علیرضا چوبینه، اسماعیل سلیمانی، ابوالفضل محمد بیگی،
دوره 5، شماره 3 - ( 9-1388 )
چکیده
مقدمه و اهداف: در صنعت ساخت و نصب سازههای فلزی به علت ماهیت و نوع کار، کارگران با عوامل خطر اختلالات اسکلتی- عضلانی مواجهه دارند. بر این اساس، پیشبینی میشود که میزان شیوع علائم اختلالات اسکلتی– عضلانی در کارگران این صنعت بالا باشد. مطالعهحاضر با هدف تعیین میزان شیوع علائم اختلالات اسکلتی- عضلانی در میان کارگران تولیدی سازههای فلزی انجام شده است.
روشکار: در این مطالعه مقطعی، حدود 50 درصد از کارگران واحدهای تولیدی(برابر با 156 نفر) شرکت کردند. دادههای لازم با استفاده از پرسشنامه و روش خود- اظهاری گردآوری شدند. برای تحلیل آماری از آزمونهای آماری کای دو و t-test استفاده شد.
نتایج: طی 12 ماه گذشته، 9/76 درصد از کارگران حداقل در یک ناحیه از دستگاه اسکلتی- عضلانی مبتلا به علایم اختلالات بودهاند. بیشترین میزان شیوع علائم، مربوط به نواحی کمر و زانو به ترتیب برابر با 5/54 % و 9/42 % بود. نتایج نشان دادند که اپراتورهای دستگاهها و جوشکاران، بیشترین میزان شیوع علائم را به خود اختصاص دادهاند. آزمونهای آماری، ارتباط معنیداری را بین متغیرهای سن، قد، سابقه کار، ساعات کار در هفته، نوبت کاری و اعتیاد به سیگار با شیوع علایم اختلالات نشان دادند (05/0>P).
نتیجه گیری: علایم اختلالات اسکلتی- عضلانی در میان کارگران صنعت ساخت سازه های فلزی شایع است. به منظور کاهش میزان شیوع در صنعت مورد مطالعه، توجه بیشتر به شرایط کاری اپراتورها و جوشکاران و ریسک فاکتورهای مربوط به نواحی کمر و زانو ضروری است.