فصلنامه

زمینه و هدف: آسیب ناشی از ایسکمی خسارت‌های زیادی را در درمان بیماری‌های پوستی مانند جراحی‌هایی که بر روی فلاپ‌های پوستی انجام می‌شود، ایجاد می‌کند. مطالعه‌ی حاضر برای بررسی دو دارویی که در درمان بیماری‌های پوستی دارای کاربرد می‌باشند، در درمان آسیب ناشی از ایسکمی صورت گرفت.
روش اجرا: 56 موش صحرایی در 4 گروه قرار گرفتند: در دو گروه قبل از برداشتن فلاپ، مینوکسیدیل 5% و آزلائیک اسید 5% به‌صورت موضعی بر روی ناحیه به‌کار برده شد. در تعدادی از موش‌های صحرایی که با مینوکسیدیل درمان شدند، از مهارکننده‌ی کانال‌های KATP (گلی‌بن‌کلامید 0.3 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم، داخل صفاقی) و در تعدادی از موش‌ها که با آزلائیک اسید 5% درمان شدند، از مهارکننده‌ی Nitrous Oxide (L-NAME، 20 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، داخل صفاقی) استفاده شد. 7 روز بعد از عمل میزان نکروز فلاپ پوستی محاسبه گردید.
یافته‌ها: درمان با آزلائیک اسید یا مینوکسیدیل موضعی ناحیه نکروتیک را به‌شکل معنی‌داری به ترتیب 42% (0.05>P) یا 34% (0.01>P) کاهش داد. ترکیب آزلائیک اسید با مینوکسیدیل اثرات خیلی قوی‌تری را در کاهش ناحیه نکروتیک ایجاد کرد (26% ناحیه نکروتیک، 0.001>P). گلی‌بن‌کلامید اثرات محافظتی مینوکسیدیل (0.05>P) و L-NAME اثرات محافظتی آزلائیک اسید (0.05>P) را از بین برد. درمان با گلی‌بن‌کلامید یا L-NAME اثرات محافظتی درمان ترکیبی را از بین بردند.
نتیجه‌گیری: مطالعه‌ی حاضر نشان‌دهنده‌ی نقش کانال‌های KATP در مسیر مینوکسیدیل و نیتریک اکسید در مسیر محافظتی ناشی از آزلائیک اسید بود. به‌نظر می‌رسد که Overlap بین این مسیرها وجود داشته باشد.

زمینه و هدف: با توجه به اینکه دنیای کنونی، دنیای روابط کوتاه و مقطعی است، لذا افراد بیشتر به‌جای آنکه خود را با تفاوت‌ها یا شباهت‌هایی در ویژگی‌های ذاتی و اکتسابی بشناسند، خود را با ویژگی‌های ظاهری و آشکار می‌شناسند. در این تحقیق برآن شدیم تا به مقایسه‌ی تصویر بدن بیماران پوستی و افراد سالم بپردازیم.

روش اجرا: در این مطالعه‌ی مورد ـ شاهدی، 300 نفر از افراد 18 تا 64 ساله (150 نفر مورد و 150 نفر شاهد) شهر اصفهان انتخاب شدند. میزان رضایت پاسخگویان از اعضای ظاهری بدنشان و احساسات افراد در رابطه با ظاهرشان در موقعیت‌های مختلف و شرایط متفاوت با بهره‌گیری از یک پرسش‌نامه محقق‌ساخته سنجیده شد. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس و مقایسه‌ی میانگین‌ها استفاده شد.

یافته‌ها: زنان تحصیل‌کرده، مجرد و جوان تر، نمره‌ی تصویر بدنی بالاتر و نگاه مثبت‌تری به بدن خود دارند. افراد سالم نمره‌ی تصویر بدن بالاتری نسبت به بیماران پوستی داشتند. بین جنسیت و نمره‌ی تصویر بدن رابطه‌ی معناداری مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: بیماری‌های پوستی نقش مؤثری در تصویر بدنی داشتند. لذا پیشنهاد می‌شود که تأثیر هر یک از بیماری‌های دیگری که به نحوی بر ظاهر افراد اثر می‌گذارد بر تصویر بدن افراد به‌طور جداگانه و به‌صورت عمیق‌تر مورد بررسی قرار گیرد.