مقدمه و اهداف: ناامنی غذایی مشکل عمده سلامت عمومی است. بارداری برنامه‌ریزی نشده پیامدهای نامطلوب بر سلامت جسمی و روحی مادر و جنین می‌گذارد. این مطالعه با هدف مقایسه ارتباط ناامنی غذایی و برخی ویژگی‌های دموگرافیک، اجتماعی، اقتصادی، باروری و بارداری در بارداری‌های با برنامه و بدون برنامه فلاورجان در سال 1393 انجام شد.
روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی روی دو گروه 200 نفره بارداری بدون برنامه (گروه مورد) و بارداری با برنامه (گروه شاهد) با انتخاب تصادفی سیستماتیک انجام شد.. اطلاعات مورد نیاز با پرسشنامه‌های خود ساخته و امنیت غذایی (USDA)، طی مصاحبه با مادران جمع‌آوری و داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌های مربع کای، t، مان‌ویتنی ، ضریب همبستگی و رگرسیون لجستیک، آنالیز شد.
نتایج: فراوانی ناامنی غذایی گروه مورد (51 درصد) به‌طور معنی‌داری بیش‌تر از گروه شاهد (37 درصد) بود. ناامنی غذایی شانس بارداری برنامه‌ریزی نشده را 15/1 برابر افزایش داد.(CI 95% for OR 1.08-1.22 شانس بارداری برنامه‌ریزی نشده در شرایط ناامنی غذایی بدون گرسنگی نسبت به شرایط امن غذایی 324/0 برابر بود(.(CI 95% for OR 0.181-0.58 این شانس در وضع ناامنی غذایی با گرسنگی بیش‌تر شد. در هر دو گروه ویژگی‌های دموگرافیک (به جز سن سرپرست درگروه شاهد)، باروری و بارداری رابطه‌ی مستقیم، وضع اقتصادی و اجتماعی رابطه‌ی معکوس معنی‌دار با امنیت غذایی داشتند.
نتیجه گیری: ناامنی غذایی با ویژگی‌های دموگرافیک، اقتصادی، اجتماعی و سوابق باروری و بارداری رابطه داشته و به همراه نداشتن برنامه‌ریزی برای بارداری، حاصل بارداری و سلامت نسل آینده را به خطر می‌اندازد.
