاز با پرسشنامه‌های خود ساخته و امنیت غذایی (USDA)، طی مصاحبه با مادران جمع‌آوری و داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۶ و آزمون‌های مربع کای، t، مان‌ویتنی ، ضریب همبستگی و رگرسیون لجستیک، آنالیز شد.

نتایج: فراوانی ناامنی غذایی گروه مورد (۵۱ درصد) به‌طور معنی‌داری بیش‌تر از گروه شاهد (۳۷ درصد) بود. ناامنی غذایی شانس بارداری برنامه‌ریزی نشده را ۱۵/۱ برابر افزایش داد.(CI ۹۵% for OR ۱,۰۸-۱.۲۲ شانس بارداری برنامه‌ریزی نشده در شرایط ناامنی غذایی بدون گرسنگی نسبت به شرایط امن غذایی ۳۲۴/۰ برابر بود(.(CI ۹۵% for OR ۰.۱۸۱-۰.۵۸ این شانس در وضع ناامنی غذایی با گرسنگی بیش‌تر شد. در هر دو گروه ویژگی‌های دموگرافیک (به جز سن سرپرست درگروه شاهد)، باروری و بارداری رابطه‌ی مستقیم، وضع اقتصادی و اجتماعی رابطه‌ی معکوس معنی‌دار با امنیت غذایی داشتند.

نتیجه‏ گیری: ناامنی غذایی با ویژگی‌های دموگرافیک، اقتصادی، اجتماعی و سوابق باروری و بارداری رابطه داشته و به همراه نداشتن برنامه‌ریزی برای بارداری، حاصل بارداری و سلامت نسل آینده را به خطر می‌اندازد.