جستجو در مقالات منتشر شده


4 نتیجه برای اکبری
علل هیرسوتیسم در خانم‌ها در سنین قبل از یائسگی
داریوش اکبری، نرگس حسین‌پور،
دوره 1، شماره 3 - ( 7-1389 )
چکیده
زمینه و هدف: به وجود موهای ترمینال در نواحی حساس به آندروژن در بدن خانم‌ها هیرسوتیسم گفته می‌شود. هیرسوتیسم یک مشکل بالینی شایع در خانم‌ها می‌باشد و در 5% تا 10% خانم‌های در سنین باروری دیده می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی اتیولوژی هیرسوتیسم و یافته‌های بالینی همراه با آن در خانم‌های غیر‌یائسه می‌باشد.
روش اجرا: در این مطالعه که به روش مقطعی انجام شد، 200 خانم مبتلا به هیرسوتیسم که از اول اردیبهشت 1387 تا اول اردیبهشت 1389 به درمانگاه پوست مراجعه کرده بودند، مورد‌بررسی قرار گرفتند. پس از شرح‌حال دقیق و معاینه فیزیکی، سونوگرافی لگنی جهت بررسی تخمدان‌ها و بررسی‌های آزمایشگاهی شامل تستوسترون توتال خون، پرولاکتین، دی‌هیدرواپی‌آندروسترون‌سولفات و 17-هیدروکسی‌پروژسترون صبحگاهی در همه بیماران و آزمایش TSH در 10 بیمار انجام شد.
یافته‌ها: شایع‌ترین علت هیرسوتیسم در مطالعه ما سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (54.5% موارد) و به‌دنبال آن هیرسوتیسم ایدیوپاتیک (40% موارد) بو‌دند. سایر علل هیرسوتیسم شامل پرولاکتینوما (2%)، هیپوتیروئیدیسم (1%) و مصرف دارو (2.5%) بودند. ازنظر شدت 109 بیمار (54.5%) هیرسوتیسم خفیف، 85 بیمار (42.5%) هیرسوتیسم متوسط و 6 بیمار (3%) هیرسوتیسم شدید داشتند. در 105 بیمار (52.5%) سابقه فامیلی مثبت از هیرسوتیسم وجود داشت. یافته‌های بالینی همراه با هیرسوتیسم شامل آکنه (52.5%)، اختلال در عادت ماهیانه (35%)، آلوپسی آندروژنتیک (15%)، آکانتوزیس نگریکانس (5/7%) و چاقی (37.5%) بود.
نتیجه‌گیری: سندرم تخمدان پلی‌کیستیک و هیرسوتیسم ایدیوپاتیک علل اصلی هیرسوتیسم در خانم‌های غیریائسه می‌باشند. در اکثر موارد می‌توان با شرح‌حال دقیق و معاینه فیزیکی علت هیرسوتیسم را تشخیص داد.


ارتباط آلوپسی آندروژنتیک در زنان با ضخامت لایـه‌ی اینتیمـا مدیـای سرخـرگ کاروتیـد
حمیدرضا طالاری، رضوان طلایی، حسین اکبری، نرجس سادات کدخدایی،
دوره 6، شماره 4 - ( زمستان 1394، دوره‌ی 6، شماره‌ی 4 1394 )
چکیده

زمینه و هدف: آلوپسی آندروژنتیک شایع‌ترین علت ریزش مو بعد از بلوغ است. شیوع بیماری‌های همراه با آن در مبتلایان به این بیماری به‌طور فزاینده‌ای در حال شناسایی است که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان سندرم متابولیک و بیماری‌های قلبی ـ عروقی را نام برد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط آلوپسی آندروژنتیک با ضخامت لایه‌ی اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید به‌عنوان مشخصه‌ای برای تشخیص زودهنگام آترواسکلروز در زنان بود.

روش اجرا: این مطالعه‌ی مورد ـ شاهدی روی 54 زن، 27 نفر مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک و 27 نفر شاهد سالم انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و بالینی افراد در پرسش‌نامه‌ی از پیش تدوین‌شده ثبت و ضخامت لایه‌ی اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید با استفاده از سونوگرافی اندازه‌گیری شد. پس از گردآوری اطلاعات، ارتباط ضخامت لایه‌ی اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید با آلوپسی آندروژنتیک با استفاده از آزمون‌های t مستقل و Mann-Whitney در دو گروه مقایسه شد.

یافته‌ها: میانگین±انحراف معیار سن گروه مورد و شاهد به‌ترتیب برابر 6/6±8/28 و 7/6±1/28 سال بود. هرچند نتایج به‌دست‌آمده نشان‌دهنده بالاتربودن ضخامت لایه‌ی اینتیما مدیای کاروتید در بیماران مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک بود ولی ارتباط آماری معنی‌داری بین آلوپسی آندروژنتیک و ضخامت لایه‌ی اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید یافت نشد (05/0P>). هم‌چنین، رابطه‌ی آماری معنی‌داری بین ضخامت لایه‌ی اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید و سن شروع بیماری، شدت آلوپسی و الگوی آلوپسی یافت نشد (05/0P>).

نتیجه‌گیری: هرچند نتایج این مطالعه معنی‌دار نشد ولی بالاتربودن ضخامت لایه‌ی اینتیما مدیای کاروتید در مبتلایان به آلوپسی آندروژنتیک را می‌توان به‌عنوان عاملی برای پیش‌بینی بیماری‌های قلبی ـ عروقی مدنظر داشت.


