مقدمه و اهداف: در سال های اخیر تحولات جمعیت شناختی چشمگیری در دنیا رخ داده است. یکی از مهمترین این تغییرات،کاهش نرخ باروری در بسیاری از کشورها از جمله ایران بوده است. برخی جامعه شناسان تغییر نگرش به فرزندآوری را مهمترین علت کاهش باروری و کوچک شدن بعد خانوار در دهه های اخیر می دانند. با توجه به نقش مهم مردان در فرزندآوری مساله این است که آیا پژوهش های داخلی در موضوع نگرش به فرزندآوری در مردان از بلوغ کافی برخوردار است ؟ و روند پژوهشی این موضوع در کشور با چه خلاء هایی روبرو است؟
روش کار: مطالعه حاضر با استفاده از مقالات پژوهشی ایرانی چاپ شده در مجلات داخلی و خارجی انجام شد. برای دستیابی به مقالات مرتبط از بانک های اطلاعاتی داخلی (magiran، SID) و بین المللی (Web of Science، Scopus ،PubMed ) و همچنین موتور جستجوگرGoogle Scholar از ابتدا تا مه سال 2022 و با کلید واژه های نگرش (attitude)، انگیزه (motivation)، قصد (intention)، فرزندآوری و باروری (childbearing, childbirth, fertility,، reproduction) استفاده شد.
یافته‌ها: 18 مقاله مرتبط با هدف پژوهش، وارد مطالعه شدند. الگوی دو فرزندی الگوی مسلط فرزندخواهی در بین مردان بود. نسبت زیادی از مردان نگرش مثبتی به فرزندآوری داشتند. از جمله متغیرهای مرتبط با نگرش مردان به فرزندآوری تحصیلات، طبقه اجتماعی- اقتصادی، احساس تنهایی، محل سکونت و میزان اسـتفاده از اینترنـت بود.
نتیجه‌گیری: افزایش سیاست های تشویق، آگاهی بخشی در راستای اهمیت فرزندآوری، فراهم کردن اشتغال برای مردان، مسکن مناسب و اجرای برنامه های آموزشی جامع به منظور تقویت دیدگاه مثبت مردان نسبت به فرزندآوری ضروری است.
