9 نتیجه برای بهار
بهاره ملک‌افضلی، فرانک نجیبی،
دوره 2، شماره 1 - ( 1-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: عوارض پوستی داروهای ضدتشنج شایع بوده و علتی برای قطع مصرف دارو می‌باشـد. این عوارض طیفی از بثورات پوسـتی ماکولوپاپولر تا سـندرم اسـتیونس ـ جانسـون و نکروز سمی اپیدرمال می‌باشد. در بین داروهای رایج ضدتشنج ترکیبات آروماتیک مثل فنی‌تویین، فنوباربیتال و کاربامازپین شیوع بالاتری از بروز عوارض پوستی را دارند که گاهی‌اوقات منجر به بستری‌شدن بیماران می‌گردد. داروهای جدیدتر مثل لاموترژین نیز می‌تواند عوارض پوستی ایجاد کند.
روش اجرا: پرونده‌ی تمام بیمارانی که با تشخیص عوارض پوستی داروهای ضدتشنج در طی 8 سال در بیمارستان‌های تابع دانشگاه آزاد اسلامی و رسول اکرم(ص) بستری شده بودند مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: شایع‌ترین دارویی که در این تحقیق عوارض پوستی نشان داده بود، فنی‌تویین (32%) و کمترین عارضه پوستی مربوط به لاموترژین (3%) بود.
نتیجه‌گیری: داروهای ضدتشنج یکی از علل شایع بروز عوارض دارویی می‌باشد که گاهی‌اوقات تهدید‌کننده‌ی حیات بوده و نیازمند بستری و اقدامات درمانی مناسب می‌باشد.
قاسم رحمت‌پور رکنی، عادله بهار، مهناز شریفیان، سیدناصر عمادی چاشمی، امیرحسین کی‌نژاد، محمد رئیسیان،
دوره 7، شماره 1 - ( دوره‌ی 7، شماره‌ی 1، بهار 1395 1395 )
چکیده
هدف: هیرسوتیسم به‌معنای افزایش موهای انتهایی (terminal) با الگوی مردانه در نواحی از بدن خانم‌ها شامل لب بالا، گونه‌ها، چانه، قسمت مرکزی سینه، پستان‌ها، قسمت پایین شکم و ران می‌باشد. هـدف از ایـن مطالعـه بررسـی سبب‌شناختی هیرسوتیسم و یافته‌های بالینی همراه آن در خانم‌های غیریائسه می‌باشد.
روش اجرا: در این مطالعه که به روش مقطعی انجام شد، 180 خانم مبتلا بـه هیرسوتیـسم که در سال‌های 1393 و 1394 به درمانگاه پوست شهرستان ساری مراجعه کـرده بودنـد، مورد بررسی قرار گرفتند. پس از اخذ شرح‌حال دقیق و معاینه‌ی فیزیکـی، سـونوگرافی لگنـی برای بررسی تخمدان‌ها و بررسی‌های آزمایـشگاهی شـامل اندازه‌گیری تـستوسترون تام (total) و آزاد خـون، پرولاکتیـن، دی‌هیـدرواپـی‌آندروسـترون‌سـولفات، FSH، LH و 17ـ هیدروکسـی پروژسترون صبحگاهی در همه‌ی بیماران انجام شد.
یافته‌ها: علل ایجاد هیرسوتیسم شامل ایدیوپاتیک (51/1% موارد)، سـندرم تخمـدان پلـی‌کیـستیک (37/7% موارد)، هیپرپرولاکتینمی (4/4%)، هیپرپلازی آدرنال (3/8%) و مصرف دارو (2/8%) بودند. هیرسوتیسم در 93 بیمار خفیف (51/6%)، 78 بیمار متوسط (43/3%) و در 9 بیمار شدید بود. سابقه‌ی خانوادگی هیرسوتیسم در 100 بیمار وجود داشت. یافته‌های بالینی همراه با هیرسوتیسم شامل آکنه (%58/3)، چاقی (55/5%)، اختلال در عادت ماهانه (38/8%)، آلوپسی آندروژنیک (17/7%) و آکانتوزیس نیگریکانس (8/4%) بود.
