جواد رحمتی، حسین‌علی عبدالرزاقی، سیدصاحب حسینی‌نژاد، حجت مولائی،
دوره 12، شماره 1 - ( بهار 1400، دوره 12، شماره 1 1400 )
چکیده
مقدمه: بازسازی نواقص پارشیال گوش متعاقب رزکسیون‌های وسیع و تروماها، اغلب چالش‌برانگیز است. لبه هلیکس قابل‌توجه‌ترین قسمت گوش است که اهمیت زیباشناختی بسزایی دارد و نیازمند روش‌های بازسازی دقیق‌تری است. فلپ ادوانس هلیکس یک روش شناخته‌شده برای شکل‌دهی لبه ازهم‌گیسخته هلیکس می‌باشد. طبق روش اولیه، فلپی به شکل غضروفی ـ پوستی بلند می‌شود به نحوی که پوست خلفی دست‌نخورده می‌ماند تا خونرسانی را تأمین کند.
گزارش مورد: با توجه به خونرسانی غنی لاله گوش، ما فلپی از لبه هلیکس را با پایه تحتانی انتخاب کردیم و آن‌را کامل ـ حتی پوست خلفی ـ جداکردیم تا فلپ آزادانه‌تر و بیشتر به سمت سفالیک برده شود. در 5 بیمار با تومورهای هلیکس، این روش ترمیمی بدون به خطر افتادن خونرسانی و ایسکمی فلپ انجام شد. علاوه‌بر آن، کشیدگی پوست خلفی یا بدشکلی متعاقب ـ به‌عنوان یکی از نگرانی‌های جراحان ترمیمی در تکنیک اصلی ـ هم برطرف شد.
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد این اصلاحیه تکنیکی در بازسازی لاله گوش قابل توجه باشد.
