سالار هوشیار، شهره نفیسی، خدیجه اشتری، بیتا مهروی،
دوره 8، شماره 4 - ( دوره‌ی 8، شماره‌ی 4 1396 )
چکیده
بیماری‌های پوستی می‌توانند باعث اختلال در سلامت فرد و استرس گردند. درمان مناسب، دارویی است که حداقل عوارض و حداکثر اثر را دارد. با طولانی‌ترشدن مواجهه با هدف، تأثیر دارو می‌تواند بیشتر شود. چند راهحل پیشنهادی برای غلبه براین چالشها، استفاده از بهبوددهندههای شیمیایی، الکتروپوریشن، آینتوفورز و استفاده از نانوذرات بهعنوان حامل عوامل دارویی است. استفاده از انواع مختلفی از ساختارهای نانو ازجمله لیپوزوم‌ها، دندریمرها، اتوزوم‌ها و بسیاری از نانوذرات مینرال می‌تواند باعث جلوگیری از محدودیت‌های همراه با فرمولاسیون‌های معمولی شود. دارورسانی موضعی از سطح پوست نسبت به سایر راهها مزایای زیادی ازجمله امکان استفاده از غلظت بالای دارو برروی پوست، کاهش گردش سیستمیک دارو و به‌دنبال آن کاهش عوارض جانبی، امکان حضور طولانیمدت دارو بر سطح و کاهش دفعات مصرف به‌ویژه برای داروهایی با نیمه‌عمر کوتاه دارد. بسیاری از محصولات مرتبط با پوست ازجمله استراسورب، دیراکتین و آکزون، با تکنیک‌های ساختاری متفاوت و جدید جهت نفوذ بیشتر به پوست در بازار موجودند.
در این مقاله به معرفی رویکردهای جدید دارورسانی، انواع نانوحامل‌های معدنی و روش‌های افزایش نفوذ عوامل دارویی در پوست پرداخته شده و عوامل مختلفی مانند خواص فیزیکوشیمیایی و سایز نانوذرات و هم‌چنین تأثیرات دستکاری در سطح این ذرات، مورد بحث قرار گرفته است.
