فصلنامه

زمینه و هدف: آلوپسی سیکاترسیل با تخریب پایدار واحد پیلوسباسه مشخص می‌شود که به ریزش موی برگشت‌ناپذیر منجر می‌شود و دو نوع اولیه و ثانویه دارد. نوع اولیه بر اساس اینفیلترای التهابی غالب در بافت‌شناسی به سه دسته نوتروفیلیک، لنفوسیتیک و مختلط تقسیم می‌شود. دکالونس فولیکولیت، دایسکتینگ سلولیت و آکنه کلوئیدالیس سه زیرگروه آلوپسی سیکاتریسیل اولیه‌ی نوتروفیلیک هستند. در این مطالعه فراوانی هر یک از این سه زیرگروه و تفکیک سنی و جنسی آن‌ها بررسی شده است.

روش اجرا: این مطالعه‌ی مقطعی گذشته‌نگر روی بیماران با تشخیص بالینی و تأیید بافت‌شناسی آلوپسی سیکاتریسیل اولیه‌ی نوتروفیلیک مراجعه‌کننده به درمانگاه پوست بیمارستان رازی طی سال‌های ۸۸-۱۳۸۴ صورت گرفت.

یافته‌ها: از ۱۳۵ بیمار با میانگین سنی ۳۲±۱۰,۶ سال، ۷۱,۹% مرد و ۲۸.۱% زن بودند. انواع بیماری شامل دکالونس فولیکولیت ۷۲,۶% با میانگین سنی ۳۱,۸۹ سال، دایسکتینگ سلولیت (۲۵.۰%) با میانگین سنی ۳۲.۴ سال و تنها ۲ مورد (۱.۵%) آکنه کلوئیدالیس با میانگین سنی ۵۲ سال بودند. میانگین دوره‌ی بیماری در کل بیماران ۴,۲±۳.۹ (میانگین ۴,۰۳ سال در بیماران مرد و ۴.۷ سال در بیماران زن) بود . میانگین دوره‌ی بیماری در دکالونس فولیکولیت ۴.۷ سال، در دایسکتینگ سلولیت ۱.۹ سال و در آکنه کلوئیدالیس ۱۷.۵ سال بود.

نتیجه‌گیری: آلوپسی سیکاتریسیل نوع نوتروفیلیک در مردان و در دهه‌ی سوم عمر شایع‌تر است و دکالونس فولیکولیت شایع‌ترین آن‌ها می‌باشد.

زمینه و هدف: پوستولوز کف دست و پا بیماری پوستی پوستولی مزمن و محدود به کف دست و پا می‌باشد که مشخصه‌ی آن مقاومت به درمان و میزان بالای عود است. درمان‌های مختلفی با اثربخشی متفاوت در درمان این بیماری به‌کار رفته است. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی bath PUVA به‌عنوان یک روش درمانی کم‌عارضه در کنترل پوستولوز کف دست و پا است.

روش اجرا: در این مطالعه‌ی گذشته‌نگر، بیماران پوستولوز کف دست و پا مراجعه‌کننده به کلینیک اشعه‌ی بیمارستان رازی طی سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ که تحت درمان با bath PUVA local قرار گرفته بودند ازنظر میزان بهبودی بررسی شدند. یافته‌ها با آزمون‌های آماری مربع کای و آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: ۹۵ بیمار با میانگین سنی ۴۴,۱۷ بررسی شدند. از کل بیماران ۴۹.۵% مرد و ۵۰.۵% زن بودند. میانگین تعداد جلسات درمان ۲۰.۹±۴۲.۵ جلسه و میانگین (±انحراف معیار) مقدار تجمعی اشعه J/cm۲۴/۲۰۳± ۸/۲۵۱ بود که ۱۶,۸% پاسخ درمانی بسیارخوب، ۳۵.۸% پاسخ درمانی خوب، ۲۹.۵% پاسخ درمانی متوسط، ۹.۵% بیماران پاسخ به درمان ضعیف و در ۸.۴% بیماران شکست کامل درمان مشاهده شد. مقدار تجمعی اشعه در بیمارانی با پاسخ درمانی بسیار خوب به‌طور معنی‌داری بیش از سایر بیماران بود (P=۰,۰۱۶). تعداد جلسات درمانی نیز در این افراد به‌طور معنی‌داری بیش از سایر بیماران بود (P<۰,۰۵)‌بیست‌درصد بیماران به‌علت عوارض درمان از مطالعه خارج شدند که در همه موارد با قطع درمان عوارض بهبود یافتند و عارضه‌ی طولانی‌مدت مشاهده نشد.