آنفلوانزا بیماری ویروسی حاد واگیر و مشترک بین انسان و حیوان بوده، عامل آن ویروسی از خانواده‌ی ارتو میکسوویریده می‌باشد. این بیماری در ماکیان، بوقلمون‌ها و بسیاری دیگر از پرندگان توسط تحت تیپ‌های ویروس آنفلوانزای تیپ A ایجاد می‌شود. در این پژوهش، وضع طیور بومی روستایی کشور از نظر سرمی در مورد تحت تیپ H9N2 آنفلوانزا بررسی شده است.
روش کار: این مطالعه مقطعی، از مرداد تا مهرماه 1392 در روستاهای کشور و با نمونه‌برداری تصادفی بر اساس کد 11 رقمی GIS از طیور بومی انجام گرفت. در هر روستا حداقل از 28 پرنده از گونه‌های موجود خون‌گیری و ابتدا آزمایش غربالگری الایزا و سپس HI انجام شد. در مجموع از 397 روستا و 11546 قطعه پرنده (10145 قطعه مرغ و خروس، 1413 قطعه اردک، 397 قطعه بوقلمون، 10 قطعه کبوتر و 175 قطعه سایر گونه‌ها) نمونه‌گیری شد.
نتایج: از 397 روستای نمونه‌گیری شده 349 روستا (88 درصد) الایزا مثبت و 341 (86 درصد) روستا در آزمون HI مثبت بودند. از بین متغیرهای مورد بررسی، نوع آب و هوای منطقه به عنوان یک عامل مخاطره‌آمیز بود. در روستاهایی که در نزدیکی آن‌ها رودخانه، تالاب و دریاچه (تا شعاع 3 کیلومتری) وجود داشت، میزان شیوع به طور معنی‌داری کم‌تر از سایر روستاها بود.
نتیجه‌گیری: شیوع سرمی بالای آنفلوانزای H9N2 در طیور بومی روستایی در این طرح نشان دهنده‌ی بومی شدن این بیماری در آن‌ها می‌باشد. با توجه به این‌که سیاست معدوم‌سازی در مورد آنفلوانزای H9N2 در ایران وجود ندارد، استفاده از واکسن‌های مؤثر می‌تواند باعث کاهش آلودگی طیور بومی روستایی شود.
