صادق کارگریان مروستی، جمیله ابوالقاسمی، ایرج حیدری، شهناز ریماز،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه و اهداف: نوروپاتی ازجمله عوارض شایع دیابت است که می‌تواند سبب ناتوانی حرکتی در بیمار مبتلا به دیابت گردد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین عوامل مؤثر بر زمان رخداد نوروپاتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ با استفاده از مدل مخاطرات متناسب کاکس است.
روش کار: در این پژوهش، کلیه بیماران (۳۷۱ بیمار) مبتلا به دیابت نوع ۲ و فاقد نوروپاتی که از سال ۱۳۸۵ در کلینیک دیابت فریدون‌شهر اصفهان تشکیل پرونده داده بودند، وارد مطالعه و وضعیت ابتلا به نوروپاتی آن‌ها تا پایان سال ۱۳۹۴ به‌صورت مستمر پیگیری شد. کلیه محاسبات با نرم‌افزار R (نسخه ۳,۲.۳) و آزمون‌ها با در نظر گرفتن خطای ۰۵/۰ انجام شد.
یافته‌ها: در پایان دوره ۱۰ ساله مطالعه، بروز تجمعی و شیوع نوروپاتی به ترتیب ۷/۳۰% و ۶/۴۱% برآورد شد. با روش ناپارامتری کاپلان مایر، میانگین زمان تشخیص نوروپاتی ۵±۶/۷۶ ماه پس از اولین تشخیص دیابت بود (۸±۸/۸۳ ماه در مردان و ۶±۷/۷۲ ماه در زنان). طبق مدل نیمه پارامتری رگرسیون کاکس، نرخ بقای بدون بیماری (Disease-Free Survival) یک‌ساله، دوساله، پنج‌ساله و هشت‌ساله به ترتیب ۸۶۷/۰، ۸۱۹/۰، ۶۴۷/۰ و ۵۲۷/۰ بود و متغیرهای سابقه دیابت در فامیل درجه‌یک، جنسیت، HbA۱c و مدت‌زمان ابتلای به دیابت، می‌توانند به‌عنوان عوامل مؤثر بر «زمان» رخداد نوروپاتی شناخته شوند (۰۵/۰>P).
نتیجه‌گیری: کنترل قند خون و ارزیابی مرتب پاها در بیماران با زمان ابتلای دیابت طولانی‌تر به‌ویژه زنان دارای سابقه خانوادگی دیابت، میزان بروز و سرعت پیشرفت نوروپاتی را کاهش داده و کیفیت زندگی بیماران را بهبود می‌بخشد.