فراوانی عوارض جانبی ناشی از مصرف داروهای غیربیولوژیک در بیماران مبتلا به پسوریازیس مراجعه‌کننده به بخش پوست بیمارستان‌های شهدای تجریش و لقمان حکیم تهران در سال‌های 96-1395
کیمیا اکبری، فرشاد هاشمیان، مریم شیعه مرتضی، پرویز طوسی،
دوره 8، شماره 2 - ( دوره‌ی 8، شماره‌ی 2 1396 )
چکیده
زمینه و هدف: پسوریازیس‌ولگاریس بیماری مزمن پوستی است که برای درمان آن از داروهای موضعی یا سیستمیک استفاده می‌گردد. با توجه به عدم درمان قطعی بیماران و نیاز به مصرف طولانی‌مدت داروها، شناخت عوارض دارویی می‌تواند کمک بسزایی به پیشگیری از ایجاد آن‌ها و نیز بهبود روند درمانی بیماران کند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی فراوانی عوارض جانبی داروهای سیستمیک غیربیولوژیک در درمان پسوریازیس بود.
 
روش اجرا: این مطالعه‌ی توصیفی، با استفاده از پرونده‌های 200 بیمار مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید در بخش پوست بیمارستان شهدا و بیمارستان لقمان در تهران در سال‌های 96-1395 انجام گرفت. اطلاعات به‌دست‌آمده از پرونده‌ی بیماران ثبت‌شده و با کمک نرم‌افزار آماری SPSS مورد بررسی قرار گرفتند. از آزمون آماری مربع کای برای بررسی ارتباط عوارض با جنسیت و آزمون آماری student T-Test برای بررسی ارتباط عوارض با سن استفاده شد.
 
یافته‌ها: از 200 بیمار مبتلا به پسوریازیس 56% مذکر بودند. 5/26% از آن‌ها در سنین
34-25 سال قرار داشتند. میانگین سنی بیماران برابر 2/14±42 بود. 5/83% بیماران سابقه‌ی خانوادگی پسوریازیس نداشتند. سابقه‌ی ابتلا به فشارخون بالا در 11% بیماران وجود داشت. متوترکسات بیشترین میزان مصرف را داشت. افزایش آنزیم‌های کبدی بیشترین عارضه‌ی گزارش‌شده با آن بود که در فرم قرص این میزان 2/16% و در فرم آمپول 21% بود. شایع‌ترین عارضه سیکلوسپورین افزایش فشارخون بود که در 17 (3/15%) بیماران دیده شد. پوسته‌ریزی بیشترین عارضه‌ی مصرف آسیترتین بود (6/9%). اختلاف معنی‌داری بین شیوع عوارض، سن و جنس بیماران مشاهده نشد (05/0P<).
 
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان می‌دهد که داروهای خوراکی درمان پسوریازیس می‌توانند برخی بیومارکرهای آزمایشگاهی را تغییر دهند یا عوارضی در پوست ایجاد کنند.
فعالیت آنتی‌لیشمانیایی نانولیپوزوم‌های حاوی کورکومیـن به‌صورت درون‌تـن و برون‌تـن 
مرتضی اکبری، انیس عسکری‌زاده، کیوان صدری، مهرداد ایرانشاهی، محمودرضا جعفری، علی خامسی‌پور، علی بدیعی،
دوره 8، شماره 4 - ( دوره‌ی 8، شماره‌ی 4 1396 )
چکیده
زمینه و هدف: کورکومین، دارای اثرات فارماکولوژیکی مختلفی شامل اثرات ضدالتهابی، آنتی‌اکسیدان، ضدتکثیر و آنتی‌آنژیوژنز می­باشد. هدف از این مطالعه، تهیه‌ی فرمولاسیون‌­های لیپوزومی حاوی کورکومین و بررسی اثرات ضدلیشمانیای آن در مصرف موضعی در مقابل انگل L. major در محیط برون‌تن و درون‌تن می­باشد.
 
روش اجرا: نانو لیپوزوم‌های حاوی غلظت‌های مختلف کورکومین (1، 2 و 3 درصد) به روش فیوژن تهیه شدند و اندازه‌ی ذره‌ای، مورفولوژی و پایداری آن‌ها بررسی شد. ابتدا در مطالعات برون‌تنی، اثربخشی دارو برروی کشت سلولی آماستیگوت و پروماستیگوت‌های انگل L. major ارزیابی شد. سپس اثر دارو در مطالعات درون‌تنی روی موش‌های BALB/c آلوده به L. major مورد بررسی قرار گرفت. در بخش مطالعات درون‌تن، 4 هفته پس از تزریق انگل به حیوان، درمان به‌مدت 4 هفته به‌صورت تجویز موضعی روزی 2 بار بر روی زخم‌ها انجام گرفت. در طول این مدت و 4 هفته پس از قطع درمان، هر هفته اندازه‌ی زخم‌ها گرفته شد. میزان آلودگی طحال به انگل لیشمانیا هفته 4 پس از تلقیح انگل بررسی گردید.
 
یافته‌ها: کورومین اثر لیشمانیاسیدال علیه پروماستیگوت‌های زنده و آماستیگوت‌ها در محیط کشت نداشت. تفاوت قابل‌توجهی بین حیوانات درمان‌شده و کنترل در سایز ضایعه و بار انگلی طحال دیده نشد.
 
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که نانولیپوزوم‌های کورکومین به‌صورت موضعی اثرات سمی برروی لیشمانیا به‌صورت درون‌تن و برون‌تن ندارند.
صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه پوست و زیبایی می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2025 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb