27 نتیجه برای سرطان
جواد رحمتی، حجت مولائی گورچین‌قلعه، شهریار حدادی ابیانه،
دوره 11، شماره 2 - ( 5-1399 )
چکیده
مقدمه: شیوع بالای سرطان‌های پوستی صورت در مجاورت کانتوس داخلی چشم، توجه به بازسازی این قسمت را دوچندان کرده است. روش‌های بازسازی متعددی برای ترمیم نقص پوستی حاصل از برداشتن تومور تعریف شده است که هر یک محاسن و معایبی دارند و در اینجا قصد داریم بازسازی کانتوس داخلی با نتیجه‌ی زیبایی مثال‌زدنی را معرفی کنیم.
گزارش مورد: آقای ۴۷ سالهای با سرطان سلول بازال در ناحیه‌ی کانتوس میانی راست و بدون درگیری سیستمیک مراجعه کرده بود. پس از برداشتن ضایعه با حاشیه‌ی مطمئن، نقص پوستی حاصله (به قطر ۳۰ میلی‌متر) با استفاده از پوست تمام ضخامت از پشت گوش همان سمت، بازسازی شد. در معاینه‌ی انجام‌شده چندین ماه بعد از جراحی، تشخیص اسکار و محل عمل به دشواری ممکن بود که رضایت کامل بیمار را در پی دارد.
نتیجه‌گیری: اهمیت فضای بین دو چشم، چه از نظر زیبایی و چه از نظر روابط اجتماعی غیر قابل انکار است و افزوده‌شدن هرگونه برش اضافی در این ناحیه و بخش‌های مجاور، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. استفاده از پوست ضخامت کامل ـ درصورتی که از محل مناسبی انتخاب شود ـ نتایج زیبایی‌شناختی بلندمدتی در قیاس با سایر روش‌های ترمیمی این ناحیه دارد.
پگاه عباسی، مریم پیمانی، داریوش فرهود، حمیدرضا محمودی، کامران قائدی،
دوره 13، شماره 2 - ( 5-1401 )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به آمار بالای ابتلای جهانی به سرطان پوست و مرگ‌ومیر بالای ناشی از ملانوم، شناسایی ژنهای درگیر در این بیماری و پیش‌بینی داروهای مؤثر حائز اهمیت است ازاین‌رو، در این مطالعه به شناسایی و بررسی سطح بیان ژنهای مؤثر و کلیدی در متاستاز ملانوما و همچنین بررسی پتانسیل تشخیصی آن‌ها، به‌عنوان مارکرهای زیستی و یافتن داروهای مؤثر بر بیان این ژن‌ها پرداخته‌شده است.
روش اجرا: در این مطالعه، از پایگاه داده GEO و از مطالعه GSE15605 با 74 نمونه شامل 16 نمونه نرمال، 46 نمونه سرطانی فاقد متاستاز و 12 نمونه سرطانی با متاستاز استفاده شده است. پروفایل بیان ژن‌ها در این مطالعه توسط پلتفرم GPL570، حاوی 54675 پروب تولیدشده است. آخرین فایل انوتیشن GPL570 بارگیری و پردازشهای اولیه انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد سطح بیان ژنهای کاندید در نمونه‌های متاستازی نسبت به نمونه‌های نرمال نیز، تغییر بیان معناداری داشته است. نتایج حاصل از آنالیز داده‌های مرتبط با ژنهای کاندید در این مطالعه نشان داد داروهای Glucosamine، Ad-E2F-1 plus doxorubicn، GSI، torcetrapib، Ribavirin و NSC319726 می‌توانند به‌ترتیب بر بیان ژنهای MYH10، SPRR3 و TOP2A مؤثر باشند. ازطرفی نتایج حاصل از پایگاه بانک دارو نشان داد داروهای مختلفی مانند Amsacrine، Dexrazoxane، Valrubicin و Teniposide، می‌توانند نقش مهارکننده ژن TOP2A را داشته باشند.
نتیجه‌گیری: از پایگاه GEO جهت شناسایی ژنهای کلیدی در متاستاز ملانوما و از DRUGBANK، برای شناسایی داروهایی که بر بیان این ژن‌ها تأثیر دارند، استفاده شد.