نتیجه‌گیری: هیرسوتیسم ایدیوپاتیک و سندرم تخمدان پلی‌کیستیک شایع‌ترین علل هیرسوتیسم در زنان بودند. هم‌چنین چاقی نقش مؤثری در بروز هیرسوتیسم داشت.
مرجان انتظامی، بهاره ملک‌افضلی، رقیه جبرئیلی، بیتا شهباززادگان،
دوره 7، شماره 4 - ( دوره‌ی 7، شماره‌ی 4، زمستان 1395 1395 )
چکیده
زمینه و هدف: ویتیلیگو یک اختلال تولید رنگدانه است که در آن ملانوسیت‌ها در پوست تخریب می‌شوند. درمان ویتیلیگو به وسعت بیماری و الگوی توزیع آن بستگی دارد. هدف از این مطالعه مقایسه‌ی اثربخشی پرتوفرابنفش B با دامنه‌ی باریک
(narrow band ultraviolet B [NBUVB]) با پسورالن همراه با پرتو فرابنفش A (psoralen-ultraviolet A [PUVA]) در درمان مبتلایان به ویتیلیگو بود.
روش اجرا: این کارآزمایی بالینی روی 60 بیمار مبتلا به ویتیلیگو که طی سال 1392 به بیمارستان بوعلی و مرکز لیزر مهرگان شهر تهران مراجعه کرده و تحت درمان با NBUVB و یا PUVA قرار گرفتند، انجام شد. تعداد بیماران در هر گروه 30 نفر بود. گروهی که تحت درمان با PUVA بودند 3 ساعت قبل از فوتوتراپی، قرص‌های حاوی 8 ـ متوکسی پسورالن مصرف کرده و دو بار در هفته تحت فوتوتراپی قرار گرفتند. گروه دوم دوبار در هفته تحت تابش اشعه‌ی NBUVB قرار گرفتند.
یافته‌ها: در بیماران تحت درمان با PUVA، 40% و در گروه بیماران تحت درمان با NBUVB 3/43% بیماران مرد بودند. در بیماران تحت درمان با PUVA، نوع ویتیلیگو در 7/56% موارد ژنرالیزه، در 30% موارد سگمنتال و در 3/13% فوکال بود. در بیماران تحت درمان با NBUVB در 7/56% موارد بیماری ژنرالیزه، در 3/33% سگمنتال و در 10% فوکال بود. سه ماه و 6 ماه پس از آغاز درمان، به‌طور معنی‌داری، بازگشت مجدد رنگ پوست (رپیگمانتاسیون) در بیماران تحت درمان با NBUVB بیش از گروه تحت درمان با PUVA بود (05/0>P).
نتیجه‌گیری: استفاده از روش درمانی NBUVB در ویتیلیگو با توجه به عوارض کمتر برای بیمار و میزان بهبودی قابل قبول نسبت به PUVA ارجح است.
