بهاره نوروزی، محمد جباری، زینب یاسین،
دوره 15، شماره 1 - ( دوره 15، شماره 1 1403 )
چکیده
روزانه در سراسر جهان، ۱۶۰۰۰ مرگ به‌دلیل آسیب‌دیدگی ناشی از زخم رخ می‌دهد که این امر، منجر به افزایش نگرانی در کشورهای با درآمد کم و متوسط شده است. امروزه با افزایش تقاضای مصرف‌کنندگان برای استفاده از ترکیبات بیولوژی طبیعی به‌جای استفاده از ترکیبات شیمیایی مضر و سرطان‌زا، جلبک‌ها به‌عنوان یک جایگزین مؤثر بالینی پوست به بازار معرفی شدند. در واقع سهولت کشت و نیازهای غذایی کم، پلی‌ساکاریدهای جلبکی را به جایگزینی جذاب برای پانسمان‌های پیشرفته زخم تبدیل کرده است. میکرو و ماکروجلبک‌ها، منبع جدیدی از پلیمرهای ساکاریدی زیستی برای بهبود و ترمیم زخم هستند. ماهیت آب‌دوست این پلیمرها به‌دلیل ظرفیت به‌دام‌انداختن مولکول‌های آب در ساختار خود، هیدروژل‌هایی را می‌سازد که توانایی جذب و آزادسازی مایع بالایی دارند.
در این مقاله مروری، با مطالعه آخرین مقالات به بررسی برخی از پلی‌ساکاریدهای جلبک‌ها که به‌عنوان پانسمان ترمیم زخم بسیار پرکاربرد هستند پرداخته می‌شود؛ مانند آلژینات‌ها، فوکوئیدان‌ها، کاراگینان‌ها، لامینارین، آگار ـ آگار و اولوان. این ترکیبات نه‌تنها به‌عنوان بیومواد کاربردی برای تحویل کنترل‌شده دارو کاربرد دارند، بلکه برای تثبیت سلولی و آماده‌سازی داربست برای مهندسی بافت نیز استفاده می‌شوند.
