سپیده رحمانی، غلامرضا عسگری، مهدی صادقیان، مطهره حیدری بنی،
دوره 8، شماره 2 - ( دوره‌ی 8، شماره‌ی 2 1396 )
چکیده
زمینه و هدف: آکنه بیماری مزمن و التهابی پوستی است که شیوع فراوانی در میان جوانان و نوجوانان دارد. مطالعات، نتایج متناقضی در رابطه با تأثیر شاخص گلایسمیک و بار گلایسمیک رژیم غذایی برروی آکنه گزارش کرده‌اند. بنابراین هدف از مطالعه‌ی حاضر بررسی اثر شاخص گلایسمیک و بار گلایسمیک رژیم غذایی بر شدت علائم آکنه می‌باشد.
روش اجرا: تمام مطالعات مربوط تا دسامبر 2016 با استفاده از پایگاه‌های Google Scholar، PubMed، Science direct، Ovid و Cochrane library جمع‌آوری شد. تمامی مطالعات انسانی که به اثر GI (glycemic index) یا GL (glycemic load) برروی آکنه پرداخته بودند جهت بررسی انتخاب شدند.
یافته‌ها: از 714 مقاله در جست‌وجوی اولیه، 6 مطالعه مداخله‌ای و 3 مطالعه مورد ـ شاهدی در مرور سیستماتیک وارد شدند. مطالعات مورد شاهدی نشان دادند افراد مبتلا به آکنه نسبت به گروه کنترل بیشتر از غذاهای با نمایه‌ی گلایسمیک بالا (HGI) استفاده می‌کردند. در مطالعات مداخله‌ای، رژیم با نمایه‌ی گلایسمیک پایین (LGI) توانست تعداد ضایعات آکنه و هم‌چنین مقاومت انسولین را نسب به رژیم HGI بهبود بدهد.
نتیجه‌گیری: به‌طور کلی رژیم دارای بار گلایسمیک پایین نسبت به رژیم دارای بار گلایسمیک بالا منجر به بهبود آکنه چه ازنظر تعداد جوش‌ها و چه ازنظر شدت و وخامت التهاب می‌گردد.
