Ehsani A, Sadeghi B, Ehsani A, Ansari M S, Razavi Z, Koohian Mohammadabadi M, et al . Epidemiology and treatment of angiokeratoma in Iranian patients: a ten-year study. jdc 2024; 15 (3) :189-197
URL:
http://jdc.tums.ac.ir/article-1-5747-fa.html
احسانی آلا، صادقی بهار، احسانی امیرهوشنگ، انصاری مهشیدالسادات، رضوی زهرا، کوهیان محمدآبادی مینا، و همکاران. و همکاران.. بررسی اپیدمیولوژی و درمان آنژیوکراتوم در بیماران ایرانی: مطالعهای ده ساله. پوست و زیبایی. 1403; 15 (3) :189-197
URL: http://jdc.tums.ac.ir/article-1-5747-fa.html
1- مرکز تحقیقات پوست، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
2- گروه پوست، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- مرکز تحقیقات بیماریهای اتوایمیون تاولی، بیمارستان رازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
4- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
5- گروه پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
6- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
7- مرکز تحقیقات بیماریهای اتوایمیون تاولی، بیمارستان رازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، rahimnia.amir@gmail.com
چکیده: (42 مشاهده)
زمینه و هدف: آنژیوکراتومها ازجمله ضایعات عروقی نادر هستند که اغلب به شکل ماکول یا پاپولهای کوچک و قرمز تا بنفش روی پوست ظاهر میشوند. این ضایعات معمولاً خوشخیم، ممکن است با تغییراتی در ضخامت و رنگ همراه باشند؛ اما برخی انواع آنها میتوانند بهعنوان نشانههایی از بیماریهای متابولیک جدی ظاهر شوند. این مطالعه با هدف تحلیل ویژگیهای دموگرافیک و کلینیکی آنژیوکراتوم در بیماران ایرانی، در مرکز تخصصی پوست بیمارستان رازی تهران طراحی شده است.
روش اجرا: این مطالعه گذشتهنگر توصیفی، بر روی ۱۹۹ بیمار مبتلا به آنژیوکراتوم بین سالهای 1392 تا 1402 در بیمارستان رازی تهران انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، محل و اندازه ضایعات، سابقه خانوادگی و روشهای درمانی بیماران از پروندههای پزشکی استخراج و با استفاده از نرمافزار SPSS تحلیل شد. برای سنجش ارتباط بین متغیرها، از آزمونهای آماری پارامتریک و ناپارامتریک استفاده گردید و سطح معناداری 05/0 درنظر گرفته شد.
یافتهها: میانگین سنی بیماران 75/24 سال بود و بیشترین شیوع بیماری در دهه دوم و سوم زندگی مشاهده شد. 3/51% بیماران مرد و 7/48% زن بودند. بیشترین ضایعات در اندام تحتانی (7/40%) و ناحیه ژنیتالیا (6/18%) مشاهده شد. روشهای درمانی مختلفی ازجمله کرایوتراپی (14/68%)، لیزر (14/27%) و الکترودسیکاسیون (44/4%) بهکار گرفته شد و کرایوتراپی بالاترین اثربخشی را داشت.
نتیجهگیری: این مطالعه اطلاعات ارزشمندی درخصوص شیوع، ویژگیهای بالینی و روشهای درمانی مناسب برای آنژیوکراتوم در بیماران ایرانی فراهم کرد. برای بررسی کاملتر این ضایعات، مطالعات گستردهتر و پیگیری طولانیمدت در مراکز درمانی مختلف توصیه میشود تا میزان اثربخشی درمانها و عوارض احتمالی آنها مشخص گردد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1403/10/9 | پذیرش: 1403/8/15 | انتشار: 1403/8/15