18 نتیجه برای کامیاب
زهرا دلاوریان، نوشین محتشم، عباس جوادزاده بلوری، شهاب باباکوهی، بردیا صدر، محمد تقی شاکری، کامبیز کامیاب حصاری، فرناز بیدرام،
دوره 1، شماره 1 - ( 1-1389 )
چکیده
زمینه و هدف: لیکن‌پلان دهانی نوعی بیماری التهابی پوستی ـ مخاطی مزمن است که بهصورت یک وضعیت پیش‌بدخیم تعریف میشود. MMP-2) Matrix metaloproteinase-2) و MMP-9) Matrix metaloproteinase-9) پروتئینازهایی هستند که تهاجم سلول‌های تومورال به بافت همبند را تسهیل میکنند و در ضایعات پیش‌بدخیم و بدخیم بیش از حد معمول ظاهر می‌شوند. هدف از این مطالعه تعیین بیان نشان‌گرهای مهارکننده بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 2 و 9 (9 & MMP-2) در لیکن‌پلان دهانی اروزیو و لیکن‌پلان غیراروزیو و هیپرپلازی آماسی به روش ایمونوهیستوشیمی بود.
روش اجرا: در این مطالعه مقطعی، 39 بلوک مربوط به لیکن‌پلان دهانی غیراروزیو (با و بدون دیسپلازی)، 36 نمونه لیکن‌پلان دهانی اروزیو (11 مورد دیسپلاستیک و 25 مورد بدون دیسپلازی)، 32 بلوک مربوط به هایپرپلازی آماسی و 6 بلوک مربوط به بافت نرمال از آرشیو بخش آسیبشناسی دانشکده دندانپزشکی مشهد انتخاب و به روش ایمونوهیستوشیمی با نشان‌گرهای MMP-2 و MMP-9 رنگ‌آمیزی شد. به منظور مقایسه‌های آماری از آزمون های Kruskal-Wallis، Mann-Whitney و ضریب همبستگی Spearman استفاده شد.
یافته‌ها: بیشترین میانگین MMP-2 و MMP-9 (در کل ضخامت اپیتلیوم) در لیکن‌پلان اروزیو دیسپلاستیک مشاهده شد (به ترتیب:86.1±31.6 و 3.73±94.5). میزان بیان MMP-9 در انواع لیکن‌پلان اروزیو در قیاس با لیکن‌پلان غیراروزیو در همه لایه‌ها (P<0.001) و در مورد MMP-2 در لایه بازال ـ پارابازال و خاردار (به ترتیب: P=0.008 و P<0.001) تفاوت معنی‌داری داشت.
نتیجه‌گیری: افزایش خطی بروز این مارکرها از سمت مخاط نرمال تا لیکن‌پلان دهانی اروزیو بیانگر تفاوت در رفتار بیولوژیک لیکن‌پلان دهانی غیراروزیو و اروزیو است. بنابراین می‌توان گفت لیکن‌پلان دهانی اروزیو، پتانسیل پیش‌بدخیمی بیشتری از لیکن‌پلان دهانی غیراروزیو دارد.
کامبیز کامیاب‌حصاری، شایان‌دخت طالب، لاله منتصرکوهساری، علیرضا فیروز،
دوره 1، شماره 2 - ( 4-1389 )
چکیده
زمینه و هدف: سارکوئیدوز یک بیماری گرانولوماتوز غیرکازفیه با تظاهرات بالینی در بسیاری از اعضای بدن از جمله کلیه، کبد، ریه، قلب، پوست و سایر اندام‌ها است. بررسی‌ها نشان داده که ژن BTNL2 در برخی بیماران مبتلا به سارکوئیدوز سیستمیک دچار جهش شده است. با توجه به اینکه اولین تظاهر برخی بیماران مبتلا، بهصورت سارکوئیدوز پوستی است، ما در این مطالعه به بررسی ژن BTNL2 در این بیماران پرداختیم.
روش اجرا: در 10 بیمار مبتلا به سارکوئیدوز پوستی، آلل rs2076530 در اگزون شماره‌ی 5 ژن BTNL2، به روش SSCP (Single Strand Conformation Polymorphism) و PCR، جهش‌های موجود که با شیفت مثبت همراه هستند، مورد آنالیز تحلیل توالی قرار گرفت و نتایج حاصل از تعیین توالی از طریق برنامه‌ی کامپیوتری Choromas مورد ارزیابی و blust قرار گرفت.
یافته‌ها: از 10 بلوک بررسی‌شده از بیماران مبتلا به سارکوئیدوز پوستی، 7 مورد دارای G"A Transition بودند و 3 مورد نیز طبیعی بود و هیچ‌گونه جهش ژنی نداشت.
نتیجه‌گیری: آلل rs2076530 در اگزون شماره 5 ژن BTNL2، در 7 بیمار با سارکوئیدوز پوستی دچار G"A Transition شده است که می‌تواند بیانگر ارتباط میان این ژن و سارکوئیدوز پوستی باشد، هرچند که مطالعات وسیع‌تری برای تأیید این یافته ضروری است.
سیده‌نوشین قلندرپورعطار، نرگس قندی، کامبیز کامیاب حصاری، مریم غیاثی، مریم دانش‌پژوه، مژگان کاربخش، شیدا شمس،
دوره 2، شماره 2 - ( 4-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: پمفیگوس یک بیماری تاولی خودایمن اختصاصی پوست و غشاهای مخاطی است که در مطالعات پیشین همراهی آن با بیماریهای بافت همبند مشاهده شده است. با توجه به این مسئله، وجود اتوآنتی‌بادی‌هایی از قبیل Anti Nuclear Antibodies (ANA) در مبتلایان دور از ذهن نمی‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ANA مثبت در بیماران پمفیگوس‌ولگاریس و مقایسه‌ی آن با گروه کنترل بوده است.
روش اجرا: در این مطالعهی مورد ـ شاهدی گروه بیماران از میان بیماران مبتلا به پمفیگوس‌ولگاریس بستری در بیمارستان رازی تهران و گروه شاهد از میان مراجعین غیرمبتلا انتخاب شدند. ابزار جمعآوری اطلاعات فرم ثبت داده‌ها بود که درآن متغیرهایی مانند سن، جنس، فنوتیپ بیماری و نتیجه‌ی آزمایش ANA ثبت می‌شد. در این مطالعهANA به روش ایمونوفلورسانس غیرمستقیم (HEP2) اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: در 26.7% بیماران (8 نفر از 30 نفر) مبتلا به پمفیگوس‌ولگاریس و 10% افراد گروه کنترل (3 نفر از 30 نفر) ANA مثبت گزارش گردید (0.095=P). شایعترین الگوی ANA در بیماران الگوی هموژن و در افراد گروه کنترل الگوی نقطه‌ای بود (0.206=P).
نتیجه‌گیری: در این مطالعه، فراوانی موارد مثبت ANA در گروه شاهد مشابه با مطالعات پیشین بود، اما در گروه بیماران مبتلا به پمفیگوس‌ولگاریس فراوانی به‌دست‌آمده با آمار موجود در برخی مطالعات قبلی متفاوت بود. تفاوت در میزان حساسیت کیت‌های آزمایشگاهی و آستانه‌ی مثبت درنظرگرفتن ANA و تفاوت در نحوه‌ی گزینش بیماران مورد مطالعه، از جمله عواملی است که می‌تواند توجیه‌کننده‌ی این اختلاف باشد. پیگیری بالینی بیماران مبتلا به پمفیگوس‌ولگاریس و درخواست ANA درصورت وجود علایم بیماریهای بافت همبند توصیه میشود.
آزیتا نیکو، کامبیز کامیاب‌حصاری،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: (consumption of the epidermis (COE با نازک‌شدن اپیدرم و از دست دادن رت‌ریج‌های مجاور با دسته‌های سلول‌های بدخیم ملانوسیتی مشخص میشود. هدف از این مطالعه، بررسی اهمیت COE به‌عنوان یک معیار تشخیصی برای ملانوم بدخیم و ارزیابی ارتباط آن با یافتههای clinicopathological بوده است.
روش اجرا: در این پژوهش سن، جنسیت، محل ضایعه و پارامترهای آسیبشناسی مانند نوع تومور، ضخامت Breslow، وجود زخم، سطح Clark و COE در 90 مورد ملانوم مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: برخلاف دیگر مطالعات، COE در بیماران با acral lentiginous melanoma و در نواحی آکرال شایع‌تر بود.
نتیجه‌گیری: گرچه COE می‌تواند به‌عنوان یک معیار آسیب‌شناختی در تشخیص ملانوم بدخیم استفاده شود، اما همبستگی COE با وجود زخم و سایر عوامل پیش‌آگهی در ملانوم وجود ندارد.
امیرهوشنگ احسانی، محبوبه‌سادات حسینی، کامبیز کامیاب، معصومه روحانی‌نسب، امیررضا حنیف‌نیا، پژمان مباشر، ،
دوره 3، شماره 2 - ( 4-1391 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوپسی سیکاترسیل با
تخریب پایدار واحد پیلوسباسه مشخص میشود که به ریزش موی برگشت‌ناپذیر منجر میشود
و دو نوع اولیه و ثانویه دارد. نوع اولیه بر اساس اینفیلترای التهابی غالب در بافت‌شناسی
به سه دسته نوتروفیلیک، لنفوسیتیک و مختلط تقسیم میشود. دکالونس فولیکولیت،
دایسکتینگ سلولیت و آکنه کلوئیدالیس سه زیرگروه آلوپسی سیکاتریسیل اولیه‌ی
نوتروفیلیک هستند. در این مطالعه فراوانی هر یک از این سه زیرگروه و تفکیک سنی و
جنسی آن‌ها بررسی شده است.
روش اجرا: این مطالعهی مقطعی گذشتهنگر
روی بیماران با تشخیص بالینی و تأیید بافت‌شناسی آلوپسی سیکاتریسیل اولیه‌ی
نوتروفیلیک مراجعه‌کننده به درمانگاه پوست بیمارستان رازی طی سالهای 88-1384 صورت
گرفت.
یافته‌ها: از 135 بیمار با میانگین
سنی 32±10.6 سال، 71.9% مرد و 28.1% زن بودند. انواع بیماری شامل دکالونس فولیکولیت 72.6% با میانگین سنی 31.89 سال، دایسکتینگ
سلولیت (25.0%) با میانگین سنی 32.4 سال و تنها 2 مورد (1.5%) آکنه کلوئیدالیس با
میانگین سنی 52 سال بودند. میانگین دوره‌ی بیماری در کل بیماران 4.2±3.9 (میانگین 4.03 سال در بیماران مرد و 4.7 سال در بیماران زن) بود . میانگین دوره‌ی
بیماری در دکالونس فولیکولیت 4.7 سال، در دایسکتینگ سلولیت 1.9 سال و در آکنه
کلوئیدالیس 17.5 سال بود.
نتیجه‌گیری: آلوپسی سیکاتریسیل نوع
نوتروفیلیک در مردان و در دهه‌ی سوم عمر شایع‌تر است و دکالونس فولیکولیت شایعترین
آن‌ها می‌باشد.
نفیسه اسماعیلی، امیرهوشنگ احسانی، مهدی محسنی بدل‌آبادی، کامبیز کامیاب، عباس کریمی،
دوره 3، شماره 4 - ( 10-1391 )
چکیده
زمینه و هدف: پاراپسوریازیس نوعی درماتوز مزمن ایدیوپاتیک نادر می‌باشد
که با پلاک‌های گرد یا بیضوی، قرمز و پوسته‌ریزی‌دهنده و خارش‌دار در اندام‌ها و تنه تظاهر می‌یابد و به لحاظ
اندازه ضایعات به دو نوع با پلاک کوچک و با پلاک بزرگ تقسیم میشود. شناخت وضعیت
دموگرافیک بیماری در اطلاع داشتن از گروه‌های در معرض خطر بیشتر که مستعد لنفوم‌های پوستی با مرگ‌ومیر
بالا هستند، می‌تواند به تخصیص صحیح خدمات سلامت کمک کند.
روش اجرا: در این مطالعهی مقطعی گذشتهنگر، بیماران مبتلا به پاراپسوریازیس
مراجعه‌کننده به بیمارستان رازی در بین فرودین 82 تا اسفند 88، مورد بررسی قرار گرفتند. در این
مطالعه 320 بیمار مبتلا برای متغیرهایی نظیر سن، جنس، محل سکونت، محل ضایعه و
زیرگروه بالینی با استفاده از برگه‌های آسیبشناسی پرونده‌ی بیماران جهت به‌دست‌آوردن شیوع
بیماری مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: در این مطالعه 53.4% بیماران زن بودند.
پیک سنی بیماری در افراد 20 تا 50 ساله و میانگین سن بیماران 43.3 سال
بود. 85% بیماران ساکن شهر تهران بودند. 88.1% بیماران ضایعه پلاک بزرگ
و 11.9% بیماران ضایعات پلاک کوچک داشتند. شایعترین محل ضایعات بیماری
به ترتیب تنه (53.4%) و اندام‌ها (38.7%) بود.
نتیجه‌گیری: بر
اساس یافتههای به‌دست‌آمده، مشخص شد که پاراپسوریازیس عمدتاً در زنان میانسال و
در ناحیه‌ی تنه و اندام‌ها مشاهده میشود و اکثراً از نوع پلاک بزرگ می‌باشد.
