فصلنامه

---

---

زمینه و هدف: بیماری جذام یکی از بیماری‌های عفونی مزمن است که معمولاً بر پوست و اعصاب محیطی تأثیر می‌گذارد و می‌تواند باعث معلولیت‌های غیرقابل برگشت شود. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت معلولیت ناشی از بیماری جذام در استان گلستان در طی سال‌های 1350 تا 1388 بوده است.

روش اجرا: این پژوهش، یک مطالعه‌‍ی مقطعی گذشته‌نگر بود. کلیه‌ی بیماران شناسایی‌شده در شبکه‌ی بهداشت استان گلستان در طی سال‌های 1350 تا 1388 که تشخیص بیماری جذام برای آن‌ها گذاشته شده است وارد مطالعه شدند. روش نمونه‌گیری به روش سرشماری ساده بوده و شامل تمام بیماران کشف‌شده در مدت مطالعه می‌باشد. اطلاعات موردنیاز از پرونده‌ی بیماران استخراج و مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: در این مدت 38 ساله، از بین 100 بیمار مبتلا به بیماری جذام مورد بررسی، 68% موارد مرد بودند. میانگین سنی این افراد 35.6±16.4 سال بود. اکثریت موارد ابتلا ساکن مناطق روستایی (78%) و شغل اکثر آنان کارگری (39%) بوده است. نوع بالینی بیماری در 64% موارد جذام پرباسیل بود. شصت‌ودو درصد مبتلایان، درمان چنددارویی داشتند. ضایعات ماکولر (15%) شایع‌ترین شکل بیماری بود. مشکلات عملکردی در 6% مثبت و در سایر موارد منفی و نامعلوم بود. مردان نسبت به زنان بیشتر دچار معلولیت بودند. اکثر بیماران دارای عارضه، در گروه سنی 55-35 ساله بودند.

نتیجه‌گیری: در استان گلستان اکثر بیماران مبتلا به جذام، دارای معلولیت درجه‌ی صفر یا یک بودند. 

---

زمینه و هدف: هیرسوتیسم از علل شایع مراجعه‌ی زنان به کلینیک‌های پوست و زیبایی می‌باشد. استفاده از لیزر در درمان هیرسوتیسم می‌تواند باعث کاهش موهای ناخواسته فرد شده و طی دو دهه‌ی اخیر محبوبیت قابل‌توجهی یافته است. مطالعه‌ی حاضر جهت بررسی میزان رضایت بیماران تحت درمان با لیزر دیود، IPL و یا ترکیب این دو انجام شد. روش اجرا: در این مطالعه‌ی گذشته‌نگر بیماران مبتلا به هیرسوتیسم مراجعه‌کننده به مرکز لیزر یزد از مهرماه 1390 لغایت مهرماه 91 مورد بررسی قرار گرفتند. رضایت بیماران از میزان کاهش مو یک ماه بعد از شروع درمان، یک ماه بعد از اتمام درمان و شش ماه بعد از اتمام درمان به‌صورت تلفنی از بیماران پرسیده شد. یافته‌ها: میزان رضایت بیماران یک ماه بعد از اتمام درمان با لیزر دیود نسبت به دو روش دیگر بیشتر بود (034/0=P). این میزان یک ماه بعد از شروع درمان و شش ماه بعد از اتمام درمان تفاوتی با هم نداشت. تعداد جلسات لیزر در سه گروه با هم یکسان بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تفاوت قابل‌ملاحظه‌ای در میزان رضایت بیماران از لیزر دیود، IPL و ترکیب این دو روش 6 ماه بعد از اتمام درمان وجود ندارد.

---

توانایی انتشار به ارگان‌های داخلی را دارد و می‌تواند منجر به مرگ شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان بقای بیماران مبتلا به ملانوم بدخیم برحسب سن، جنس، تعداد میتوز، ضخامت تومور، میزان ارتشاح لنفوسیت، محل تومور و مرحله‌ می‌باشد. روش اجرا: مطالعه‌ی حاضر یک مطالعه‌ای توصیفی ـ تحلیلی است که روی داده‌های 61 بیمار مبتلا به ملانوم بدخیم ثبت‌شده در آزمایشگاه آسیب‌شناسی بیمارستان شهید صدوقی یزد انجام شد. ابزار مطالعه پرسش‌نامه بود و اطلاعات پرسش‌نامه با تماس تلفنی، بررسی اسلاید آسیب‌شناسی و پرونده‌ی بیماران تکمیل شد. یافته‌ها: میانگین مدت بقای بیماران موردمطالعه 12/6±09/61 ماه به‌دست آمد. میانگین سنی افراد موردمطالعه 6±9/67 سال با محدوده‌ی سنی 18 تا 89 سال بود. بیشترین میزان بقا مربوط به مرحله‌ی I و کمترین میزان بقا مربوط به مراحل IV و III بود. بیشترین میزان بقا مربوط به ملانوم تنه، سر و گردن و کمترین میزان بقا مربوط به ملانوم اندام‌ها بود. در این مطالعه مدت بقا ارتباط معناداری با مرحله (033/0=P) و محل تومور (0421/0=P) داشت. نتیجه‌گیری: بقای بیماران مبتلا به ملانوم بدخیم در یزد ارتباط معناداری با مرحله و محل تومور داشت ولی با تعداد میتوز، جنس، سن، عمق تومور و ارتشاح لنفوسیت‌ها این ارتباط معنادار نشد.