بهاره نوروزی،
دوره 12، شماره 4 - ( دوره 12، شماره 4 1400 )
چکیده
امروزه متابولیت‌های ارزشمند ریزجلبک‌ها در تولید بسیاری از محصولات آرایشی بهداشتی کاربرد عمده‌ای دارد؛ چراکه زیست‌توده جلبک‌ها حاوی رنگدانه‌ها، پروتئین‌ها، اسیدهای چرب ضروری، پلی‌ساکاریدها، ویتامین‌ها و مواد معدنی است که همگی در تهیه مواد طبیعی هم به‌عنوان غذا و هم در لوازم آرایشی مورداستفاده هستند. درواقع این متابولیت‌های ثانویه با اثرات ضدلک و ضدمیکروبی، ضدپیری، ضدآفتاب و سفیدکننده پوست می‌توانند پوست را ترمیم و التیام بخشیده و از پوست در برابر آسیب اشعه فرابنفش محافظت و از التهاب جلوگیری نماید. محصولات آرایشی موجود را می‌توان در بسیاری از موارد با محصولات آرایشی مشتق‌شده از ریزجلبک‌ها که سازگار با محیط زیست و همین‌طور ایمن هستند، جایگزین کرد. اثرات ریزجلبک‌ها و محصولات غذایی مشتق‌شده از آن‌ها در مطالعات مختلف تغذیه‌ای در سراسر جهان آزمایش شده است. با این حال، مطالعات بسیار کمی در مورد کاربردهای آرایشی آن‌ها وجود دارد؛ لذا در این مقاله مروری سعی گردید به بررسی چندین گونه ریزجلبک، روش‌های کشت، استفاده از زیست‌توده و مولکول‌های زیستفعال مشتق‌شده از ریزجلبک‌ها در تولید محصولات ضدپیری، ضدآفتاب و سفیدکننده پوست در فرمولاسیون ترکیبات آرایشی بپردازد.
بهاره نوروزی،
دوره 13، شماره 2 - ( تابستان 1401، دوره 13، شماره 2 1401 )
چکیده
یکی از مهم‌ترین وظایف پوست، محافظت در برابر عوامل استرس‌زای مختلف است. محرک‌های محیطی مانند اشعه فرابنفش و آلودگی‌های محیطی، گونه‌های فعال اکسیژن را افزایش می‌دهند و موجب چین و چروک و پیری پوست می‌شوند. پیری پوست با کاهش تولید کلاژن و کاهش فعالیت آنزیم‌های دخیل در ساختار کلاژن مرتبط است. مواد شیمیایی مرطوب‌کننده موجب افزایش قدرت پوست در حفظ آب می‌شوند؛ اما استفاده طولانی‌مدت از آن‌ها می‌تواند اثرات نامطلوبی روی پوست انسان مانند حساسیت و حتی اثرات تومورزایی به همراه داشته باشد درنتیجه، بهره‌برداری از منابع بیولوژیکی، به‌ویژه ارگانیسم‌های فتوسنتزکننده مانند سیانوباکتری‌ها، به‌عنوان جایگزین‌های ایمن رو به افزایش است. مکانیسم سیانوباکتری‌ها برای مقابله با تابش اشعه فرابنفش، سنتز ترکیبات ضدفرابنفش مانند اسیدهای آمینه شبیه مایکوسپورین و سیتونمین است؛ علاوه‌بر آن اگزوپلی ساکاریدهای تولیدشده توسط برخی گونه‌هایی که در زیست‌گاه‌های بیش از حد خشک زندگی می‌کنند، می‌توانند در محصولات آرایشی و بهداشتی به‌عنوان مرطوب‌کننده استفاده شوند. در این بررسی، پتانسیل متابولیت‌های سیانوباکتری را به‌عنوان منابع جایگزین برای ضدآفتاب‌ها و مرطوب‌کننده‌ها معرفی می‌کنیم.
آتوسا اسداللهی، بهاره نوروزی، مهسا فتاحی،
دوره 13، شماره 4 - ( دوره 13، شماره 4 1401 )
چکیده
ریزجلبک‌ها موجودات فتوسنتزی هستند که در نتیجه قرارگرفتن دائمی در شرایط استرس مانند دمای بالا یا پایین، شوری بالا، فشار اسمزی، اکسیداسیون نور و اشعه فرابنفش، حاوی ترکیبات فعال با ارزشی در محصولات آرایشی بهداشتی هستند. محصولات آرایشی موجود را می‌توان با محصولات آرایشی مشتق‌شده از ریزجلبک‌ها که سازگار با محیط زیست و ایمن هستند، جایگزین کرد و در فرمولاسیون‌های موضعی مواد آرایشی مراقبت از پوست مانند مرطوب‌کننده، ضدچروک، ضدپیری و عامل ضدآکنه گنجاند. علاوه‌بر این، از عصاره این ریزجلبک‌ها برای ساخت کرم‌های ضدآفتاب برای درمان اختلالات رنگدانه‌ای پوست و بهبود زخم‌ها استفاده گسترده می‌شود؛ به طوری که اکنون اکثر لوازم آرایشی تجاری، دارای طیف وسیعی از ترکیبات طبیعی مستخرج از سیانوباکتری‌ها هستند که منجر به افزایش خواص آنتی‌اکسیدانی، احیا‌کننده، مرطوب‌کننده، محافظت‌کننده و درخشان‌کننده، هم برای مو و هم برای پوست هستند. در این مقاله مروری، کاربردهای آرایشی عصاره و پودر خشک‌شده سیانوباکتری‌ها در بهبود ظاهر و سلامت پوست و تجزیه و تحلیل معیار آرایشی اسپیرولینا مورد بحث قرار گرفته است.