علیرضا فیروز، علی رجبی استرآبادی، حامد زرتاب، پگاه خوشپوری، پریسا خوشپوری، کامبیز کامیاب‌حصاری،
دوره 4، شماره 1 - ( 1-1392 )
چکیده
پیشرفت بزرگ در علوم اپتیک، مهندسی الکترونیک و کامپیوتر فرصتی مناسب برای تشخیص بیماریهای پوست، برآورد اثربخشی داروها و محصولات مراقبت از پوست با استفاده از روش‌های غیرتهاجمی و غیرتخریبی را مهیا ساخته است. همچنین روش‌های غیرتهاجمی بسیاری برای ارزیابی نتایج جراحی روی تومورهای بدخیم پوستی پدید آمده است. هدف از این مطالعه بررسی روش‌های پیشرفته مانند MRI برای ارزیابی‌‌های پوستی روی بدن انسان است. کاربردهای متعدد و جالبی برای استفاده از این روش‌ها به‌خصوص در محصولات آرایشی و زیبایی تعریف شده است
دکتر وحیده لاجوردی، دکتر فاطمه غلامعلی، دکتر کامبیز کامیاب، دکتر مائده رعیتی دماوندی، دکتر طاهره سوری، دکتر آزاده گودرزی، دکتر زینب آریانیان،
دوره 4، شماره 2 - ( 4-1392 )
چکیده
ایکتیوزها گروهی از بیماری‌ها با اختلال کراتینیزاسیون و ضایعات پوسته‌دار گسترده با درجات متغیری از درگیری هستند. بر پایه دانسته‌های ما همزمانی ایکتیوز و درماتوفیتوز که هر دو اختلالات شایعی هستند بسیار نادر است. در این گزارش ما مرد جوانی با ایکتیوز مادرزادی معرفی می‌کنیم که در بررسی هیستوپاتولوژیک بیوپسی‌های متعدد پوستی و اسمیر مستقیم، قارچ درماتوفیت PAS مثبت یافت شد. این بیمار مدت‌ها به خاطر پچ و پلاک‌های اریتماتوی گسترده تحت درمان با استروئید موضعی نیز بوده است.
پدرام نورمحمدپور، امیرهوشنگ احسانی، کامبیز کامیاب، بیتا ساقی، حسن صیرفی، علی صادقی نیا، فاطمه غلامعلی،
دوره 5، شماره 2 - ( تابستان 1393، دوره‌ی 5، شماره‌ی 2 1393 )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به رواج روزافزون خالکوبیهای زیبایی، خصوصاً در کشورهای جهان سوم و خصوصاً در بین خانمها و احتمال ایجاد ضایعات بهدلیل ایجاد واکنشهای ایمنی برروی نواحی خالکوبیشده و همچنین ارتباط احتمالی آن با ابتلا به سارکوئیدوز در آینده، مطالعهی حاضر با هدف بررسی ارتباط بین علائم بالینی و جنسیت افراد با گرانولوم ناشی از خالکوبی در بین سایر انواع ضایعات گرانولوماتوز غیرعفونی انجام شد.
روش اجرا: این مطالعه بهصورت مقطعی گذشتهنگر از ابتدای سال 1386 تا پایان سال 1390 در مبتلایان به انواع ضایعات گرانولوماتوز غیرعفونی براساس تشخیص نهایی آسیبشناسی که به درمانگاه بیمارستان رازی مراجعه کردهاند، انجام شد.
یافته‌ها: درکل 1099 بیمار وارد طرح شدند. شایعترین گرانولوم غیرعفونی یافتشده، گرانولوم جسم خارجی با 511 مورد (46.4%) و پس از آن گرانولوم ناشی از خالکوبی با 102 مورد (9.3%) بود. تمام بیماران با گرانولوم ناشی از خالکوبی، خانمهای با سن 40 تا 60 سال و با میانگین سنی 43.09 و انحراف معیار 8.57 سال بودند. 96.1% از این بیماران، دارای ضایعات پوستی در صورت خود بودند. 26 مورد (25%) از ضایعات گرانولوم ناشی از خالکوبی با نمای گرانولوم سارکوئیدال و 1 مورد (1%) با نمای گرانولوم کازئوز مشاهده شدند. غالب ضایعات این بیماران بهصورت پاپول (32.35%) و پلاک (24.51%) گزارش شدند.
نتیجه‌گیری: گرانولوم ناشی از خالکوبی دومین گرانولوم شایع غیرعفونی بهشمار میرود و تقریباً در 25% موارد نمای سارکوئیدال دارد. با توجه به ارتباط احتمالی گرانولوم سارکوئیدال با بروز اسکار سارکوئیدوز و نیز سارکوئیدوز سیستمیک بررسی تمام موارد واکنش به خالکوبی از لحاظ آسیبشناسی منطقی بهنظر میرسد.
