مجله تخصصی

---

مقدمه و اهداف: کیفیت زندگی یکی از عوامل مهم در ارزیابی مسایل بهداشتی و درمانی است. بیماری‌های مزمن، یکی از عوامل کاهش کیفیت زندگی در افراد هستند و بررسی کیفیت زندگی جزء مهمی در ارزیابی نتایج درمان این بیماران است. لذا این مطالعه به بررسی کیفیت زندگی و ابتلا به بیماری‌های غیر واگیر (مزمن) شایع در جمعیت 64 -15 ساله استان کردستان می‌پردازد.
روش‌کار: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی و مقطعی بود. اطلاعات توسط پرسشنامه )EUROHIS-QOL 8-itemکیفیت زندگی 8 سئواله EUROHIS)و توسط مصاحبه جمع آوری گردید و با استفاده از نرم افزار 12SPSSwin و آزمون T تست، ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: پس از حذف اثر سایر متغیرهای مخدوش‌کننده، کیفیت زندگی در افراد سیگاری 41/1 امتیاز پایین‌تر از افراد غیر سیگاری، در خانم‌ها 52/1 امتیاز پایین‌تر از مردان و در افراد مبتلا به فشار خون 41/1 امتیاز پایین‌تر از افراد غیر مبتلا بود. همچنین کیفیت زندگی به ازای هر سال افزایش سن، 05/0 امتیاز کاهش یافت.
نتیجه‌گیری: با توجه به پایین‌تر بودن کیفیت زندگی در زنان، افراد مسن‌تر و بیماران مبتلا به فشار خون، لازم است که توجه بیشتر به شناسایی زود هنگام این افراد و درمان‌های مبتنی بر افزایش کیفیت زندگی صورت پذیرد. استفاده از این پرسشنامه در منطقه ما نیز عملی است و می‌تواند در مطالعات در سطح وسیع مورد استفاده قرار گیرد.

---

مقدمه و اهداف : کشور ایران با رشد پر شتاب جمعیت سالمندی مواجه است. اندازه گیری کیفیت زندگی به طراحی برنامه‌های مداخلاتی مناسب در آنان کمک فراوانی می‌کند. این مطالعه مقطعی با هدف بررسی کیفیت زندگی در سالمندان عضو کانون‌های سالمندی شهر تهران انجام گرفت.

روش کار: در این مطالعه شاخص‌های کیفیت زندگی در 400 نفر سالمند از طریق پرسشنامه‌های استاندارد 36-SF و حمایت اجتماعی درک شده مورد بررسی قرار گرفت و به منظور تحلیل داده‌ها از آزمون‌های ANOVA و t .test و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد.
نتاج: میانگین سنی افراد شرکت کننده 64 بود که در 5/74 درصد زن بودند. میانگین شاخص جسمی در افراد مورد مطالعه 68/12±62/64 و میانگین شاخص روانی 7/4±35/63 بود. کیفیت زندگی زنان در ابعاد جسمانی، عملکرد اجتماعی، درد بدنی و سلامت عمومی از مردان بیشتر بود. با افزایش شاخص توده بدنی، از میزان کیفیت زندگی کاسته، ولی با افزایش درآمد و تحصیلات بر میزان کیفیت زندگی افزوده می‌شد. افراد متاهل در مقایسه با افراد مجرد و افراد سالم در مقایسه با افراد بیمار از میزان کیفیت زندگی بالاتری برخوردار بودند. بین شاخص‌های جسمی و روانی در سالمندان و حمایت اجتماعی از آنان رابطه معنی‌داری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که زنان نسبت به مردان از کیفیت زندگی بالاتری برخوردارند. افراد با درآمد بالاتر و تحصیلات بیشتر و توده بدنی کمتر دارای کیفیت زندگی بهتری هستند.

Normal 0

---

مقدمه و اهداف: سبک زندگی یکی از مهم‌ترین شاخص‌های ارتقای کیفیت زندگی افراد است. با توجه به نقش تأثیرگذارکارکنان به عنوان نیروی انسانی ارزشمند، هدف این مطالعه تعیین وضع سبک زندگی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال 1394 است.

روش کار: این مطالعه مقطعی توصیفی– تحلیلی روی320 نفر ازکارمندان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل که به صورت تصادفی انتخاب شدند؛ انجام گردید. ابزار گردآوری داده‌ها شامل فرم مشخصات جمعیت‌شناختی و پرسشنامه استاندارد سبک زندگی HPLP2 بود. اعتبار پرسشنامه درایران توسط محمدی باضریب آلفای کرونباخ 82 درصد برای کل ابزار و برای زیر شاخه ها 91-64 درصد تعیین شده است. تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق نرم‌افزارSPSS  و آزمون‌های آماری t ، آزمون مربع کای ، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی انجام شد.

یافته‌ها: نمره سبک زندگی در9/6 درصد کارمندان ضعیف در3/75 درصد متوسط و در 8/17 درصد خوب بود. میانگین و انحراف معیار نمره‌های مسؤولیت‌پذیری سلامت 9/4 ±19/22، رشد معنوی 2/5±93/27، روابط میان فردی 6/4±29/24، مدیریت استرس 45/4±51/20، فعالیت فیزیکی 8/4±53/17 و تغذیه 2/4 ±95/23 بود. زنان در بیش‌تر شاخص‌ها وضع بهتری نسبت به مردان داشتند. میان جنس و سن با مدیریت استرس (002/0=P)، جنس و مسؤولیت‌پذیری سلامت (002/0=P)، تحصیلات و مسؤولیت پذیری سلامت (001/0=P)، تحصیلات و تغذیه (004/0=P)، درآمد و تغذیه (001/0=P)، تحصیلات و روابط بین فردی (003/0=P)، رابطه‌ی آماری معنی‌دار آماری مشاهده شد.

نتیجه‏گیری: اکثرکارمندان سبک زندگی متوسط داشتند. کم‌ترین نمره در شاخص‌های سبک زندگی مربوط به فعالیت فیزیکی و مدیریت استرس بود. انجام مداخله‌ها برای ارتقای فعالیت فیزیکی، مدیریت استرس در این کارکنان پیشنهاد می‌شود.