بهاره نوروزی، مهسا فتاحی، محمدامین جهانگیرزاده،
دوره 14، شماره 2 - ( دوره 14، شماره 2 1402 )
چکیده
ریزجلبک‌ها گروهی متنوع از میکروارگانیسم‌های یوکاریوتی و پروکاریوتی فتوسنتزکننده در اشکال و اندازه‌های مختلف هستند که با قرارگرفتن در شرایط استرس‌زا تکامل یافته و مکانیسم‌هایی در جهت حفظ بقای خود ابداع نموده‌اند. تولید ترکیبات بیوشیمیایی منحصربه‌فرد تحت عنوان ترکیبات زیستفعال یکی از این مکانیسم‌ها است. این ترکیبات ترمیم‌کننده و التیام‌دهنده پوست هستند و از پوست در برابر آسیب‌های ناشی از عوامل مختلف محافظت می‌کنند و در بسیاری از موارد، از این محصولات در درمان بیماری‌ها و فرمولاسیون‌های آرایشی استفاده می‌کنند. امروزه محصولات آرایشی مشتق‌شده از ریزجلبک‌ها که سازگار با محیط زیست و ایمن هستند، جایگزین محصولات موجود در بازار شدند. در این مقاله مروری، پتانسیل بسیاری از گونه‌های ریزجلبک و مولکول‌های زیستفعال مشتق‌شده از آن‌ها در تولید مواد آرایشی بهداشتی مورد بحث قرار می‌گیرد. علاوه‌بر آن با ارائه محصولات میکروجلبک فعلی در بازار جهانی لوازم آرایشی، اهمیت این موجودات را در استفاده از ریزجلبک‌ها در تولید لوازم آرایشی با کیفیت برجسته‌تر می‌سازد و درنهایت هم با ارائه پیشنهاداتی ازقبیل کپسوله‌سازی رنگدانه‌ها برای افزایش مقاومت و پایداری رنگدانه‌ها، کاربرد بیشتر آن‌ها را در صنایع آرایشی در آینده متصور می‌سازد.
بهاره نوروزی، محمد جباری، زینب یاسین،
دوره 15، شماره 1 - ( دوره 15، شماره 1 1403 )
چکیده
روزانه در سراسر جهان، ۱۶۰۰۰ مرگ به‌دلیل آسیب‌دیدگی ناشی از زخم رخ می‌دهد که این امر، منجر به افزایش نگرانی در کشورهای با درآمد کم و متوسط شده است. امروزه با افزایش تقاضای مصرف‌کنندگان برای استفاده از ترکیبات بیولوژی طبیعی به‌جای استفاده از ترکیبات شیمیایی مضر و سرطان‌زا، جلبک‌ها به‌عنوان یک جایگزین مؤثر بالینی پوست به بازار معرفی شدند. در واقع سهولت کشت و نیازهای غذایی کم، پلی‌ساکاریدهای جلبکی را به جایگزینی جذاب برای پانسمان‌های پیشرفته زخم تبدیل کرده است. میکرو و ماکروجلبک‌ها، منبع جدیدی از پلیمرهای ساکاریدی زیستی برای بهبود و ترمیم زخم هستند. ماهیت آب‌دوست این پلیمرها به‌دلیل ظرفیت به‌دام‌انداختن مولکول‌های آب در ساختار خود، هیدروژل‌هایی را می‌سازد که توانایی جذب و آزادسازی مایع بالایی دارند.