نفیسه اسماعیلی، صدیقه طالبی، کامبیز کامیاب، عباس کریمی،
دوره 5، شماره 4 - ( دوره‌ی 5، شماره‌ی 4، زمستان 1393 1393 )
چکیده
|
زمینه و هدف: بولوس‌پمفیگوئید
(Bullous
pemphigoid)
بیماری اکتسابی اتوایمون با تاول‌های ساب‌اپی‌درمال پوستی می‌باشد که معمولاً در
افراد مسن و بالای 60 سال دیده میشود. اگرچه معمولاً این بیماری با بروز تاول‌های
سفت و محکم (tense) شناخته میشود ولی ضایعات
خارشی یا خارش ژنرالیزه نیز به‌عنوان تنها علائم بیماری گزارش شده است که کمتر
مورد بررسی قرار گرفته است.
روش اجرا: در یک مطالعهی مقطعی، پرونده‌های پزشکی 416 بیمار مبتلا به بولوس‌پمفیگوئید
تأییدشده در بخش پاتولوژی بیمارستان رازی ازنظر یافتههای بالینی، نتایج آزمون
ایمونوفلورسانس مستقیم
DIF برای اتوآنتی‌بادی‌های IgG متصل‌شده به BMZ
و یافتههای هیستولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: از
416 بیمار تأییدشده مبتلا به BP، 213 نفر مرد و 203 نفر زن بودند. میانگین سنی
بیماران 36/64 سال بود. 34 مورد از بیماران در شروع تظاهر بیماری،
دچار خارش ژنرالیزه شده بودند که 29 بیمار در سیر بیماری سایر علائم بیماری را
نیز نشان دادند. فقط در 5 بیمار خارش ژنرالیزه به‌عنوان تنها علامت بیماری
مشاهده شد. براساس نتایج ایمونوفلورسانس مستقیم (DIF) برای رسوب اتوآنتی‌بادی در BMZ،
117 بیمار (90%) رسوب و 13 بیمار (10%) عدم رسوب آنتی‌بادی نشان دادند. ارتباط
معنی‌داری بین نتایج آزمون DIF و یافتههای هیستولوژیکی وجود نداشت (05/0P>).
نتیجه‌گیری: براساس یافتههای این مطالعه، خارش ژنرالیزه به‌عنوان اولین علامت
بیماری، شیوع کمتری دارد و ارتباطی بین خارش ژنرالیزه با سایر تظاهرات پاتولوژیک
نظیر ادم درم، وجود ائوزینوفیل در بافت، تاول ساب‌اپی‌درمال
و نتایج DIF وجود ندارد. پیشنهاد میشود با انجام مطالعات گسترده در زمینه‌ی
تشخیص زودرس بیماری، از بروز عوارض بیشتر بیماری پیش‌گیری کرد.
|
شهریار حدادی ابیانه، مشیر فصیحی، کامبیز کامیاب، علیرضا فیروز، منصور نصیری کاشانی،
دوره 9، شماره 2 - ( تابستان 97، دوره 9، شماره 2 1397 )
چکیده
زمینه و هدف: ارزیابی میزان تهاجم کارسینوم سلول بازال Basal cell carcinoma (BCC) قبل از عمل، نقش مهمی در دقت، افزایش کارایی، حفظ حداکثر بافت سالم و عملکرد و زیبایی عضو مبتلا دارد.
روش اجرا: در ۷۲ بیمار، حداکثر قطر و عمق BCC ابتدا بهصورت بالینی و سپس به‌وسیله‌ی سونوگرافی و نیز پس از جراحی، توسط پاتولوژیست اندازه‌گیری شد. درنهایت مقایسه‌ی متوسط عمق تومور در سونوگرافی و پاتولوژی و همچنین مقایسه‌ی متوسط میزان اختلاف اندازه‌گیری‌شده به روش‌های سونوگرافیک و پاتولوژیک از مقدار اندازه‌گیری‌شده‌ی بالینی تومور انجام گردید.
یافته‌ها: متوسط عمق تومورهای BCC، 09/۳ میلی‌متر (انحراف استاندارد ۰۲/1) در سونوگرافی و 68/۲ (انحراف استاندارد 22/۱) در پاتولوژی بود که این دو مقدار با هم منطبق بودند (1/0=P). میانگین کلی اختلاف از حاشیه‌ی بالینی 05/۴ میلی‌متر (انحراف استاندارد ۱۸/۱) در سونوگرافی و ۲۶/4 میلی‌متر (انحراف استاندارد 07/۱) در پاتولوژی بود (09/0=P).
نتیجه‌گیری: سونوگرافی با فرکانس بالا در تشخیص قطر و عمق تومورهای BCC صورت دقت نسبتاً بالایی دارد و مخصوصاً در تومورهای کمتر از یک سانتی‌متر و در نواحی حساس برای حفظ زیبایی و عملکرد، روشی مفید می‌باشد.