---

درماتیت پدروسی در شمال ایران شایع و متداول‌ترین تظاهر آن بروز ناگهانی پلاک‌های قرمزرنگ به‌همراه تاول است. ضایعات معمولاً در نواحی باز بدن مثل صورت، گردن و دست‌ها ایجاد می‌شوند. بروز درماتیت پدروسی در میان ساکنین استان‌‌های شمالی ایران و مسافرانی که به این مناطق سفر می‌کنند در فصول بهار و تابستان شایع است. اقدامات پیش‌گیری‌کننده جهت ممانعت از تماس با سوسک پدروس شامل استفاده از پشه‌بند، لباس آستین‌بلند و استفاده‌نکردن از لامپ‌های فلورسنت است. اگر سوسک روی پوست قرار گیرد جهت جلوگیری از درماتیت، باید به‌آرامی از روی پوست رانده شود. درمان شامل شست‌وشوی سریع ناحیه‌، استفاده از کمپرس مرطوب و خنک و درصورت لزوم درمان با استروییدها، آنتی‌بیوتیک‌ها و آنتی‌هیستامین‌ها می‌باشد. در این مقاله یک مورد درماتیت پدروسی در یک پسر 9 ساله‌ی اهل کاشان که برای گردشگری به شمال ایران سفر کرده بود، گزارش می‌شود. هم‌چنین مروری روی متون مرتبط انجام می‌گیرد.

---

زمینه و هدف: ریزش مو یکی از بیماری‌های شایع مزمن پوستی می‌باشد که شیوع و بروز فراوانی دارد. ریزش مو تأثیر منفی در وضعیت روان‌شناختی، روابط اجتماعی و فعالیت‌های روزمره‌ی افراد مبتلا دارد به همین ‌دلیل، این مطالعه با هدف بررسی فراوانی افسردگی در زنان مبتلا به ریزش مو مراجعه‌کننده به درمانگاه شهید صدوقی یزد انجام شد.

روش اجرا: این مطالعه‌ی مقطعی در بهار سال 1394 برروی 54 نفر از زنان مبتلا به ریزش مو مراجعه‌کننده به درمانگاه شهید صدوقی یزد انجام شد. جهت سنجش افسردگی از پرسش‌نامه‌ی Beck استفاده و سپس داده‌ها با استفاده از نسخه‌ی 18 نرم‌افزار 
PASW (IBM Corp., Armonk, NY, USA) تحلیل شدند.

یافته‌ها: میانگین±انحراف معیار نمره‌ی افسردگی شرکت‌کنندگان در این مطالعه 13/5±16/1 بود. این مطالعه نشان داد که 67% افراد مراجعه‌کننده از درجاتی از افسردگی رنج می بردند. گرچه فراوانی افسردگی برحسب تحصیلات متفاوت بود ولی این اختلاف معنی‌دار نشد (0/05>P). فراوانی افسردگی برحسب سن، وضعیت تأهل، سابقه‌ی بیماری قبلی و مصرف دارو و هم‌چنین نوع ریزش مو اختلاف معناداری مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد افسردگی در زنان مبتلا به ریزش مو فراوانی بالایی دارد. از آنجایی که زیبایی برای زنان بسیار مهم است و عدم احساس زیبایی و جذابیت در آنان باعث کاهش روابط اجتماعی و به‌دنبال آن افسردگی می‌شود، بنابراین درمان مناسب ریزش مو می‌تواند باعث بهبود ارتباطات اجتماعی و درنتیجه بهبود کیفیت زندگی این بیماران شود.

---

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی گروه‌درمانی شناختی رفتاری و گروه‌درمانی هیجان‌مدار بر کاهش علائم بیماری پسوریازیس، پریشانی روان‌شناختی و ادراک از تصویر بدن انجام‌شد.

روش اجرا: این پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیمارانی بود که در بهار 1401 با مراجعه به متخصصان درماتولوژی شهر مشهد تشخیص پسوریازیس دریافت‌کردند. 45 بیمار پسوریازیس به‌روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌روش تصادفی در دو گروه آزمایش (درمان شناختی‌رفتاری و هیجان‌مدار) و کنترل (گروه‌های 15نفره) جایگزین شدند. گروه‌های آزمایش 8 جلسه، هفته‌ای یک جلسه‌ 90‌ دقیقه‌ای تحت درمان قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. پیش‌از آغاز و پس‌ از پایان جلسات درمان، بیماران مقیاس پریشانی روان‌شناختی، پرسش‌نامه نگرانی از تصویر بدنی و پرسش‌نامه علائم جسمانی با شاخص شدت و سطح پسوریازیس را کامل کردند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس یک‎متغیری تجزیه‎و‌تحلیل شد.

یافته‌ها: نتایج نشان‌داد گروه‌درمانی شناختی‌رفتاری و گروه‌درمانی هیجان‌مدار در کاهش پریشانی روان‌شناختی (01/0>P، 06/21= (41 و 1)F)، بهبود ادراک از تصویر بدن (01/0>P، 65/33= (41 و 1)F) و کاهش شدت علائم پسوریازیس (01/0>P، 67/12= (41 و 1)F) اثربخش هستند. هم‌چنین گروه‌درمانی شناختی‌رفتاری، روش مؤثرتری برای کاهش پریشانی روان‌شناختی و بهبود ادراک از تصویر بدن (01/0>P) است؛ اما بین اثربخشی گروه‌درمانی شناختی رفتاری و گروه‌درمانی هیجان‌مدار در کاهش علائم پسوریازیس مبتلایان تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0<P).

نتیجه‌گیری: درمان شناختی رفتاری و درمان هیجان‌مدار می‌توانند در کنترل علائم بیماری پسوریازیس نقش کلیدی و موثری ایفا کنند.