محمد شهیدی دادرس، حمیده مروج، آیدا بهمن، رضوان عقیلی، عاطفه طالبی، فهیمه عبداللهی مجد،
دوره 11، شماره 2 - ( دوره 11، شماره‌ی 2 1399 )
چکیده
زمینه و هدف: آکنه ولگاریس یکی از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی در نوجوانان و جوانان است. اگرچه ازنظر فیزیکی یک بیماری ناتوان‌کننده نیست، اما می‌تواند با اختلالات روان‌شناختی مهمی همراه باشد. هرچند اتیولوژی آکنه به‌طور کامل شناخته نشده است اما عوامل متعددی در ایجاد آکنه دخیل می‌باشند. هدف از مطالعه‌ی حاضر بررسی تغییرات فصلی شدت آکنه ولگاریس در بیماران مراجعه‌کننده به درمانگاه پوست بیمارستان شهدای تجریش در سال 1396 است.
روش اجرا: بیماران مبتلا به آکنه و واجد معیارهای ورود توسط یک متخصص پوست که در آنالیز داده‌ها دخیل نبود، تحت معاینه‌ی بالینی قرارگرفته و براساس شدت بیماری به 3 دسته‌ی خفیف، متوسط و شدید تقسیم‌بندی شدند. علاوه‌بر ثبت اطلاعات دموگرافیک، در رابطه با تغییر شدت آکنه (بهترشدن، بدترشدن یا عدم تغییر شدت آکنه) در فصول تابستان و زمستان اطلاعات مربوطه جمع‌آوری گردید.
یافته‌ها: از 103 بیمار مورد مطالعه، میانگین سنی بیماران 77/6±68/24 بود. میانگین طول مدت بیماری 8/4±8/6 سال بود؛ 35 (34%) بیمار مرد و 68 (66%) بیمار، زن بودند. 6/14% از بیماران آکنه خفیف، 4/53% علائم متوسط و 32% آکنه شدید داشتند. در تابستان، علائم در 33% از بیماران بهتر، در 5/17% بدتر و در 5/49% بدون تغییر بوده است؛ درحالی که در زمستان، علائم در6/14% بهتر، در 9/35% بدتر و در 5/49% بدون تغییر بود. بین تغییرات در دو فصل تفاوت معنی‌داری وجود داشت (001/0=P). ارتباط معناداری بین سن، سن شروع بیماری یا طول مدت بیماری با تغییرات شدت آکنه در زمستان یا تابستان وجود نداشت (05/0P>). همچنین براساس آنالیز داده‌ها، ارتباط معناداری بین جنس و تغییر شدت آکنه در تابستان (829/0=P) یا در زمستان (736/0=P) وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: در مطالعه‌ی حاضر، در تابستان تشدید آکنه تنها در 5/17% از مبتلایان گزارش شده بود درحالی که تعداد موارد با تشدید آکنه در زمستان، تقریباً دو برابر بود. این یافته مطرح‌کننده‌ی نقش مهم زمستان در افزایش شدت آکنه و علائم آن می‌باشد؛ اگرچه هنوز مطالعات کامل‌تر با تعداد نمونه‌ی بیشتر و در مناطق جغرافیایی مختلف نیاز است.