فاطمه یزدانی حمید،
دوره 13، شماره 2 - ( 5-1401 )
چکیده
سرطان‌های پوستی، بدخیمی‌های بسیار شایعی هستند که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهند و شامل انواع ملانوم‌ها و سرطان‌های پوست غیرملانومایی می‌شود. ملانوم‌ها جزو خطرناک‌ترین سرطان‌ها هستند، درحالی که سرطان‌های پوست غیرملانوما به‌طور کلی، الگوی بالینی خوش‌خیم‌تری را نشان می‌دهند. با ایﻦ ﺣﺎل، ﮔﺎﻫﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ و متاستاتیک باشند. ﻣﻼﻧﻮمﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﻧﻮاﺣﯽ از ﺑﺪن ﮐﻪ در ﻣﻌﺮض ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﻣﻌﺮض ﻧﻮر ﺧﻮرﺷـﯿﺪ ﻗﺮار ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﻧﯿﺰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮایﻦ، ﺗﻮﺳـﻌﻪ آﻧﻬﺎ ﭼﻨـﺪﻋﺎﻣﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻮاﻣﻞ ﺧﻄﺮ درون‌زا و ﺑﺮون‌زا اﺳﺖ. ﻣﺪیﺮیﺖ سرﻃﺎن ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻮع آن ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد و ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﺒﺘﻨﯽﺑﺮ ﺟﺮاﺣﯽ، ﺷﯿﻤﯽدرﻣﺎﻧﯽ، ایﻤﻮﻧﻮﺗﺮاﭘﯽ و درﻣﺎن ﻫﺪف‌مند اﺳﺖ. در ایﻦ راﺳﺘﺎ، درﻣﺎن‌های انکولوژیک پیشرفت‌هایی را در سالهای گذشته نشان داده‌اند. با این حال درمان‌های کنونی هنوز معایب مختلفی مانند ویژگی کم سلولی، عودهای مکرر، سمیت بالا و افزایش هزینه‌ها دارند.
علاوه‌بر این، پیگیری داروهای جدید پرهزینه است و مجوز برای استفاده بالینی آن‌ها، ممکن است 15-10 سال طول بکشد بنابراین، جابه‌جایی داروهایی که قبلاً تأیید شده‌اند و برای سایر بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفتند، به‌عنوان یک جایگزین عالی ظاهر شده است. در این بررسی کوچک، هدف ما ارائه یک نمای کلی و به‌روز از استفاده مجدد داروها برای درمان سرطان پوست و بحث در مورد دیدگاه‌های آینده آن‌هاست.
پگاه تمیمی، پرهام تمیمی، علی‌اصغر قادری،
دوره 14، شماره 4 - ( 11-1402 )
چکیده
اختلال در تنظیم RNA بلند غیرکدکننده ممکن است منجر به بیماری‌های مختلفی ازجمله سرطان شود. اخیراً بسیاری از lincRNAها به‌دلیل نقش مهم‌شان در ملانوم، Cutaneous Squamous Cell Carcinoma (CSCC) و Basal Cell Carcinoma (BCC) کشف شده‌اند. این RNA بلند غیرکدکننده در تکثیر سلول‌های سرطانی پوست، رگ‌زایی، تهاجم و متاستاز نقش دارند.
برخی از RNAهای بلند غیرکدکننده وجود دارند که در Nonmelanoma Skin Cancer (NMSC) تنظیم مثبتی دارند؛ از جمله PICSAR، PRECSIT، LINC01048، MALAT1، LINC00319، AK144841 در SCC و H19، CASC15 و SPRY4-IT در BCC. در مقابل، برخی از RNA بلند غیرکدکننده وجود دارند که در SCC تنظیم منفی می‌کنند؛ ازجمله TINCR، SMRT-2 و LINC00520.
بسیاری از RNA غیرکد‌کننده‌ها به‌طور خاص در برخی بافت‌ها یا سلول‌ها بیان می‌شوند و برخی دیگر با مرحله‌بندی تومور، مقاومت دارویی و پیش‌آگهی ارتباط دارند ازاین‌رو، RNA غیرکدکننده می‌تواند به‌عنوان ابزارهای تشخیصی و پیش‌آگهی در سرطان‌های پوست استفاده شود.
علیرضا محبی‌پور، فیروز امانی، میترا رزمی، مسعود امن‌زاده، محمد بهرامی،
دوره 15، شماره 2 - ( 5-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان دومین علت اصلی مرگ و میر در جهان است و سرطان پوست نیز شایع‌ترین نوع سرطان در میان انسان‌هاست که هزینه‌های زیاد و آسیب‌های اقتصادی و اجتماعی زیادی به جامعه وارد می‌کند. افزایش موارد سرطان پوست در کشور ما و همچنین در استان اردبیل، ما را برآن‌داشت تا شیوع و روند اپیدمیولوژیک ده ساله سرطان پوست را در بیماران مراجعه‌کننده به کلینیک پوست در اردبیل طی سالهای 1400-1390 بررسی کنیم.
روش اجرا: در این مطالعه، ۳۳۱ بیمار طی سالهای 1390 تا 1400 با تشخیص سرطان پوست به کلینیک پوست مراجعه کرده بودند. چک‌لیست‌ها براساس اطلاعات موجود در پرونده‌های آن‌ها تکمیل شد.
