عالمه ده‌نبی، حمید رادسپهر،
دوره 8، شماره 3 - ( دوره‌ی 8، شماره‌ی 3، پاییز 1396 1396 )
چکیده
زمینه و هدف: افراد مبتلا به لوپوس اریتماتوزوس سیستمیک رویکرد انعطافپذیری در مواجهه با استرس نداشته و در به‌کارگیری مهارتهای شناختی ضعف دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر گروه درمانی شناختی ـ رفتاری بر کاهش استرس ادراک‌شده از تصویر بدن و بهبود انعطافپذیری شناختی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک انجام پذیرفت.
روش اجرا: در این پژوهش، 24 نفر از زنان مراجعه‌کننده به کلینیکهای منتخب روماتولوژی مشهد در سال 95-1394 انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش (گروه درمانگری شناختی ـ رفتاری) و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از انجام مداخلات، پرسش‌نامههای استرس و نگرانی از تصویر بدن (Body image concern inventory [BICI])، انعطافپذیری شناختی (Cognitive flexibility inventory [CFI])، رضایتمندی مراجع (client satisfactory questionnaire [CSQ]) و شاخص بهبود کلی بالینی (Global improvement scale [CGI]) پر شدند. دادهها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل کواریانس چندمتغیری (MANOVA) در نرمافزار 19SPSS با سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند.
یافته‌ها: گروه درمانی شناختی ـ رفتاری در مقایسه با گروه شاهد، کاهش معنادار استرس و نگرانی از تصویر بدن و بهبود بیشتر انعطافپذیری شناختی داشتند (001/0P<). آزمودنیهای گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد میزان رضایت از درمان و بهبودی کلی خود را به‌طور معناداری بالاتر ارزیابی کردند و بهبودی آنها در تمام متغیرهای پژوهش بیشتر از گروه شاهد بود (001/0P<).
نتیجه‌گیری: گروه درمانی شناختی ـ رفتاری در کاهش نگرانی از تصویر بدن و بهبود انعطافپذیری شناختی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک مؤثر است.
