مقدمه و اهداف: مطالعه‌های بیماری‌های مزمن نشان می‌دهند که ممکن است افراد چاق به طور متناقضی، بقای بهتری داشته باشند. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر بیماری مزمن کلیوی و سندرم متابولیک در رخداد بیماری عروق کرونر قلب می‌باشد.
روش کار: به منظور بررسی رخداد بیماری عروق کرونر قلب ۶۵۰۷ نفر شرکت کننده (میانگین سنی ۴/۴۷ سال، ۴/۴۳ درصد مرد) به مدت ۱۰ سال پیگیری شدند. شرکت‌کننده‌ها بر اساس وجود یا عدم وجود بیماری مزمن کلیوی و سندرم متابولیک به ۴ گروه تقسیم شدند. سپس با استفاده از مدل رگرسیونی چند متغیره کاکس نسبت مخاطره گروه‌ها نسبت به گروه بدون بیماری مزمن کلیوی و سندرم متابولیک در ۱/۲۷>BMI و ۱/۲۷&leBMI محاسبه شد.
نتایج: نسبت مخاطره در مردان و زنان BMI پائین با بیماری مزمن کلیوی و بدون سندرم متابولیک به ترتیب ۰۶/۲ (فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۳۱/۳-۲۸/۱) و ۵۶/۲ (فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۳۱/۶-۰۴/۱) بود. این مقدار در بیماران BMI بالا از نظر آماری معنی‌دار نبود. همچنین در مردان و زنان BMI پائین مبتلا به سندرم متابولیک بدون بیماری مزمن کلیوی، نسبت مخاطره به ترتیب ۵۲/۲ (فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۷۳/۳-۷۱/۱) و ۶۸/۴ (فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۹۵/۹-۲۰/۲) بود. در بیماران BMIبالا این مقادیر ۷۰/۱ (فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۷۸/۲-۰۵/۱) و ۹۰/۱ (فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۱۳/۳-۱۶/۱) بود.
نتیجه‌گیری: این نتایج نشان می‌دهد که خطر بروز بیماری عروق کرونر قلب در افراد BMI پائین مبتلا به سندرم متابولیک و بدون بیماری مزمن کلیوی تقریباً دو برابر بیماران BMI بالا می‌باشد.
