۳ نتیجه برای نوبتکاری
محمد غلامی فشارکی، انوشیروان کاظم نژاد، فرید زایری، جواد صنعتی، حامد اکبری،
دوره ۸، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه و اهداف: در زمینۀ ارتباط نوبتکاری با فشار خون، مطالعه‌های پیشین روابطی ضد و نقیض را گزارش کرده‌اند. از این رو، این بررسی با هدف مطالعۀرابطۀ نوبتکاری و فشار خون با استفاده از روش تحلیل بیزی چندسطحی که روشی کارا در تحلیل داده‌های همبسته و طولی است، انجام پذیرفته‌است.
روش کار:این مطالعه از نوع مطالعه‌های همگروه تاریخی است و افراد شرکت‌کننده در آن همۀکارکنان شاغل در کارخانۀ تولید الیاف پلی‌اکریل اصفهان، طی سال‌های ۷۵ تا ۸۷ بودند. روش نمونه‌گیری در این مطالعه به‌صورت سرشماری و با مراجعه به پرونده‌های پزشکی کارکنان انجام پذیرفت. تعداد همگروه مورد نظر در این مطالعه ۴۱۴۵ نفر بود. در این مقاله برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارWinBugs استفاده شد.
نتایج:در بین شرکت کننده‌های این مطالعه،۹۲ نفر (۲/۲%) زن و ۴۰۵۳ نفر (۸/۹۷%) مرد بودند. از نظر متغیر نوبتکاری، ۱۸۸۶ نفر (۵/۴۵%) روزکار، ۳۰۷ نفر (۴/۷%) دو نوبت‌کار و ۱۹۵۲ نفر (۱/۴۷%) سه نوبت‌کار بودند. در این مطالعه با کنترل عوامل مخدوشگر، نوبتکاری با فشار خون سیستولیک (۹۱۱/۰P=) و دیاستولیک (۲۷۸/۰P=) رابطه‌ای معنی‌دار نشان نداد.
نتیجه‌گیری: از آنجایی که نتایج کوهورت تاریخی ما به رابطه‌ای میان نوبت کاری و فشار خون دست نیافت، جهت بررسی بهتر در این زمینه، مطالعات چندمرکزی آینده نگر با کنترل متغیرهای مخدوشگر بیشتر پیشنهاد می گردد.
فرید زایری، مائده امینی، هرمز حسن زاده،
دوره ۱۳، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه و اهداف: نوبتکاری به عنوان یک پدیده‌ی فراگیر در بخش‌های مختلف صنعت، یکی از عوامل مهم تنش‌زا در محیط کار است. با توجه به وجود مطالعه‌های ضد و نقیض در مورد رابطه‌ی بین نوبتکاری و پرفشاری خون، این مطالعه به‌منظور بررسی رابطه بین برنامه نوبتکاری و پرفشاری خون در کارکنان صنعت پتروشیمی ماهشهر انجام شد.
روش کار: این مطالعه، یک پژوهش طولی بود که روی ۳۲۵۴ نفر از کارکنان شاغل در شرکت‌های پتروشیمی ماهشهر طی سال‌های ۸۹-۱۳۸۶ انجام شد. از نظر برنامه زمان‌بندی کاری، کارکنان به ۲ گروه روزکار و نوبت‌کار (۱۸۷۲ نفر روزکار و ۱۳۸۲ نفر نوبت‌کار) دسته‌بندی شدند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر متغیر نوبتکاری بر پرفشاری خون با تعدیل اثر متغیرهای جنس، سن، شاخص توده بدنی و وضعیت سیگار کشیدن بود. داده‌ها با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک با اثرات تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: از مجموع ۳۲۵۴ نفر (۳۱۴۲ مرد و ۱۱۲ زن)، ۸۵/۳۷ درصد (۸۶۰ فرد) مبتلا به پرفشاری خون بودند. برازش مدل اثرات تصادفی با کنترل عوامل مخدوشگر نشان داد که رابطه‌ی آماری معنی‌داری بین نوبتکاری و پرفشاری خون وجود ندارد (نسبت شانس= ۰۴/۱ و فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۱۰/۱-۹۸/۰). از طرفی واریانس مربوط به اثرات تصادفی در مدل معنی‌دار بود.
نتیجه‌گیری: بهطور کلی بر اساس یافته‌های این مطالعه، برنامه زمان‌بندی نوبتکاری یک عامل خطر معنی‌دار برای ابتلا به پرفشاری خون نبود.
مائده امینی، انوشیروان کاظم نژاد، فرید زایری، محمد غلامی فشارکی،
دوره ۱۳، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه و اهداف: امروزه نوبتکاری در طولانی مدت میتواند عامل تهدیدی در محیط کاری برای سلامت و ایمنی افراد محسوب شود. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر برنامه نوبتکاری بر شاخص توده بدنی در طول دوره زمانی مشخصی با استفاده از مدل چند سطحی بود.
روش کار: داده‌های این مطالعه طولی مربوط به اطلاعات سالیانه نمونهای از کارکنان است، که در طول سال‌های ۸۹- ۱۳۸۶ در دو شرکت فولاد مبارکه و پلی‌اکریل اصفهان مورد پیگیری قرار گرفتند. برنامه نوبتکاری شامل دو گروه روزکار و نوبت‌کار چرخشی بود. برای تحلیل داده‌ها و بررسی اثر متغیر نوبتکاری بر شاخص توده بدنی با تعدیل اثر متغیرهای وضعیت تأهل، سابقه‌ی کار، سن، شرکت و سطح تحصیلات از مدل رگرسیون چند سطحی استفاده شد.
یافته‌ها: در این مطالعه از میان ۱۳۶۸ کارکنان شرکت‌کننده، ۳/۴۲ درصد (۵۷۸ نفر) روزکار و ۷/۵۷ درصد (۷۹۰ نفر) نوبت‌کار چرخشی بودند. میانگین (± انحراف معیار) سن افراد به ترتیب در دو گروه روزکار و نوبت‌کار چرخشی ۶۶/۸±۰۷/۳۳ و ۷۰/۸±۳۱/۳۳ سال بود. پس از کنترل عوامل مخدوشگر در مدل سلسله مراتبی دو سطحی، برنامه نوبتکاری تأثیر آماری معنی‌داری بر شاخص توده بدنی نداشت (۸۳۷/۰=p). حدود ۹۰ درصد از تغییرات کل، مربوط به کارکنان بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه در این پژوهش، رابطه‌ی آماری معنی‌داری بین برنامه نوبتکاری و شاخص توده بدنی مشاهده نشد، بنابراین انجام یک مطالعه مشابه دیگر در دوره زمانی طولانی‌تر (بیش از ۴ سال) و با در نظر گرفتن متغیرهای مخدوشگر بیشتر برای بررسی دقیق‌تر این ارتباط پیشنهاد می‌شود.
