مجله تخصصی

مقدمه و اهداف: تروماهای خانگی از شایع‌ترین تروماها بوده و رتبه‌ی دوم را در انواع تروماها دارا هستند. مطالعه‌ای با هدف تعیین وضع مصدومان ناشی از حوادث خانگی مراجعه‌کننده به در مراکز درمانی شهر کاشان طی سال‌های 91-1389 انجام شد.

روش کار: پژوهشی توصیفی- مقطعی، روی 1028 نفر از بیماران مراجعه‌کننده به اورژانس‌های مراکز درمانی شهر کاشان انجام شد. روش نمونه‌گیری به‌صورت مستمر بود. ابزار مورد استفاده پرسشنامه محقق ساخته و دارای دو بخش اطلاعات دموگرافیک و چک‌لیست بررسی تروماهای خانگی بود. اطلاعات مورد نظر توسط پرستار آموزش‌دیده و با مصاحبه‌ی مستقیم با بیمار و مراجعه به پرونده‌ی بستری به دست آمد. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 0/16 تجزیه‌وتحلیل شد.

نتایج: الگوی مکانی رخداد حوادث نشان داد که به ترتیب هال (7/27 درصد)، آشپزخانه (3/20 درصد) و حیاط (4/18 درصد) رایج‌ترین محل‌های رخداد حادثه بوده‌اند. بی‌احتیاطی (8/80 درصد) شایع‌ترین عامل رخداد حوادث بود. بیش‌ترین حوادث به ترتیب در اثر سقوط از بلندی (90/27درصد) و استفاده از ابزار برنده (08/25 درصد) ایجاد شده بودند. آسیب‌های ارتوپدیک و خونریزی دهنده به ترتیب با (2/50 درصد) و (70/34درصد) شایع‌ترین تروماها بودند.

نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که تروماهای خانگی اغلب به دنبال بی‌احتیاطی اتفاق می‌افتند؛ در نتیجه رخداد این‌گونه تروماها احتمالاً با تمرکز در حین انجام کار قابل پیش‌بینی و پیش‌گیری هستند. برای کاهش میزان بروز تروماهای خانگی می‌توان مردم را در ارتباط با نکات ایمنی در چینش منازل، استفاده از وسایل مختلف و ایمن‌سازی محیط آموزش داد.

مقدمه و اهداف: این مطالعه با هدف ارزشیابی کامل بودن و گویایی جغرافیایی نظام مراقبت هپاتیت B استان همدان طی سال‏های 92-1385 با کمک روش مرور تحلیلی مطالعات موجود برای نخستین بار در کشور انجام گرفت.

روش کار: در این مطالعه‏ توصیفی، تمامی موارد گزارش شده به نظام مراقبت هپاتیت B استان همدان استخراج گردید. به منظور بررسی شاخص‏های مورد هدف مطالعه از روش مرور تحلیلی مطالعات موجود استفاده گردید. به این ترتیب که تمامی مطالعات شیوع و بروز هپاتیت B انجام ‏شده در شهرهای ایران که طی سال‏های 92-1381 منتشر شده بودند؛ استفاده گردید، و با استفاده از برنامه‏ی شبیه‏سازی و برآورد جک‏نایف به کمک نرم‌افزارR به تحلیل حساسیت و برآورد موارد پرداخته شد. هم‌چنین گویایی جغرافیایی موارد هپاتیت با استفاده از نرم‌افزار ArcGIS نسخه‏ی 3/9به کمک نقشه‏های پهنه‏بندی‏شده مورد ارزیابی قرار گرفت.

نتایج: طی دوره‏ی مطالعه، 1378 مورد هپاتیتB به نظام مراقبت استان همدان گزارش شد. بیش‌تر موارد از مناطق شهری و در میان مردان، افراد متأهل، خانه‏دار و اکثراً در گروه سنی 29-20 و 39-30 سال بوده‏اند. در این بررسی، پس از پذیرفته شدن 91 مطالعه، کامل بودن گزارش‏دهی 77درصد برآورد گردید. هم‌چنین نظام مراقبت هپاتیت Bاین استان از نظر شغلی گویای موارد کشور نبوده است، اما از نظر سنی، جنسی، وضع تأهل و محل سکونت گویایی داشته است.

نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه بیانگر عملکرد نسبتاً قابل قبول نظام مراقبت هپاتیت B در استان همدان می‏باشد. با این وجود، نتایج روش مرور تحلیلی مطالعات موجود متاثر از داده‌های مطالعات مربوطه است و تفسیر باید با ملاحظه صورت گیرد.