خدیجه توکلی، زهرابیگم موسوی، کامبیز کامیاب،
دوره 9، شماره 2 - ( تابستان 97، دوره 9، شماره 2 1397 )
چکیده
مقدمه: ماسیتیت گرانولوماتوز ایدیوپاتیکIdiopathic granutomatous mastitis (IGM) از بیماریهای نادر خوش‌خیم پستان است که به‌علت تشابه تظاهرات بالینی آن با بدخیمی‌های پستان و سایر ماستیت‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
گزارش مورد: بیمار خانم 32 سالهای می‌باشد که از حدود یک و نیم سال قبل به‌طور ناگهانی دچار تب، تورم و درد پستان چپ شده است. در معاینه، توده‌های متعددی لمس شد. گزارش بیوپسی انجام‌شده،IGM بود.
نتیجه‌گیری: اشتباه تشخیص IGM با سایر ماستیت‌ها ممکن است بار روانی، اقتصادی و اجتماعی زیادی به بیمار تحمیل کند.
اعظم فتاحی، فردین احمدخانی، کامبیز کامیاب، مهدی لطفی، آذین آیت‌اللهی،
دوره 10، شماره 3 - ( پاییز 98، دوره 10، شماره‌ی 3 1398 )
چکیده
مقدمه: بیماری جذام یک بیماری عفونی است که به‌طور عمده پوست و اعصاب را درگیر می‌کند. عامل این بیماری، باسیل اسیدفاست مایکوباکتریوم لپر و مایکوباکتریوم لپروماتوز است. فاکتورهای ژنتیک و عملکرد سیستم ایمنی در ابتلای فرد به جذام نقش دارند. مواردی از جذام بهصورت گروهی در اعضای خانواده گزارش شده است.
گزارش مورد: در این گزارش، ابتلا به مایکوباکتریوم لپر در یک خانواده ارائه میشود. بیماری در یکی از اعضای خانواده علامت‌دار بوده و در سایرین، اسمیر پوستی برای مایکوباکتریوم لپر مثبت بود.
نتیجه‌گیری: توصیه میشود در برخورد با بیماران مبتلا به جذام، افراد خانواده نیز بررسی گردند.
الهه نظری، کامبیز کامیاب حصاری، سحر منتظری، نازنین منصورزاده، ویدا فیضی، حسین مرتضوی، علیرضا قنادان، نفیسه اسماعیلی،
دوره 13، شماره 1 - ( دوره 13، شماره 1 1401 )
چکیده
زمینه و هدف: ایمنوفلورسانس مستقیم (DIF) به‌عنوان روش استاندارد طلایی در تشخیص بیماریهای تاولی خودایمن مطرح است. محیط مورد قبول برای حفظ نمونههای بیوپسی پوست و مخاط، قبل از معاینه دیف نرمال‌سالین، نیتروژن مایع و محلول میشل است. گاهی پزشکان، نمونه بیوپسی گرفته‌شده برای دیف را در فرمالین ده درصد قرار میدهند و گاهی نیز بهصورت هم‌زمان درخواست دیف میکنند و فقط یک نمونه مواجهه‌یافته با فرمالین و فرورفته در پارافین در دسترس است. در این مطالعه معین‌کردن ارزش تشخیصی دیف روی نمونههای بیوپسی پوست و مخاط مواجهه یافته با فرمالین ۱۰% در مقایسه با نمونههای مشابه مواجهه‌یافته با نرمال‌سالین مورد بررسی قرار گرفت.
روش اجرا: در ۷۴ بیمار (۳۸ بیمار تاولی و ۲۳ بیمار درماتیت مزمن) که گروه دوم نقش کنترل سالم را داشتند، دو بیوپسی پانچ از کنار ضایعه از پوست یا مخاط انجام شد که یکی در فرمالین ۱۰% گذاشته شد و در پارافین ثابت شد و یکی در نرمال‌سالین گذاشته شد و DIF روی دو نمونه انجام شد.
یافته‌ها: حساسیت و ویژگی DIF با IgG، به‌ترتیب ۳۱ و ۱۰۰% در پمفیگوس، ۱۵ و ۹۳% در بیپی و با C3، ۳۹ و ۱۰۰% در پمفیگوس و ۷ و ۹۱% در بولوس پمفیگویید بود.
نتیجه‌گیری: DIF در نمونههای مواجهه‌یافته با فرمالین نسبت به نرمال‌سالین در تشخیص پمفیگوس و بیپی کمتر حساس و تقریباً یکسان است؛ به‌ویژه در بیماران پمفیگوس وقتی فقط یک نمونه مواجهه‌یافته با فرمالین در دسترس است، سودمند است.