در این مقاله مروری، با مطالعه آخرین مقالات به بررسی برخی از پلی‌ساکاریدهای جلبک‌ها که به‌عنوان پانسمان ترمیم زخم بسیار پرکاربرد هستند پرداخته می‌شود؛ مانند آلژینات‌ها، فوکوئیدان‌ها، کاراگینان‌ها، لامینارین، آگار ـ آگار و اولوان. این ترکیبات نه‌تنها به‌عنوان بیومواد کاربردی برای تحویل کنترل‌شده دارو کاربرد دارند، بلکه برای تثبیت سلولی و آماده‌سازی داربست برای مهندسی بافت نیز استفاده می‌شوند.
آلا احسانی، بهار صادقی، امیرهوشنگ احسانی، مهشیدالسادات انصاری، زهرا رضوی، مینا کوهیان محمدآبادی، کامبیز کامیاب حصاری، پدرام نورمحمدپور، مبینا کمال‌آبادی فراهانی، امیرحسین رحیم‌نیا،
دوره 15، شماره 3 - ( دوره 15، شماره 3 1403 )
چکیده
زمینه و هدف: آنژیوکراتوم‌ها ازجمله ضایعات عروقی نادر هستند که اغلب به شکل ماکول یا پاپول‌های کوچک و قرمز تا بنفش روی پوست ظاهر می‌شوند. این ضایعات معمولاً خوش‌خیم، ممکن است با تغییراتی در ضخامت و رنگ همراه باشند؛ اما برخی انواع آن‌ها می‌توانند به‌عنوان نشانه‌هایی از بیماری‌های متابولیک جدی ظاهر شوند. این مطالعه با هدف تحلیل ویژگی‌های دموگرافیک و کلینیکی آنژیوکراتوم در بیماران ایرانی، در مرکز تخصصی پوست بیمارستان رازی تهران طراحی شده است.
روش اجرا: این مطالعه گذشته‌نگر توصیفی، بر روی ۱۹۹ بیمار مبتلا به آنژیوکراتوم بین سال‌های 1392 تا 1402 در بیمارستان رازی تهران انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، محل و اندازه ضایعات، سابقه خانوادگی و روش‌های درمانی بیماران از پرونده‌های پزشکی استخراج و با استفاده از نرم‌افزار SPSS تحلیل شد. برای سنجش ارتباط بین متغیرها، از آزمون‌های آماری پارامتریک و ناپارامتریک استفاده گردید و سطح معناداری 05/0 درنظر گرفته شد.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 75/24 سال بود و بیشترین شیوع بیماری در دهه دوم و سوم زندگی مشاهده شد. 3/51% بیماران مرد و 7/48% زن بودند. بیشترین ضایعات در اندام تحتانی (7/40%) و ناحیه ژنیتالیا (6/18%) مشاهده شد. روش‌های درمانی مختلفی ازجمله کرایوتراپی (14/68%)، لیزر (14/27%) و الکترودسیکاسیون (44/4%) به‌کار گرفته شد و کرایوتراپی بالاترین اثربخشی را داشت.
نتیجه‌گیری: این مطالعه اطلاعات ارزشمندی درخصوص شیوع، ویژگی‌های بالینی و روش‌های درمانی مناسب برای آنژیوکراتوم در بیماران ایرانی فراهم کرد. برای بررسی کامل‌تر این ضایعات، مطالعات گسترده‌تر و پیگیری طولانی‌مدت در مراکز درمانی مختلف توصیه می‌شود تا میزان اثربخشی درمان‌ها و عوارض احتمالی آن‌ها مشخص گردد.