یافته‌ها: از تمامی بیماران، ۲۰۸ نفر (8/62%) مرد، 4/60% از اردبیل، 2/14% در سال ۲۰۱۶ و 2/46% در گروه سنی ۵۰-۷۰ سال بودند. میانگین سنی بیماران 5/62 سال با انحراف معیار 7/14 در محدوده ۲۵-۹۶ سال بود. شایع‌ترین نوع سرطان پوست در نمونه‌های مورد مطالعه طی ده سال مربوط به BCC با ۱۸۴ مورد (6/55%) و بیشتر بیماران مورد مطالعه در درجه ۳ با ۲۳۱ بیمار (8/69%) بودند. شایع‌ترین محل سرطان پوست با ۹۳ مورد، (1/28%) بینی بود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که روند سرطان پوست در نمونه‌های مورد مطالعه مشابه آمار استانی، روند ثابتی ازنظر کاهش یا افزایش نداشته و روند نوسانی بوده است. بروز این بیماری در مراجعین مرد حدود دو برابر مراجعین زن بوده و بیشتر موارد در درجات بالا و نوع BCC بوده است.
مهدی میرزایی علویجه، مهین امینی، فرزاد جلیلیان،
دوره 15، شماره 2 - ( 5-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان پوست یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها است. مطالعات فراوانی تأثیر مثبت استفاده از کرم‌های ضدآفتاب در پیشگیری از سرطان پوست را نشان دادند. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین نابرابری در استفاده از کرم ضدآفتاب بود.
روش اجرا: این پژوهش مقطعی در میان بزرگسالان شهر کرمانشاه انجام شد. اطلاعات به‌وسیله پرسش‌نامه با انجام مصاحبه جمع‌آوری گردید. شاخص و منحنی تمرکز برای تعیین کمیت و تجزیه نابرابری در استفاده از کرم ضدآفتاب استفاده شد. نتایج نسبت شانس تطبیق‌یافته و آنالیز تجزیه برای استفاده از ضدآفتاب نیز برآورد گردید.
یافته‌ها: 39/14% از ضدآفتاب استفاده می‌کردند. نسبت استفاده در مردان 65/5% و در زنان 72/21% به‌دست‌آمد. شاخص تمرکز برای استفاده از ضدآفتاب (001/0P<) 344/0 به‌دست آمد که نشان‌دهنده تمرکز بیشتر استفاده از ضدآفتاب در بین ثروتمندان است. ثروتمندان 72/3 برابر فقرا و همچنین افراد در طبقه متوسط نیز 48/1 برابر فقرا شانس بیشتری برای مصرف ضدآفتاب دارند. بیشترین سهم مشارکت در ایجاد نابرابری در مصرف ضدآفتاب، متغیر وضعیت اقتصادی ـ جامعه‌ای با 26/61%، سطح تحصیلات با 23/13% و سن با 02/13% به‌دست آمد.
نتیجه‌گیری: تمرکز مداخلات ارتقای سلامت باید گروه‌های با وضعیت اقتصادی ـ جامعه‌ای پایین را هدف قرار دهد. در توسعه و پیاده‌سازی مداخلات باید مردان و افراد کمتر تحصیل‌کرده را در اولویت قرار داد.
نگار اصغری حصوری، زینب باقری،
دوره 15، شماره 2 - ( 5-1403 )
چکیده
محدودیت نیدل‌های رایج در انتقال دارو مانند درد، عفونت و عوارض جانبی، محرکی برای جست‌وجوی جایگزین‌های کارآمدتر شده‌است. در این میان، میکرونیدل‌ها امید جدیدی را در زمینه دارورسانی پوستی به ارمغان آورده‌اند. این ساختارهای میکرونی، به‌طور موقت در لایه‌های بالایی پوست قرار می‌گیرند و مسیری بدون درد و غیرتهاجمی برای عبور داروها از سد پوستی فراهم می‌کنند. تنوع در طراحی و مواد تشکیل‌دهنده میکرونیدل‌ها، امکان رهایش طیف وسیعی از داروها را با راندمان بالا و عوارض جانبی کم فراهم می‌کند. ازسوی دیگر، به‌دلیل محدودیت داروهای سنتی و نیاز به گزینه‌های هدفمندتر و کم‌عارضه‌تر، نانوداروها به‌عنوان جایگزینی ایده‌آل مطرح می‌شوند. نانوداروها سیستم‌های دارورسانی نوینی هستند که در ابعاد نانومتری طراحی و تولید می‌شوند. این ذرات کوچک، قابلیت حمل و رهایش داروها را به‌طور مستقیم به سلول‌های هدف، با دقت و کارایی بالا دارند. نانوداروها با کاهش عوارض جانبی و افزایش اثربخشی درمان، می‌توانند نقشی کلیدی در ارتقای کیفیت درمان بیماری‌های مختلف ایفا کنند. با توجه به مزایای منحصربه‌فرد ترکیب میکرونیدل‌ها و نانوداروها، بررسی استراتژی‌های مختلف استفاده از این سیستم‌های نوین در رهایش داروها، موضوعی حائز اهمیت است. در این مقاله، به بررسی این موضوع و همچنین کاربردهای انتقال نانودارو توسط میکرونیدل در درمان بیماری‌ها و چالش‌های پیش‌رو این فناوری نوظهور پرداخته شده‌است.