امیرهوشنگ احسانی، پدرام نورمحمدپور، کامبیز کامیاب حصاری، سیدمحمد بحرینیان، مینا کوهیان محمدآبادی، آلا احسانی، امیرحسین رحیم‌نیا،
دوره 13، شماره 4 - ( دوره 13، شماره 4 1401 )
چکیده
زمینه و هدف: یکی از عوارض مهم خالکوبی، واکنش گرانولوماتوز است که با علائم درد، تورم، قرمزی و تندرنس در محل تتو مشخص میشود. این واکنش در همه سنین و هر دو جنس دیده میشود. با توجه به افزایش عوارض تتو، برآنیم تا مشخصات دموگرافیک ـ هیستولوژیک و عوارض تتو، به‌خصوص گرانولوم را بررسی کنیم.
روش اجرا: بیماران بیمارستان رازی با تشخیص گرانولوم پس از خالکوبی در یک بازه 3 ساله وارد مطالعه شدند و خصوصیات دموگرافیک ـ هیستولوژیک آن‌ها ثبت شد. تعداد 196 بیمار وارد مطالعه شدند و برای هر بیمار، یک برگه پرسش‌نامه تهیه و اطلاعات ازطریق آن‌ها جمعآوری شد.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 46/45 سال با انحراف‌معیار 54/8 و میانگین زمان انجام تتو 18/4 سال با انحراف معیار 33/4 بود. میانگین دفعات اتجام تتو 64/1 و انحراف معیار 8/1 بود. بیشترین محل انجام تتو ابرو با 3/88% و کمترین، پلک فوقانی با 6/0% بود. تتوگرانولوما (سارکوئیدال و جسم خارجی) با 7/41% بیشترین و ضایعات لیکنوئید با 8/2% کمترین فراوانی نتیجه پاتولوژی را داشته است.
نتیجه‌گیری: با توجه به بیشترین فراوانی تشخیص پاتولوژیک تتو ـ گرانولوم (سارکوئیدال و جسم خارجی) با 7/41% و اثبات ارتباط بین تتو ـ گرانولوم و ابتلا به سارکوئیدوز در مطالعات قبلی، بررسی کامل بیماران، پیگیری طولانی‌مدت از جهت ابتلا به سارکوئیدوز در آینده و بررسی پاسخ بالینی به درمان، منطقی و سودمند بهنظر میرسد. ضمناً بررسی اینکه آیا درمان ضایعات فعلی نقشی در جلوگیری از ابتلا به سارکوئیدوز در آینده خواهد داشت یا خیر حائزاهمیت بهنظر میرسد.
زهرابیگم موسوی، کامبیز کامیاب حصاری،
دوره 14، شماره 3 - ( دوره 14، شماره 3 1402 )
چکیده
مقدمه: بیماری داریر یک بیماری ژنتیکی است که عموماً بزرگسالان را درگیر می‌کند و ضایعات پوستی آن بیشتر در نواحی سبوره است. بهدلیل نبود ضایعات تی‌پیک و وجود سایر بیماری‌ها در این نواحی، ممکن است تشخیص آن به تأخیر افتد.
گزارش مورد: خانم 46 ساله با ضایعات بدون علامت در کشاله ران از سه سال قبل مراجعه نمودند. پس از بیوپسی و گزارش بیماری داریر، درمان با ایزوترتینویین خوراکی شروع شد. بیمار پاسخ کلینیکی مطلوبی داشت.
نتیجه‌گیری: در نواحی چین‌ها ممکن است بیماریهای کمتر شایعی تظاهر نمایند و ازنظر کلینیکی با سایر بیماریهای شایع این ناحیه، اشتباه گردند.
مریم میراحمد، نسیم توتونچی، پوریا اصیلی، حمیدرضا محمودی، کامبیز کامیاب، محمد مهدوی، فائزه خراسانی‌زاده، مریم دانش‌پژوه،
دوره 15، شماره 2 - ( دوره 15، شماره 2 1403 )
چکیده
زمینه و هدف: لیشمانیاز جلدی یکی از مسائل مهم بهداشت عمومی در کشورهای در حال توسعه مانند ایران و شایعترین فرم آن، لیشمانیای جلدی است که بهصورت یک ضایعه اولسراتیو یا ندولی ظاهر میشود. هدف این مطالعه، بررسی ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک و بالینی بیماران با لیشمانیوز جلدی بود.
روش اجرا: این مطالعه مقطعی روی 70 بیمار لیشمانیوز جلدی انجام شد که از سال 1397 تا 1401 به بیمارستان پوست رازی مراجعه کرده بودند و تشخبص بیماری با پاتولوژی تأیید شده بود.
