احمد جعفری، نفیسه اسماعیلی، شمس‌الملوک نجفی، حانیه امامی رضوی،
دوره 8، شماره 4 - ( دوره‌ی 8، شماره‌ی 4 1396 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان دهان به‌عنوان شایعترین سرطان سر و گردن، رتبهی هشـتم را ازلحاظ شیوع در میان تمامی سرطانها به خود اختصاص داده است. در این میان، بیش از 90% سـرطانهای دهان از نوع اسکواموس‌سل‌کارسینوما (Squamous cell carcinoma [SCC]) میباشد. هدف اصلی این مطالعه بررسی میزان بقای بیماران مبتلا به SCC دهان و عوامل مؤثر بر آن است.
روش اجرا: در این مطالعه، 174 پروندهی مربوط به بیــماران مبتلا به SCC دهان بررسی شد. سپس به‌منظور گردآوری اطلاعات موردنیاز، بقای بیماران ازطریق تماس تلفنی پیگیری شد. تحلیل آماری این مطالعه با اسـتفاده از نرم‌افزار SPSS 20 انجام شد. میزان بقا با منحنی Kaplan-Meier و عوامل مؤثر بر آن با آزمون Cox regression بررسی گردید.
یافته‌ها: مردان، 6/57% از تعداد کل بیماران را به خود اختصاص دادهاند. محدودهی سنی بیماران 22 تا 89 سال با میانگین سن ابتلای 5/61 سال میباشد. شایعترین محل بروز تومورهای دهانی این بیماران برروی زبان بود. میزان بقای کلی پنج سالهی بیماران برابر با 4/49% با خطای معیار 05/0 به‌دست آمده است. میزان بقا با سن بیماران و هم‌چنین نحوهی درمان شامل جراحی یا شیمی درمانی ارتباطی معنیدار داشت.
نتیجه‌گیری: میزان ابتلا در مردان بیشتر است و به‌طور کلی با افزایش سن میزان بقای بیماران کاهش مییابد. سرطانهای دهان به‌علت میزان بقای پایین نیازمند توجه ویژه می‌باشند.