یافته‌ها: سن بیماران از 2 تا 76 سال متغیر بود و میانگین آن 26/42±86/20 سال بود. اکثریت بیماران مرد بودند (3/54%). نوع ضایعات پلاک‌دار شایعترین نوع بود (3/64%). ازنظر محل ضایعه، صورت و اندام‌های فوقانی با فراوانی‌های 1/47% و 3/34% بیشتر از سایر نواحی دیده شدند. تمامی بیماران در سونوگرافی شواهد سلولیت داشتند. شایعترین تغییر اپیدرم، هایپرکراتوزیس (8/42%) بود. در مورد تغییرات هیستوپاتولوژیک در درم، نفوذ لنفوسیت‌ها (4/61%)، سلول‌های پلاسما (6/58%) و هیستیوسیت‌ها (6/48%)، همچنین تشکیل گرانولوم (3/54%) و حضور اجسام لیشمن (3/54%) تغییرات غالب بودند. برخی بیماران اشکال غیرطبیعی لیشمانیوز جلدی داشتند، به‌طوری‌که شش نفر از آن‌ها لیشمانیای جلدی لوپویید و پنج نفر لیشمانیای جلدی اسپورتریکوئید داشتند.
نتیجه‌گیری: مردان و افرادی که در میانسالی بودند، بیشتر در معرض عفونت قرار داشتند بنابراین، پیشنهاد میشود که به‌طور خاص در برنامه‌های پیشگیرانه مورد توجه قرار گیرند. علاوه‌براین، ارزیابی یافتههای هیستوپاتولوژیک لیشمانیوز جلدی، شامل لیشمانیای جلدی لوپویید و لیشمانیای جلدی اسپورتریکوئید، می‌تواند انواع لیشمانیا را از سایر بیماریهای جلدی متمایز کنند.
آلا احسانی، بهار صادقی، امیرهوشنگ احسانی، مهشیدالسادات انصاری، زهرا رضوی، مینا کوهیان محمدآبادی، کامبیز کامیاب حصاری، پدرام نورمحمدپور، مبینا کمال‌آبادی فراهانی، امیرحسین رحیم‌نیا،
دوره 15، شماره 3 - ( دوره 15، شماره 3 1403 )
چکیده
زمینه و هدف: آنژیوکراتوم‌ها ازجمله ضایعات عروقی نادر هستند که اغلب به شکل ماکول یا پاپول‌های کوچک و قرمز تا بنفش روی پوست ظاهر می‌شوند. این ضایعات معمولاً خوش‌خیم، ممکن است با تغییراتی در ضخامت و رنگ همراه باشند؛ اما برخی انواع آن‌ها می‌توانند به‌عنوان نشانه‌هایی از بیماریهای متابولیک جدی ظاهر شوند. این مطالعه با هدف تحلیل ویژگی‌های دموگرافیک و کلینیکی آنژیوکراتوم در بیماران ایرانی، در مرکز تخصصی پوست بیمارستان رازی تهران طراحی شده است.
روش اجرا: این مطالعه گذشتهنگر توصیفی، بر روی ۱۹۹ بیمار مبتلا به آنژیوکراتوم بین سالهای 1392 تا 1402 در بیمارستان رازی تهران انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، محل و اندازه ضایعات، سابقه خانوادگی و روش‌های درمانی بیماران از پرونده‌های پزشکی استخراج و با استفاده از نرم‌افزار SPSS تحلیل شد. برای سنجش ارتباط بین متغیرها، از آزمون‌های آماری پارامتریک و ناپارامتریک استفاده گردید و سطح معناداری 05/0 درنظر گرفته شد.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 75/24 سال بود و بیشترین شیوع بیماری در دهه دوم و سوم زندگی مشاهده شد. 3/51% بیماران مرد و 7/48% زن بودند. بیشترین ضایعات در اندام تحتانی (7/40%) و ناحیه ژنیتالیا (6/18%) مشاهده شد. روش‌های درمانی مختلفی ازجمله کرایوتراپی (14/68%)، لیزر (14/27%) و الکترودسیکاسیون (44/4%) به‌کار گرفته شد و کرایوتراپی بالاترین اثربخشی را داشت.
نتیجه‌گیری: این مطالعه اطلاعات ارزشمندی درخصوص شیوع، ویژگی‌های بالینی و روش‌های درمانی مناسب برای آنژیوکراتوم در بیماران ایرانی فراهم کرد. برای بررسی کامل‌تر این ضایعات، مطالعات گسترده‌تر و پیگیری طولانی‌مدت در مراکز درمانی مختلف توصیه میشود تا میزان اثربخشی درمان‌ها و عوارض احتمالی آن‌ها مشخص گردد.
